محمد رشوند: باید حتما یک اتفاق بزرگ در حد حمله نظامی روسیه به اوکراین رخ می‌داد تا همه چیز به صورت شفاف مشخص شود. تا پیش از این اگر عربستان سعودی به یمن حمله می‌کرد و نهادی از فیفا و یوفا می‌خواست در حد خود برای احترام به بشریت و همچنین مجازات متجاوز، تنبیهی را برای سعودی‌ها در نظر بگیرد، بلافاصله با یک واکنش رو‌به‌‌رو می‌شد؛ جدایی ورزش از سیاست. پیرو همین شعار بود که صهیونیست‌ها در قرن بیست‌ویکم هر گونه جنایت و تجاوزی را انجام دادند اما آنقدر خیال‌شان از نهادهای به اصطلاح حقوق بشری و ورزشی راحت بود که هرگز نگرانی‌ای را از این بابت به دل راه ندادند. عربستان به یمن حمله نظامی کرد، سعودی‌ها طی یک آبروریزی تمام‌عیار، در بالاترین نهاد یعنی اتاق اصلی نظام سلطنت خود نقشه قتل هولناک جمال خاشقجی را با اره برقی کشیدند و اجرا کردند اما نه تنها فیفا و کمیته بین‌المللی المپیک چشمان خود را بر اصل جنایت وحشتناک بستند، که شرم‌آورانه به سعودی‌ها میزبانی‌های پرتعداد هدیه دادند و از سوی دیگر آنها حالا مالک یکی از تیم‌های اصلی و ریشه‌دار لیگ برتر انگلیس هم به شمار می‌روند. اگر واقعا لیگ برتر نگران آبراموویچ و همکاری این میلیاردر روس با پوتین بود، چرا حتی یک بار درباره واگذاری نیوکاسل محمد بن‌سلمان دچار تردید اخلاقی نشد؟ محمد بن‌سلمان دیگر باید علاوه بر جنگ یمن و اره کردن یک روزنامه‌نگار منتقد چه می‌کرد که نکرد؟

انگلیسی‌ها چشم‌شان را بر جنگ یمن بستند، چون اگر حتی همه کشور یمن هم نابود شود، هیچ ارتباطی به امنیت آنها ندارد و از این رو هیچ وقعی به این موضوع نمی‌نهند اما درباره اوکراین چون امنیت خود را در خطر می‌بینند، اینگونه مسلسل‌وار و کوبنده، ماشین تحریم‌های همه‌جانبه را به راه انداختند و حتی برای رسیدن به مطامع سیاسی‌شان حاضر شدند ارزش و اعتبار تیم ریشه‌داری چون چلسی را قربانی کنند. حمله نظامی روسیه اگر 100 بدی داشته باشد، حداقل یک حسن داشت و آن برملا شدن چهره نفاق و ریاکار غربی‌ها بود. رومن آبراموویچ، مالک روس چلسی از مالکیت این باشگاه به دلیل تحریم اخراج شد تا بهانه‌ای باشد برای یک رسانه روسی که این پرسش را مطرح کند: چرا حواس هیچ‌کس در جهان به جنگ خونین یمن نیست؟ پیرو همین موضوع، رسانه روسی به چشم بستن بریتانیا و آمریکا بر جنایات آل‌سعود در یمن پرداخته و این نکته را که عربستان برخلاف روسیه در انگلیس تیم‌داری می‌کند، مورد نقد قرار داده است. اسپورتال یک گزارش کامل از این تضادها نوشته و در قسمتی از گزارش خود آورده است: «بحث اصلی این است که چرا دولت عربستان سعودی که در حال جنگ در یمن است، می‌تواند مالک باشگاه لیگ برتر باشد اما آبراموویچ نه؟ رومن آبراموویچ به اتهام ارتباط نزدیک با پوتین تحریم شده است. همزمان عربستان سعودی با حمایت تسلیحاتی بریتانیا، در حال نسل‌کشی در یمن است. بدتر از آن، عربستان سعودی اخیرا نیوکاسل را خرید. ریاکاری دولت بریتانیا غیرقابل باور است. رومن آبراموویچ از مالکیت یک باشگاه فوتبال محروم شد اما برای عربستان سعودی اینطور نبود. به نظر می‌رسد کشور یمن اصلا وجود ندارد، اگر چه بدترین فاجعه انسانی در جهان در آنجا اتفاق می‌افتد. به نظر می‌رسد زمان آن فرا رسیده که بفهمیم در یمن چه می‌گذرد؟» این رسانه روسی سپس در بخش نتیجه‌گیری خود آورده است: «واقعیت ۱- در اکتبر ۲۰۲۱، باشگاه لیگ برتری نیوکاسل به مالکیت صندوق سرمایه‌گذاری عمومی دولت عربستان سعودی درآمد. رئیس این بنیاد، ولیعهد سعودی، محمد بن‌سلمان است. واقعیت ۲- یمن از سال ۲۰۱۴ درگیر جنگ داخلی بوده است. طرفین درگیری حوثی‌ها (مسلمانان شیعه از گروه انصارالله) و نیروهای دولتی هستند. سال ۲۰۱۵ حوثی‌ها «صنعا» پایتخت این کشور را تصرف و کمیته انقلابی ایجاد کردند اما مشروعیت «محمدعلی الحوثی» رئیس کمیته انقلابی توسط آمریکا، سازمان ملل و شورای همکاری کشورهای عربی خلیج‌فارس به رسمیت شناخته نشد ولی رسانه‌های جهان عملا درباره آن چیزی نمی‌نویسند. در طول بیش از یک دهه جنگ یمن، مطبوعات ایالات متحده کمتر از ۲ هفته جنگ روسیه با اوکراین در این باره مطلب نوشتند. در رده‌بندی کشورهایی که از بریتانیا تسلیحات می‌خرند، عربستان سعودی با اختلاف زیادی پیشتاز است». همچنین «مت کنارد» روزنامه‌نگار در توئیتر نوشت: به همین دلیل است که رسانه‌های بریتانیا هرگز یمن را مانند اوکراین پوشش نمی‌دهند. خوشحالم که بالاخره آبراموویچ تحریم شد اما چرا درباره رژیم سعودی اجازه خرید نیوکاسل را می‌دهند، در صورتی که این رژیم در حال جنگ هولناکی در یمن است؟! چرا همین اصل درباره رژیم سعودی اعمال نشد؟ 

***