مهدی طاهرخانی: بعد از شکست آبادان، این یک مصاف بسیار تعیین‌کننده برای پرسپولیس بود. خوب شروع کردند و نیمه اول باید کار نفت را تمام می‌کردند اما خب! تیمی که مهاجم قاتل ندارد سخت است کارش را به تفاضل ۳ گل در یک بازی برساند. 

با این‌ وجود در نیمه نخست، پرسپولیس یکی از بهترین بازی‌هایش را در مسجدسلیمان انجام داد. اتفاقاتی افتاد که همه برای نخستین بار رخ می‌داد؛ در طول فصل مهدی ترابی بارها کرنر کوتاه به تیر یک فرستاد و سوال این بود چرا از این کرنرها گلی حاصل نمی‌شود که پاسخ را اسدی داد. آن ارسال‌ها یک بازیکن بالازن حرفه‌ای می‌خواهد که بلد باشد چگونه بالاتر و سریع‌تر ضربه بزند. 

این بهترین اسدی سال ۱۴۰۰ بود؛ نه صرفا به واسطه ۲ گلش، بلکه پاس‌های کوتاه جریان‌سازش در میانه میدان از او همانی را ساخت که ۲۱ هفته همه منتظرش بودند. 

البته اشتباه بزرگ صفایی، داور بازی، موجب شد اسدی بشدت در درگیری‌ها افت کند. در صورتی که او خودش توسط بازیکن حریف، متوقف شد، داور به اشتباه خطایش را اعلام کرد و کارت زرد نشانش داد. از ترس دریافت کارت زرد دوم، اسدی بعد از آن حادثه، عملا در درگیری‌ها شرکت نکرد و همین موجب افت کیفی‌اش شد. 

 احمد نوراللهی چند سال نیمکت‌نشین بود تا سرانجام توانست هافبک دفاعی مورد نظر برانکو شود. قرمزها باید این صبر را درباره اسدی داشته باشند. طبیعتا با ادامه این روند، او در آینده می‌تواند بسیار بهتر شود. اسدی زمان و توجه می‌خواهد، پس بهتر است یحیی به او بیشتر اعتماد کند. او هم شوتزن است و هم هدزن قابل. اگر بتواند در بازیسازی و وظایف تدافعی پیشرفت کند، آن وقت پرسپولیس صاحب یک بازیکن ممتاز شده است. تا امروز سرلک از تمدید قرارداد خودداری کرده و هواداران عینا به یاد اتفاق سال قبل کنعانی‌زادگان و نوراللهی می‌افتند. این بار باید نشانه‌ها را جدی گرفت و از قبل فکر خیلی چیزها را کرد. 

 

* معمای خط دفاع و دروازه

حامد لک وضعیتی مشابه و حادتر از اسدی دارد. چند اشتباه متوالی او را تا مرز فروپاشی روانی پیش برد. اگر رادو روی نیمکت بود، شاید حامد دیگر رنگ میدان را هم نمی‌دید اما رادو رفت و پرسپولیس نتوانست گلر مناسبی جذب کند. احمد گوهری در مسجد سلیمان باز هم متزلزل نشان داد. روی گل دریافتی، زاویه را نبست و شیرجه خلاف جهت رفت. در دقیقه ۸۸ هم خوش‌شانس بود که ضربه سر بازیکن نفت با فاصله اندک از کنار تیر دروازه گذشت که اگر در چارچوب بود، پرسپولیس با شوک ویران‌کننده تساوی به تهران بازمی‌گشت. پس عقلانیت حکم‌ می‌کند در داربی سرنوشت‌ساز، یحیی دست‌کم برای آخرین مرتبه به حامد لک فرصت بدهد. این دیدار می‌تواند هم تولد مجدد لک باشد، هم روز کم شدن فاصله ۲ تیم به ۳ امتیاز. 

اگر هم اتفاق دیگری مثل شکست رخ داد که حقیقتا تکلیف طرفین مشخص می‌شود. لک را می‌تواند راحت تا آخر فصل روی نیمکت بنشاند و با توجه به ۹ امتیاز اختلاف با صدر، هوادار تیم هم دیگر منتظر معجزه نمی‌ماند. از این رو شاید یحیی با توجه به تزلزل گوهری، برای آخرین بار به تیمش و لک یک فرصت بازگشت تاریخی بدهد. لک پیش از این در لیگ قبل و آسیا، توانمندی‌اش را ثابت کرده و حالا زمان تکرار آن بزرگی از دست رفته است. قهرمانی‌های این دستی اغلب با یک شگفتی عجیب همراه است و شاید برای قرمزها بازگشت حامد لک آن اتفاق بکر باشد. چه کسی می‌داند!

 

* خط دفاع و یک پرسش مهم

اما موضوع مهم بعدی، درباره خط دفاعی قرمزهاست. بزرگ‌ترین تفاوت امروز پرسپولیس با فصول گذشته به همین خط برمی‌گردد. مثلث شجاع، کنعانی و سیدجلال به تناوب در میانه خط 4 نفره قرار می‌گرفتند و با برتری محض و کمترین اشتباه، فتح جام‌های متوالی را سبب می‌شدند. ۲ نفر اول رفتند تا تنها سید ۴۰ ساله بماند. 

در مسجد سلیمان، پرسپولیس جلوی یکی از ضعیف‌ترین خطوط حمله لیگ برتر، ۳ بار تا آستانه فروپاشی پیش رفت. در ۲ صحنه هنانوف و نعمتی اشتباه فردی داشتند و در دفعه سوم توپ درون دروازه جا گرفت. 

تجربه بازی‌های گذشته نشان داده سیدجلال و هنانوف، قابل‌اعتمادترین زوج نسبت به حالات دیگر هستند. یحیی به‌واسطه داربی به سیدجلال استراحت داد اما متوجه شد علی نعمتی کنار هنانوف شکننده و آسیب‌پذیر است. 

این ۲ علاقه‌مند به بازیسازی از زمین خودی‌اند اما فاقد تبحر ویژه تکنیکی برای این کار هستند. هر ۲ در کنترل توپ در سرعت بالا (استپ) ضعف دارند و گهگاه توپ از پاهای‌شان جدا می‌شود. سپس هنگام پاس دادن، با کمترین دقت و نازل‌ترین سرعت، توپ را به بازیکن کناری می‌دهند که اگر مهاجمان حریف خوب پرس کنند، براحتی قادر‌ند موقعیت خلق کنند. 

برعکس در فصول قبل شجاع و کنعانی در این موارد تبحر خاصی داشتند و بعضا با پاس بلند، موقعیت گل برای مهاجمان خودی ایجاد می‌کردند، این پاس‌ها تاکتیک تیم پرس‌کننده را مختل می‌کرد و بازیکنان حریف از ترس این آنتی‌تاکتیک با حداقل مهاجم پرس می‌کردند. 

حالا بدون سیدجلال این خط حقیقتا غیرقابل اعتماد است. برای فصل بعد شایعه جذب پورعلی‌گنجی و شجاع و حتی احتمال بازگشت کنعانی مطرح است اما فعلا کار پرسپولیس بدون آنها باید پیش برود. پس فعلا جایی برای رویا باقی نیست. 

با توجه به دیدارهای گذشته احتمالا برای داربی، بهترین زوج میانی، همان حسینی و هنانوف باشند که کنارشان رامین و آقایی را می‌بینند. 

پرسپولیس اگر می‌خواهد سال ۱۴۰۰ را امیدوارانه تمام کند و برای سال ۱۴۰۱ کماکان مدعی کسب جام به شمار برود، چاره‌ای ندارد جز بهترین نمایش تدافعی در آخرین دیدار سال؛ روزی که آنها حق هیچ اشتباهی ندارند و در صورت موفقیت، بهترین عیدی را به هواداران‌شان خواهند داد. 

استقلال پیش‌تر در ۲ بازی فوق‌حساس خانگی برابر سپاهان‌ و گل‌گهر نشان داد که چگونه قادر است با کمترین حمله به بیشترین خواسته برسد. 

اگر یحیی و پسرانش می‌خواهند قطار قدرتمند و به ظاهر «آسیب‌ناپذیر» صدرنشین را با چالش جدی و اساسی مواجه کنند، هیچ چاره‌ای ندارند جز خلق نخستین و صد البته مهم‌ترین شکست‌شان در لیگ جاری. 

شاید مساوی کماکان شانس قهرمانی را برای قرمزها زنده نگه دارد اما با توجه به روند شکست‌ناپذیری استقلال، آنها باید هدف بزرگ‌تری را در ذهن بپرورانند و آن تحمیل نخستین شکست فصل است که اگر این اتفاق در داربی رخ دهد، طبیعتا ترکش‌های مخرب‌تری را در هفته‌های آتی برای آبی‌ها به ‌همراه خواهد داشت. 

اما این ماموریت مشکل، انجام نخواهد شد جز با ارائه بهترین نمایش سال از سوی گلر و مدافعان تیم قرمزپوش. 

شبیه یک قمار است که برنده همه چیز را با هم می‌گیرد و بازنده همه را با هم از دست می‌دهد. 

البته یادمان نرود این قمار امکان‌پذیر نیست مگر با گذاشتن ۲۰۰ درصد شهامت خالص روی میز.