محمد رشوند: استانداردهای دوگانه غرب در مواجهه با مقوله جنگ و تجاوز، سوال جدیدی را در عالم ورزش مطرح کرده و باید حالا از مدیران ارشد و بالادستی فیفا و کمیته بین‌المللی المپیک پرسید: آیا ورزش به حقیقت از عالم سیاست جداست یا نه؟ 

در طول یکی، دو دهه گذشته هر گاه ورزشکاری از جهان اسلام، چه ایرانی، چه از نژاد عرب و... درباره ظلم تاریخی به مردم فلسطین حرفی زد یا واکنش سلبی در عدم تقابل با ورزشکاران رژیم جعلی و غاصب قدس، از خویشتن نشان داد، ناگهان با برخورد قاطع و سرکوبگرانه نهادهای تصمیم‌گیر مواجه شد. 

 بعد از حمله متجاوزانه رژیم سعودی به یمن، فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا نه‌‌تنها هیچ توجهی به مواضع حقوق بشری و همچنین انسان‌دوستانه نداشتند؛ که اگر ورزشکاری از هر کجای جهان خواستار برخورد با دولت سعودی می‌شد، ناگهان محرومیت را پیش رویش می‌دید. 

درباره رژیم اشغالگر قدس یک تابو به وجود آوردند و طوری با مساله برخورد کردند که انگار نه انگار چند دهه تجاوز و غارتگری در آن منطقه از کره زمین رخ داده و می‌دهد. 

شعار دوری ورزش از سیاست، ترجیع‌بند آنها در طول همه این سال‌ها بود اما باید حتما جنگی بین روسیه و اوکراین رخ می‌داد تا ببینیم همه این قوانین چگونه در چشم برهم‌ زدنی، قابل تغییر است؛ نه خون مردم سوریه و افغانستان ارزش داشت نه یمن و فلسطین. فقط باید چشم‌آبی‌ها خاک‌شان مورد تعرض قرار می‌گرفت تا ناگهان ورزش بسان اهرمی قدرتمند مورد استفاده همان نهادها قرار بگیرد. فیفا این بار کاملا سیاسی شد. تیم ‌ملی فوتبال روسیه را فقط در عرض 10 روز و نه بیشتر، از جام‌جهانی 2022 اخراج کردند تا مشخص شود ورزش نه‌تنها سیاسی است که بلکه یکی از ارکان اصلی آن هم به شمار می‌رود، به شرط آنکه مشتری از غرب باشد. 

پیش از این هر گونه شعار سیاسی و مذهبی روی البسه ورزشکاران با برخورد سنگین فیفا مواجه می‌شد طوری که حتی صحبت از محرومیت‌های چندساله هم کردند اما حالا شما مجازید هر چه دوست دارید علیه روسیه بگویید. 

باشگاه چلسی و مالک یهودی‌اش این بار دیگر از مصونیت‌های همیشگی خارج شدند چون اهرم فشار روی تنبیه روسیه و پوتین است اما همان نهاد در لیگ برتر انگلیس، نه‌تنها به سعودی‌ها و آدم‌کشی‌های‌شان در یمن کاری ندارد که حالا باشگاه نیوکاسل را تمام‌قد به اره‌کنندگان جمال خاشقجی هدیه می‌دهد.

ورزش از سیاست جدا نبوده، نیست و نخواهد بود. تنها اهداف مهم است. امروز در همه جای جهان می‌شود تندترین شعارها را علیه پوتین و روسیه روی لباس ورزشی نوشت و در فیسبوک و دیگر پلتفرم‌های این دستی هر گونه صحبت خشونت‌بار را ترویج داد، چرا که ممنوعیت‌شان برای روسیه برداشته شده است، چرا که هدف، وسیله را توجیه می‌کند. حالا اسکواش‌باز مصری که قهرمان جهان به شمار می‌رود، با طعنه می‌گوید خدا را شکر می‌توانیم درباره سیاست حرف بزنیم بی‌آنکه محروم شویم! بله، مادامی که اهداف و امنیت غرب در میان باشد، هر استثنایی قابل توجیه است. 

حمله نظامی روسیه به اوکراین هر بدی و شری که برای بشریت داشت با همه تلخی‌هایش یک واقعیت را برملا کرد و نقاب دروغین جدایی ورزش از سیاست را از چهره مروجانش به زمین انداخت.