مهدی جابری: سالانه بیش از 400 هزار سقط جنین قانونی و غیرقانونی در کشور انجام می‌شود؛ این یعنی کشتنِ فرصت زندگی و حیات حدود نیم میلیون انسان که حق به دنیا آمدن دارند اما آرزوهای‌شان خفه می‌شود!

با یک ضرب و تقسیم ساده متوجه می‌شویم روزانه بیش از هزار مورد سلب حق حیات در ایران اتفاق می‌افتد؛ به عبارتی هر ساعت 45 انسان فرصت زندگی را از دست می‌دهند. 

شاید تصور غالب شده و تفکر قالب گرفته در اذهان جامعه این باشد که جنین در روزها و هفته‌های ابتدایی هیچ نشانه‌ای از زندگی و حیات ندارد اما تعداد قابل توجهی از جنین‌شناس‌ها معتقدند جنین از همان روزهای اول یک موجود زنده محسوب می‌شود اما تجهیزات و علم پزشکی در تشخیص این حیات، ناتوان است. 

حتی فارغ از اختلاف‌نظرها درباره حیات جنین، این موضوع قابل بررسی و کنکاش است که چگونه برخی افراد به خود اجازه می‌دهند فرصت به دنیا آمدن را از دیگران سلب کنند؟! 

این روزها پویشی با عنوان «نجات آرزوها» در جامعه شکل گرفته و هدف آن آگاهی‌بخشی به مردان و زنان درباره حق حیات جنین است؛ کمپینی که می‌خواهد از کشتار ناآگاهانه صدها هزار انسان جلوگیری کند تا شاید آنها از یک نوع طناب‌ دار که از روی ترس یا خودخواهی یا اطلاعات اشتباه به دور گردن‌شان می‌افتد، رها شوند! 

همزمانی هفته جوان و پویش نجات آرزوها دارای یک معنای عمیق است و آن اینکه میلیون‌ها نفر در طول چند سال، فرصت جوانی، زندگی و رسیدن به آرزوهای‌شان را از دست می‌دهند. «جنین» و «جوان» ۲ واژه‌ای هستند که این روزها کنار  یکدیگر قرار می‌گیرند تا شاید مردان و زنانی که در فکر قتل‌های ناآگاهانه هستند به خودشان بیایند و بفهمند تپیدن قلب فقط مختص انسان‌های متولدشده نیست، بلکه جنین‌ها از همان روزهای اول، قلب دارند حتی اگر دستگاه‌های پزشکی امروزی قادر به تشخیص نباشند. 

این روزها فرصت مناسبی برای ریشه‌یابی درباره دلایل سقط جنین در کشور است. ما باید به اطلاعات درست و دقیق از انگیزه مردان و زنان بالغ و عاقل درباره این اقدام برسیم. آیا ترس از هزینه‌ها و امور مالی موجب چنین اقدامی می‌شود؟ سهم مشکلات روحی- روانی افراد در این سقط‌ها چقدر است؟ جای خالی آموزش‌ها و فرهنگسازی مناسب توسط رسانه‌ها و نهادهای مسؤول تا چه اندازه در این آمار وحشتناک دخیل است؟