مرتضی رضایی: شهابالدین عزیزیخادم سودای بازگشت به فدراسیون را دارد. آن روزی که سوار بر سانتافه فدراسیون شد و به رانندهاش گفت «تختگاز برو»، فقط میخواست رفته باشد. فشار زیادی رویش بود و تا امروز هم هیچ اظهارنظری نکرده است. او گذاشت فضا آرام شود و آبها از آسیاب بیفتد تا با مشورتهایی که کرده طبق برنامه پیش بیاید و شانس خود را برای نشستن دوباره روی صندلی فدراسیون فوتبال امتحان کند.
چند هفتهای هست که نزدیکان عزیزیخادم دارند زمینهسازی میکنند برای بازگشت. در رسانههایی که دستشان است، خبرهایی را منتشر میکنند تا اذهان را آماده کنند. آنها دلخوش به مجمع 10 خرداد هستند تا شاید بازی عوض شود و ورق به سود آنها برگردد. نکته جالب اینجاست که در این راه به هر چیزی هم چنگ میزنند؛ مثل شکایت عزیزیخادم از اعضای هیاترئیسه. او روند برکناری و عزل خود را طبق قوانین موجود، غیرقانونی دانسته است؛ شکایتی که صفیالله فغانپور، رئیس دپارتمان حقوقی فدراسیون فوتبال دربارهاش گفته است: «شکایت عزیزیخادم از اعضای هیاترئیسه به کمیته اخلاق تا زمان برگزاری مجمع وجاهت قانونی ندارد».
عزیزیخادم اسبش را زین کرده و اینطور که به نظر میرسد همچنان از مشاورانی استفاده میکند که در یک سال گذشته ثابت شد مشاوران خوبی نیستند. این را میشود از شکایتی که کرده بخوبی فهمید. او میتوانست تا روز مجمع صبر کند تا اعضای مجمع درباره تصمیم هیاترئیسه برای عزل او تصمیمگیری کنند، چرا که اساسنامه فدراسیون فوتبال این اختیار را به اعضای هیأترئیسه داده که رئیس فدراسیون را عزل کنند. مدارک این اقدام هم باید در مجمع فدراسیون ارائه شود و رئیس معزول هم باید در مجمع از خودش دفاع کند؛ به همین سادگی.