پایگاه تحلیلی آمریکایی «وکس» چندی قبل با گذشت یک سال از آغاز مذاکرات وین در راستای احیای توافق هستهای، در گزارشی جامع با بررسی ابعاد مختلف این مذاکرات و احتمال رسیدن به یک توافق بر سر احیای برجام نوشت: یک توافق هستهای با ایران بزرگترین دستاورد دیپلماتیک باراک اوباما و فسخ آن شاید بتوان گفت بزرگترین شکست سیاست خارجی دونالد ترامپ بود. با گذشت تقریبا ۱۵ ماه از ریاستجمهوری جو بایدن، آمریکا، ایران و دیگر قدرتهای جهانی به احیای توافق هستهای سال ۲۰۱۵ که تضمین کرد برنامه هستهای صلحآمیز ایران نمیتواند اورانیوم در سطح ساخت تسلیحات اتمی تولید کند، نزدیک هستند اما موانع در مذاکرات در ۱۲ ماه گذشته- بدون در نظر گرفتن ۲ وقفه اخیر که میتوانستند تمام این تلاشها را از مسیر خارج کنند- نشان میدهد توافق اصلی چه شاهکار بزرگی بوده است و بازگشت به آن چه سخت به نظر میرسد.
وکس در ادامه نوشت: در حال حاضر، مذاکرات وین در مرز باریک میان از هم گسیختن و پیشرفت قرار دارد. ششم آوریل 2021[۱۷ فروردین] نخستین سالروز مذاکرات غیرمستقیم ایران با آمریکا و مذاکرات مستقیم آن با 5 عضو دیگر توافق (چین، فرانسه، آلمان، روسیه و انگلیس) است. توافق اصلی، موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک [برجام] ایران را ملزم میکرد حدود ۹۸ درصد اورانیوم غنیشدهاش را به خارج از کشور منتقل کند و ظرفیت هستهای آن را محدود کرد. در این بین، ناظران مستقل [آژانس بینالمللی انرژی اتمی] هم بر پیشرفت آن نظارت داشتند. برجام، طبق گفته ناظران بینالمللی، به هدف کاهش سطح برنامه هستهای ایران رسیده بود.
این پایگاه تحلیلی آمریکایی میافزاید: ترامپ سال ۲۰۱۸ به طور یکجانبه از برجام خارج شد و کارزاری تحریمی موسوم به «فشار حداکثری» را علیه ایران اعمال کرد. ایرانیها هنوز در حال تحمل سختیهای این تحریمها هستند، بویژه در دوران همهگیری بیماری کرونا و این تحریمها به طور جدی دسترسی به دارو و مواد غذایی را محدود کردهاند. ایران سال ۲۰۱۹ به سهم خود شروع به تخطی از توافق کرد. در حال حاضر، برنامه هستهای آن به سطوح پیشرفتهتری رسیده است. ذخایر اورانیوم ایران با میزان خلوصی بسیار بالاتر از حدی که در توافق سال ۲۰۱۵ مجاز بود، گسترش یافته است. در برهه کنونی، ایران ممکن است بتواند مواد مورد نیاز برای ساختن یک سلاح را در کمتر از 6 هفته تولید کند (برجام این بازه زمانی را به حدود یک سال رسانده بود). با این وجود، روند به کار بردن اورانیوم غنیشده در یک سلاح ممکن است ۲ سال طول بکشد.
در ادامه گزارش آمده است: به همین دلیل است مذاکرات اولویتی اضطراری برای دولت بایدن بوده است. متن توافق در آستانه نهایی شدن، هنوز معلوم نیست اما کارشناسانی که در جریان روند مذاکرات هستند، میگویند توافق و چالشهای سیاسی اجرایی کردن آن مشابه توافق قبلی خواهد بود. چالش اصلی و جدید این خواهد بود که با توجه به ارتقای فناوری و ظرفیت هستهای ایران، محدودیتهایی که بر این کشور اعمال میشود، به ناچار به میزان کمتری سختگیرانه خواهد بود. اگر ۲ کشور به یک توافق جدید دست پیدا کنند، به معنای این خواهد بود که ایران در حال پشت سر گذاشتن بیاعتمادی ایجاد شده به واسطه دبه کردن ترامپ بر سر برجام در عین ادعایش در زمینه دستیافتن به توافقی بهتر است (در حالی که او به چنین توافقی دست نیافت).
در این گزارش آمده است: با احیای برجام، مزایای اقتصادی قریبالوقوعی برای ایران، آمریکا و جهان در کار خواهد بود. اگر ایران بتواند با آزادی عمل بیشتری نفتش را در جهان بفروشد، این موضوع میتواند به کاهش قیمت فوقالعاده بالای انرژی که در پی حمله روسیه به اوکراین انجام شد، کمک کند. مهمتر از همه اینکه توافق میتواند دوباره به همان چیزی که از اول طرح کرده بود دست یابد، یعنی محدود کردن ظرفیت هستهای ایران، اگرچه شانس رسیدن به این نقطه به جزئیات گره خورده است، بویژه به تحریمهایی که ترامپ اعمال کرده بود.
این پایگاه تحلیلی مینویسد: سرنخهای مهم درباره وضع فعلی مذاکرات و نکات مورد بحث پس از گذشت یک سال از مذاکرات، اواخر ماه مارس در گردهمایی سیاستگذاران و کارشناسان در کنفرانس بینالمللی دوحه نمایان بود. آنها به دقت تمام حرکتهای مقامات آمریکا و ایران را که یکی پس از دیگری روی صحنه میرفتند اما در کنار هم صحبت نمیکردند، زیر نظر داشتند. این صحنهها تجسم تلفیقی از شکافهای باقیمانده در مذاکرات بود. سیدکمال خرازی، وزیر امور خارجه پیشین و مشاور مقام معظم رهبری ایران روی صحنه رفت. او گفت: «بله! توافق قریبالوقوع است اما به اراده سیاسی آمریکا بستگی دارد». در حالی که خرازی با خبرنگار شبکه «سیانان» گفتوگو میکرد، رابرت مالی، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران و مذاکرهکننده ارشد این کشور در مذاکرات وین، در ردیف اول نشسته بود و این گفتوگو را تماشا میکرد. خرازی از روی صحنه پایین رفت و بعد مالی، سخنران بعدی با لحنی محتاطانه و تقریبا خشک به جای او آمد. او گفت: «ما به توافق خیلی نزدیکیم اما مدتی میشود که در این حالیم. من فکر میکنم این به همه شما نشان میدهد باید سختی مسائل باقیمانده را بدانید».
وکس ادامه داد: طبق گفته کارشناسانی که در جریان جزئیات مذاکرات هستند، وقفه فعلی بر سر تحریمی است که دولت دونالد ترامپ سال ۲۰۱۹ علیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اعمال و آنها را به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی اعلام کرد. تخصیص این عنوان بیشتر نمادین است و تردید دولت بایدن هم برای حذف آن بیشتر سیاسی است. حتی اگر سپاه پاسداران از لیست تروریستی خارج شود، غیرمحتمل است که شرکتهای آمریکایی تمایلی به تجارت با آنها داشته باشند.
در گزارش این پایگاه تحلیلی همچنین آمده است: اما نمادگرایی میتواند چیز پر قدرتی باشد. این موضوع برای ایران یک توهین آشکار است. سپاه یکی از ارکان کشوری ایران است و تروریستی اعلام کردن یک سازمان خارجی مستقیما برای گروههایی تروریستی است که بازیگرانی غیردولتی و غیرحکومتیاند.
وکس در بخش دیگری از گزارش خود مینویسد: وقتی بایدن ژانویه ۲۰۲۱ روی کار آمد، بیشتر کارشناسان اتفاق نظر داشتند که ایجاد نیروی محرکه از سرگیری مذاکرات بر عهده دولت او بود، با توجه به اینکه این آمریکا بود که تحت دولت ترامپ اول از برجام خارج شد. موضع اصلی دولت باید این بود که رابرت مالی، یک دیپلمات امور خاورمیانه را که از مذاکرهکنندگان ارشد مذاکرات هستهای در سال ۲۰۱۵ بود، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران قرار داد که این خود نشانه جدیت بود اما نبود معافیتهای تحریمی و دیگر اقدامات نشانگر حسننیت موجب شد چنین چیزی برای شروع مذاکرات کافی نباشد.
در ادامه گزارش این پایگاه تحلیلی آمده است: وقتی ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه دستور حمله به اوکراین را داد، مذاکرات هستهای با ایران در وین با شبهاتی روبهرو شد. روسیه در ابتدا تضمینی میخواست که تحریمهای اعمال شده بر آن به خاطر تحریمها، تاثیری بر تجارت روسیه با ایران نگذارد. غرب این ایده را رد کرد و روسیه خیلی زود از خواستههایش عقب نشست.
در این گزارش مطرح شده است: ایران و قدرتهای جهانی به هر توافقی در وین دست پیدا کنند، تا حد زیادی شبیه همان توافقی خواهد بود که دولت اوباما در سال ۲۰۱۵ آن را پیش برد. یعنی محدودیتها، سازوکارهای اجرایی و اجرای توافق احتمالا مانند همان برجام اصلی خواهد بود اما معیارهای دقیق ممکن است با توجه به چگونگی توسعه ظرفیت ایران تغییر کند. توافق احیا شده میزان غنیسازی اورانیوم ایران و سانتریفیوژهایی را که میتواند داشته باشد، محدود خواهد کرد.
در گزارش وکس آمده است: اگر موضوع تحریمها علیه سپاه پاسداران و دیگر مسائل باقیمانده حل شود، دولت بایدن سپس باید مانع دیگری را برطرف کند؛ بایدن باید برای واشنگتن و همکاران پیشینش در سنای آمریکا استدلال کند چرا این توافق باید انجام شود؟ احتمالا روند فنی شامل تایید این توافق طبق قانون بازبینی توافق هستهای ایران (INARA) میشود که یک روند بررسی کنگره در واکنش به توافق قبلی بود اما این قانون سازوکاری منفی است، یعنی این توافق انجام میشود مگر هر ۲ حزب جمهوریخواه و دموکرات بتوانند اکثریت را مجاب به عدم تایید آن کنند. سنا تحت این بازبینی قانونی پیچیده به طور رسمی توافق را در سال ۲۰۱۵ رد نکرد. این گزارش همچنین مطرح کرد: دولت بایدن مجبور نخواهد بود تاییدیه کنگره را برای توافقی بگیرد که دقیقا مانند برجام باشد اما برای ایجاد حسننیت و مقبولیت سیاسی قانونگذاران، مشارکت بایدن در این روند قانونی محتمل به نظر میرسد. بحث در سنا درباره مزایای توافق هستهای میتواند نشانگر این باشد که چرا دیپلماسی مهم است و این یک پیروزی بالقوه برای بایدن در حین نزدیک شدن به انتخابات میاندورهای خواهد بود، بویژه اگر قیمت انرژی پایین بیاید. وکس در آخر نوشت: اما فراتر از چالشهای سیاسی و فنی در واشنگتن یا اختلافات دیپلماتیک جزئی در وین، بزرگترین مساله موجود این است که آیا ایرانیها به آمریکاییها برای اجرای تعهداتشان اعتماد خواهند کرد یا نه. خروج ترامپ از توافق به جایگاه آمریکا آسیب زد.