جریان غربگرای لبنان که از نتیجه نگرفتن در انتخابات پارلمانی آینده اطمینان پیدا کرده است، بنا بر برخی انگیزه‌ها زمزمه‌های تعویق انتخابات را در محافل سیاسی کلید ‌زده است. امین حطیط، تحلیلگر مسائل راهبردی لبنان و منطقه در مقاله‌ای به بررسی تحولات لبنان پیش از برگزاری انتخابات پارلمانی پرداخت و نوشت: هنگامی که اعتراضات 17 اکتبر 2019 به راه افتاد، مطالبات اجتماعی موجهی در آن مطرح شد اما در تحلیل مسائل به نظر می‌رسد که انقلاب 17 اکتبر تبدیل به طرح مایک پمپئو، وزیر سابق خارجه آمریکا شده که برای راه‌اندازی آن در سال 2019 به لبنان آمده بود. لبنان یک ماه بعد از این سفر با اعتراضات مردمی مواجه شد. طرح پمپئو شامل خلأ سیاسی و به دنبال آن فروپاشی پولی و اقتصادی جامعه لبنان بود تا امنیت داخلی را در معرض فروپاشی قرار دهد، مقاومت را محاصره کند و زمینه برای تهاجم اسرائیل هموار شود. این مقاله که در روزنامه البنا منتشر شد، می‌افزاید: درباره موضوع سیاسی آنچه برای این کودتا برنامه‌ریزی شده بود، اول استعفای دولت به‌رغم برخورداری از اکثریت مطلق در مجلس نمایندگان بود و به دنبال آن تاخیر در تشکیل دولت جدید با طرح شعار دولت تکنوکرات یعنی حذف سیاستمداران و دور کردن حزب‌الله و نمایندگان مقاومت از دولت دنبال شد. دومین برنامه برای انجام این کودتا از طریق استعفای تعدادی از نمایندگان پارلمان بود تا ایده سرنگونی پارلمان و انتخابات پارلمانی زودهنگام اتفاق بیفتد. با این حال همه چیز آنگونه که آمریکا و سفارت آن در «عوکر» می‌خواست پیش نرفت و دوباره دولت تشکیل شد و سایر نمایندگان از استعفا خودداری کردند. در راستای تدارکات این انتخابات که از یک سال پیش آغاز شد، سفارتخانه‌ها و مراکز نظرسنجی برای اطلاع از نتایج انتخابات مجلس شروع به بررسی درباره اکثریت مطلق از تعداد کرسی‌های پارلمانی کردند و غافلگیری تکان‌‌دهنده اینجا بود که مشخص شد حزب‌الله و متحدانش می‌توانند با قدرتی بالاتر از اکثریت مطلق به مجلس بازگردند. این اکثریت از نظر طایفه‌ای و مذهبی نیز فراگیر و متنوع خواهند بود. با این حساب آنها قادر به تشکیل دولت ملی با مقتضیات قانون اساسی خواهند بود. جریان مقاومت با اینکه می‌تواند به این ترتیب اکثر کرسی‌های مجلس را بگیرد اما اعلام کرده در این صورت دولت وحدت ملی تشکیل می‌دهد و گروه‌های دیگر را منزوی نمی‌کند؛ برخلاف طرف مقابل که قصد خود را برای تشکیل دولت اکثریت اعلام ‌کرده و به دنبال حذف مقاومت از دولت آینده است. بر این اساس انتخابات پارلمانی آتی ماهیتی ویژه پیدا کرده که فراتر از موضوع داخلی لبنان بوده و تبدیل به رقابت در ابعاد بین‌المللی بین ۲ محور شده است که یکی از آنها تحت دیکته آمریکا برنامه‌ای جز انزوا و خلع سلاح مقاومت ندارد و محوری که خواستار امنیت و آرامش داخلی در لبنان است. با این حال جریان اول با ادعای تیم حاکمیتی، ناتوانی خود را در کسب اکثریت پارلمانی در انتخابات آتی تخمین ‌زده است، بنابراین به حامیان خارجی خود یعنی عرب‌ها و غربی‌ها متوسل شده و هشدار داده که افزایش نفوذ ایران و افزایش قدرت مقاومت و نفوذ تسلیحاتی ایران به لبنان با منافع آمریکا و رژیم‌های عربی حاشیه خلیج‌فارس در تضاد است. در راستای رفع این ترس‌ها و نگرانی‌ها، سفرای کشورهای حاشیه خلیج‌فارس پس از بازگشت به لبنان به مدیر ستاد انتخاباتی برخی نیروهای ضد مقاومت تبدیل شده و به طور جدی درصدد به تعویق انداختن انتخابات و به دست آوردن زمان برآمدند تا فرصتی پیدا کنند و از این وضعیت رو به وخامت جلوگیری کنند. معضل در اینجا نهفته است که به تعویق انداختن انتخابات بعد از آنچه سال 2019 رخ‌ داده است، آسان نخواهد بود و تیمی که به دنبال تعویق انتخابات است به دنبال تحمیل واقعیت میدانی است که امنیت را مختل کند تا تقاضای آنها را برای به تعویق انداختن انتخابات توجیه کند که این کار از طریق مکانیسم‌های طبیعی کار دشواری است.