مرتضی یعقوبی: تغییر و تحولات اخیر در فدراسیون فوتبال و وجود جریان‌های مختلف برای گرفتن عنان اختیار این مجموعه، می‌تواند تیم ملی فوتبال ایران را در سال منتهی به جام‌جهانی از مسیر درست خود خارج کند و تبعات غیرقابل جبرانی را هم به دنبال داشته باشد. 

تیم ملی فوتبال ایران در یکی از حساس‌ترین برهه‌های تاریخی قبل از حضور در جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر، با شرایط نه‌چندان مساعد مدیریتی در فدراسیون فوتبال رو‌به‌رو است؛ به نحوی که در این روزها که تیم ملی ایران نیازمند سازماندهی و تعیین‌تکلیف اردوها و دیدارهای تدارکاتی است، در فدراسیون فوتبال هر کسی ساز خود را می‌زند و نقل قول‌های مختلفی از ارکان آن خارج می‌شود؛ فدراسیونی که به نظر نفرین‌ شده است، چراکه نتوانسته در بیش از یک دهه گذشته روی آرامش به خود ببیند. میرشاد ماجدی که به شکلی عجیب و غیرمنتظره اواخر بهمن‌ماه سال ۱۴۰۰ در پی عزل موقت شهاب‌الدین عزیزی‌خادم به سرپرستی فدراسیون فوتبال رسید، از آن زمان تاکنون و در شرایطی که انتظار می‌رفت با استراتژی قوی ورزشی و نگاه فوتبالی پا به عرصه مدیریت فدراسیون بگذارد و در این دوره گذار فوتبال، ایران را از دره‌ عمیق مشکلات عبور دهد، به نظر می‌رسد راه مدیران پرحاشیه گذشته فوتبال را در پیش گرفته و به جای تمرکز بر مشکلات فوتبال، حضور در برخی محافل بی‌اهمیت ورزشی و در عوض دوری از رسانه‌ها و مردم را در دستور کار قرار داده است. تعیین استراتژی برای درآمدزایی، اجرای برنامه‌های تیم ملی در سال منتهی به جام جهانی، جلوگیری از بحران‌های جدید از طریق تعامل با دولت، کاهش اختلافات درونی در فدراسیون و یکپارچه کردن مدیران برای اجرای برنامه‌های مدنظر می‌توانست از جمله اقدامات انجام شده از سوی ماجدی و تیم همکار او در این فدراسیون باشد اما در عوض متاسفانه در فدراسیون فوتبال شاهد سوءمدیریت و جنگ قدرت و لابی‌های متضادی هستیم که تنها هدف آن کسب منافع فردی است. سکوت ماجدی در ماجرای بازی ایران و لبنان، قدرت گرفتن برخی اعضای مجمع و جریان‌سازی برای اتفاقات ناخوشایند در ماه‌های آینده و نقل قول‌های متناقض در ارتباط با بازی‌های تیم ملی از مسائلی است که در این مدت‌ بارها خودنمایی کرده است. جالب‌ترین این موضوعات جایی است که میرشاد ماجدی به عنوان سرپرست فدراسیون فوتبال از اظهارات دبیرکل در ارتباط با انجام بازی تیم ملی با برزیل یا آرژانتین اظهار بی‌‌اطلاعی می‌کند؛ دبیرکلی که باید زیر نظر او فعالیت کند. به نظر می‌رسد این ‌روزها عمده فعالیت ماجدی به دیدار با برخی دوستان می‌گذرد؛ سرپرستی که از رسانه‌ها گریزان است و با چراغ خاموش و بدون هیچ بازخورد اجرایی سکاندار فوتبال ایران شده است. در دومین ماه مدیریت ماجدی بر فدراسیون، روند مدیریتی به سمت و سویی رفته که به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال چندین و چند آقا بالا سر دارد و ماجدی هم برخلاف رؤسای قبلی، برای عبور از این برهه، ظاهرا هیچ اعتراضی نسبت به مدیریت‌های چندگانه ندارد تا شاید کسی دلگیر نشود و برنامه‌های احتمالی چیده شده نیز خدشه‌دار نشود. حال و روز کنونی فدراسیون فوتبال بی‌شباهت به حکومت‌های قاجاری نیست که در پی ضعف شاهان زمانه، افراد مختلف داخلی و خارجی، امور مملکت را در اختیار می‌گرفتند و در نهایت شاهد تجزیه کشور و زوال روزافزون دولت‌های مختلف بودیم. قطعا ادامه چنین وضعیتی در فدراسیون فوتبال بویژه در مقطع کنونی که ایران باید با قدرت برای جام‌جهانی آماده شود، می‌تواند فجایع غیرقابل پیش‌بینی‌ای را، آن هم در آستانه جام‌جهانی ۲۰۲۲ خلق کند. امید است وزارت ورزش و دلسوزان منافع ملی برای فدراسیون فوتبال و آینده آن هوشیار عمل کنند تا فدراسیونی که مدیریت آن کمتر از مدیریت یک وزارتخانه نیست بعد از سال‌ها تشنج و درگیری، ۱۰ خرداد ۱۴۰۱ به آرامش برسد.