مدیحه‌سرایی حاج‌محمود کریمی برای ناشنوایان تلنگری بود برای همه مبلغان و فعالان عرصه‌های دینی که نگاه‌شان به موضوع «مخاطب» را تغییر بدهند. گیر افتادن در دام فضای مجازی ما را از بسیاری از انسان‌هایی که در دنیای حقیقی زیست می‌کنند اما دیده نمی‌شوند، غافل می‌کند. حتی همین محیط عادی و معمول دنیای حقیقی ما، خالی از انسان‌هایی است که در گوشه و کنار این زندگی در کنجی نشسته‌اند و چشم به راه انسان‌هایی هستند که آنها را ببینند و بفهمند. معلولان، یک دسته از همین انسان‌ها هستند؛ همین‌هایی که ما آنها را فراموش کرده‌ایم و حتی شاید توجهی نمی‌کنیم که پیام دین و انسانیت هم باید به گوش اینها برسد، حتی اگر گوش‌شان به ظاهر نشنود. 

اگر چه اقدام حاج‌محمود کریمی در این حوزه شاید نو و بدیع به نظر برسد اما نگاهی به دغدغه‌های رهبر معظم انقلاب درباره معلولان بویژه ناشنوایان نشان می‌دهد ارتباط قلبی و معنوی برقرار کردن با این دسته از معلولان مسبوق به سابقه است و جلوه‌های آن را می‌توان در یکی از اشعار آیت‌الله خامنه‌ای ردیابی کرد. شعری که بازخوانی آن خالی از لطف نیست. 

ما خیل بندگانیم ما را تو می‌شناسی

هر چند بی‌زبانیم ما را تو می‌شناسی

 

ویرانه‌ایم و در دل گنجی ز راز داریم

با آنکه بی‌نشانیم، ما را تو می‌شناسی

 

با هر کسی نگوییم راز خموشی خویش

بیگانه با کسانیم ما را تو می‌شناسی

 

آیینه‌ایم و هرچند لب بسته‌ایم از خلق

بس رازها که دانیم ما را تو می‌شناسی

 

از قیل و قال بستند، گوش و زبان ما را

فارغ از این و آنیم ما را تو می‌شناسی

 

از ظن خویش هر کس، از ما فسانه‌ها گفت

چون نای بی‌زبانیم ما را تو می‌شناسی

 

در ما صفای طفلی، نفْسُرد از هیاهو

گلزار بی‌خزانیم ما را تو می‌شناسی

 

آیینه‌سان برابر گوییم هر چه گوییم

یک‌رو و یک‌زبانیم ما را تو می‌شناسی

 

خط نگه نویسد حال درون ما را

در چشم خود نهانیم ما را تو می‌شناسی

 

لب بسته چون حکیمان، سرخوش چو کودکانیم

هم پیر و هم جوانیم ما را تو می‌شناسی

 

با دُرد و صافِ گیتی، گه سرخوشی است گه غم

ما دُرد غم کشانیم ما را تو می‌شناسی

 

از وادی خموشی راهی به نیک‌روزی است

ما روزبه، از آنیم ما را تو می‌شناسی

 

کس راز غیر از ما، نشنید بس «امینیم»

بهر کسان امانیم ما را تو می‌شناسی

 

یکی دیگر از پیام‌های اقدام حاج‌محمود کریمی این بود که خدمت‌رسانی به جامعه معلولان منحصر در خدمات فیزیکی نیست، منحصر در یک سازمان خاص هم نیست، بلکه هر کسی با هر پیشه‌ای می‌تواند خدمتگزار این قشر از جامعه باشد؛ نکته‌ای که رهبر معظم انقلاب بر آن تاکید کرده و فرموده‌اند: مسؤول حقیقی کمک به معلولان فقط سازمان بهزیستی نیست، بلکه همه مردم، بخش‌های دولتی، غیردولتی و سازمان‌های انقلابی هستند. هر چه ممکن است در سطح کشور خدمات مربوط به بهزیستی را باید گسترش داد و از نیروی مردم برای گسترش این خدمات حداکثر استفاده را کرد.