مهدی گرگانی: فوت کودکان در هر جای جهان برای والدین همواره غم‌انگیز و امری غیرقابل باور است اما کشتار کودکان بی‌گناه در جنگ و تنش‌های نظامی نیز بسیار دردناک و غیرقابل تحمل است. طی همین چند روز گذشته هر ۲مورد را در دنیا شاهد بودیم. حال بیایید ببینیم که جهان بویژه کشورهای غرب چه واکنش‌هایی به این ۲ مورد نشان دادند. 

- سه‌شنبه هفته گذشته در نتیجه 3 انفجار در ورودی یک مدرسه یا مکتبخانه در کابل، پایتخت افغانستان حداقل 27 دانش‌آموز شهید و 11 نفر مجروح شدند. این انفجار درست زمانی رخ داد که دانش‌آموزان در زنگ تفریح مشغول بازی و استراحت در محوطه مدرسه بودند. این فقط یک نمونه متاخر در افغانستان است. کشتار کودکان در افغانستان تراژدی ناتمامی است که هر از گاهی تکرار می‌شود. نگاهی به رویدادهای ماه‌های اخیر نشان می‌دهد ده‌ها کودک بر اثر انفجار مین و حملات انتحاری یا مسلحانه مخالفان مسلح در حوادث مختلف در ولایات مختلف کشته شده‌اند. در زمان حمله آمریکا و دوران اشغالگری هم کودکان سهم زیادی از سخاوت جنگنده‌ها، بالگردها و پهپادهای ارتش آمریکا داشتند! در تمام این سال‌ها مردم جهان و افکار عمومی دنیا چه واکنشی به کشتار کودکان بی‌گناه افغانستان نشان دادند؟ تقریبا هیچ. 

- در یمن وضع از این هم بدتر است. انتشار تصاویر کودکان یمنی که به خاطر گرسنگی و سوء‌تغذیه دچار بیماری‌های لاعلاج شده و استخوان‌های آنها از بدن‌شان بیرون ‌زده، دل هر کسی را به درد می‌آورد. غیر از این، آمارها نشان می‌دهد ۴۳ درصد نوزادان تازه متولد شده که ناقص‌الخلقه و نارس هستند به دلیل نبود امکانات و تجهیزات پزشکی، زنده نمی‌مانند. بر اساس آمارهای وزارت بهداشت یمن و سازمان ملل متحد، روزانه بیش از ۳۰۰ کودک زیر ۵ سال در نتیجه جنگ، گرسنگی، بیماری و محاصره و آثار فاجعه‌آمیز آن، جان خود را از دست می‌دهند، میلیون‌ها کودک تحت محاصره قرار دارند و تجاوزگری موجب دردها و رنج‌های روحی و جسمی آنان شده است. طی 7 سالی که از شروع تجاوز ائتلاف سعودی به یمن می‌گذرد رنج کودکان یمنی چقدر توجه جهان را به خود معطوف کرد؟ به جز چند محکومیت، تقریبا هیچ. 

- در فلسطین و نوار غزه کودکان قربانیان اصلی و هر روزه تجاوزات و حملات نظامیان رژیم صهیونیستی هستند تا جایی که «رژیم کودک‌کش» به یکی از القاب ارتش اسرائیل تبدیل شده است.

گزارش پایگاه خبری «سیحا مکومیت» در فلسطین اشغالی نشان می‌دهد از سال 2000 تا 2021 بیش از 2 هزار کودک فلسطینی توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده‌اند. تعدادی از اسرا و بازداشتی‌ها در زندان‌های رژیم صهیونیستی را کودکان و زنان باردار فلسطینی تشکیل می‌دهند. آیا افکار عمومی دنیا بویژه مردم غرب که داعیه حمایت از حقوق بشر دارند، حتی یک اقدام نمادین و سمبلیک برای برجسته کردن این اقدام وحشیانه صهیونیست‌ها در محافل هنری، فرهنگی، اجتماعی یا ورزشی از خود نشان داده‌اند؟ تاکنون چیزی ندیده‌ایم. 

- اما در موردی دیگر، کریستیانو رونالدو ستاره پرتغالی تیم منچستریونایتد اخیرا اعلام کرد از فرزندان دوقلوی خود که منتظر تولدشان بودند، فرزند پسرشان قبل از به دنیا آمدن فوت کرده است. 

به دنبال فوت این کودک، رونالدو نوشت: با نهایت اندوه اعلام می‌کنیم نوزادمان درگذشت. این بزرگ‌ترین دردی است که والدین می‌توانند تجربه کنند. فقط تولد دخترمان به ما قدرتی می‌دهد که این لحظه را با امید و شادی زندگی کنیم. 

انتشار این خبر موجی از حمایت‌ها و ابراز همدردی‌ها با رونالدو را در پی داشت. حتی طرفداران باشگاه لیورپول که دشمن دیرینه منچستریونایتد است، دقیقه 7 بازی با این تیم در ورزشگاه آنفیلد با رونالدو ابراز همدردی کردند و در حالی ‌که خود رونالدو در زمین حضور نداشت به مدت یک دقیقه برای وی کف زدند. این اقدام هواداران لیورپول در رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی و مطبوعات سراسر جهان نیز انعکاس زیادی یافت و خود به سوژه‌ای برای ابراز همدردی با رونالدو تبدیل شد. 

هواداران منچستریونایتد و آرسنال نیز یک‌دست از رونالدو حمایت و به خاطر این واقعه با او ابراز همدردی کردند. 

اگر چه فوت هر کودک در هر جای دنیا و به هر دلیلی غم‌انگیز و غیرقابل تحمل است اما آیا فوت کودکی که هنوز به دنیا نیامده با کشتار کودکان در غرب آسیا و آفریقا قابل مقایسه است؟ هواداران باشگاه‌های لیورپول، آرسنال و در کل مردم جهان غرب چرا برای کشتار کودکان افغانستانی، یمنی و فلسطینی در ورزشگاه کاری نمی‌کنند؟ خون کودکان غربی رنگین‌تر از خون کودکان کشورهای فقیر است؟