کیت بلانشت برنده جایزه اسکار است که همچون آفتاب‌پرست در ابعادی باورنکردنی در نقش‌های متفاوت رنگ عوض می‌کند؛ از به تصویر کشیدن فیلیس اشلفلی در «خانم آمریکا» گرفته تا باب دیلان در «من آنجا نیستم» و کاترین هپبورن در «هوانورد». بلانشت هیچ ابایی ندارد که روی پرده سینما اصلا قابل تشخیص نباشد. به گزارش «وطن‌امروز»، بلانشت در مصاحبه‌ای مشترک با عکاس فمینیست، سیندی شرمن، به نیویورک‌تایمز گفت: کارگردان‌های مرد، بسیاری از اوقات عمق ضرورت این گروه‌های سطح پایین‌تر را در فیلمسازی درک نمی‌کنند. «این بخش‌های به اصطلاح زنانه اغلب بخش‌هایی هستند که کارگردان‌های مرد اعتراف می‌کنند چیزی از آنها نمی‌دانند». 

بلانشت توضیح داد: کارگردان‌ها معمولا بی‌توجه می‌گویند: «این قسمت‌ها را می‌گذارم به عهده خودتان». نقش ملکه الیزابت اول برای هر ۲ نسخه فیلم «الیزابت» در سال ۱۹۹۸ و دنباله‌اش «الیزابت: عصر طلایی» در سال ۲۰۰۷ که بلانشت برای ایفای هر دو نامزد جایزه اسکار شد، مثال بارزی است از عدم توافق او با دیدگاه مردانه کارگردان. وی به یاد می‌آورد: «سال‌ها پیش نقش الیزابت اول را بازی کردم و کارگردان (شکهار کاپور) که بسیار دوستش دارم و برایش احترام قائلم همیشه می‌گفت می‌خواهم موهایش باز باشد و باد در میانش بپیچد. من گفتم اصلا تصاویر الیزابت اول را دیده‌ای؟ زیاد موهایش را باز نمی‌گذاشت». او ادامه داد: «اما دلیلش این است که (بعضی کارگردان‌های مرد) نیاز دارند جذب شوند. متوجه نیستند که راه‌های دیگری هم برای گیرا بودن وجود دارد که همه هم جنبه جنسی ندارند. می‌شود به روش‌های گوناگون مخاطب را به سمت تجربیات یک شخصیت هدایت کرد». بلانشت اخیرا در ۲۶ آوریل با دریافت جایزه چاپلین در چهل‌و‌هفتمین جشن فیلم در لینکلن سنتر به عنوان دومین فرد جوانی که این جایزه را دریافت می‌کند تاریخ‌ساز شد.