مرتضی یعقوبی: فرهاد مجیدی پس از یک دهه استقلال را از سردرگمی خارج کرد و تفاوت‌های اساسی‌ای را نسبت به فصول قبل برای آبی‌ها رقم زد. استقلال توانست با شکست فولاد تعداد امتیازات خود را به عدد 63 برساند و به لطف شکست پرسپولیس مقابل سپاهان، ۳ هفته پیش از پایان لیگ، قهرمانی خود را جشن گرفت. استقلال به معنای واقعی کلمه چیزی حدود یک دهه در جست‌وجوی رسیدن بر بام فوتبال ایران و به دست آوردن جایگاه قبلی‌اش بود و در این میان سرمربیان زیادی روی نیمکت استقلال نشستند اما هیچ‌کدام نتوانستند آنطور که باید و شاید آرامش را به استقلال بازگردانند و آبی‌های تهران در این میان تنها با توقع و حمایت همه‌جانبه هواداران‌شان توانستند این روزهای سخت را پشت سر بگذارند. استقلال مدل لیگ بیست‌ویکم تفاوت‌های اساسی‌ای با سایر ورژن‌های استقلال داشت و همین تفاوت‌های اساسی، تفاوت استقلال با رقبا را رقم زد تا این تیم بتواند 3 هفته پیش از پایان رقابت‌های لیگ به قهرمانی برسد. 

 

* بی‌توجهی به انتقادات

فرهاد مجیدی در این فصل پس از پیروزی در چند بازی ابتدایی، با انتقادات بسیار زیادی درباره سبک و مدل دفاعی بازی تیمش رو‌‌به‌رو شد اما هیچ‌کدام از این صحبت‌ها باعث نشد فرهاد مجیدی از مواضع خود کوتاه بیاید و تمرکز تیمش را به هم بریزد. فرهاد مجیدی ذره‌ای در مدل بازی‌ای که برای تیمش اتخاذ کرده بود شک نکرد و توانست با ایمان به این شکل بازی تیمش را به این نقطه برساند. سرمربی جوان آبی‌ها این قضیه را بخوبی درک کرده بود که استقلال بیش از هر چیزی به یک جام نیاز دارد و نیاز‌های دیگر در اولویت‌های بعدی قرار دارد. آبی‌های تهران در فصول اخیر در مقاطعی در موضع برتر نسبت به رقبا قرار داشتند اما بدون استثنا در هیچ‌کدام از آنها نتوانستند این موضع را حفظ کنند و انتقادات هم تاثیر بسیار مستقیمی روی شکل بازی تیم داشت. در ابتدای فصل استقلال نسبت به رقبا مهره‌های جوان‌تری جذب کرد و شاید کسی باورش نمی‌شد بازیکنی مثل حسین‌زاده به عنوان مهره فیکس فصل را آغاز کند، ادامه دهد و به پایان برساند. در طول مقاطع مختلف فصل هر کدام از خرید‌های استقلال ولو به اندازه یک بازی توانستند استقلال را به سوی قهرمانی سوق دهند و یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های اصلی استقلال این فصل با فصول گذشته همین مدل تیم بستن فرهاد مجیدی بود. بسیاری از بازیکنان استقلال این فصل در راستای شکل بازی تیم جذب شده بودند. برای مثال خرید بازیکنی مثل کوین یامگا را در نظر بگیرید که چگونه فرهاد مجیدی از این بازیکن در چندین پست مختلف استفاده کرد و گل‌های زیادی هم برای آبی‌ها به ثمر رساند. شاید در این بین بتوانیم گابریل پین را یکی از بهترین خریدهای استقلال بدانیم؛ مربی‌ای برآمده از مکتب محافظه‌کار فوتبال ایتالیا برای فتح لیگی که بیش از هر چیز به ساختار دفاعی منسجم نیازمند است.

 

* مدیریت صحیح!

در این میان به از بین رفتن حواشی مدیریتی باشگاه هم نمی‌توان بی‌توجه بود. همین فصل گذشته مدیریت باشگاه استقلال شاهکار‌های عظیمی را خلق کرد؛ از شکایت خصوصی از بازیکنان باشگاه گرفته تا عدم پرداخت مطالبات و درگیری با سرمربی تیم. استقلال تحت تاثیر تصمیمات مدیریتی اشتباه، بدون دخالت رقبا خود‌به‌خود وارد حاشیه می‌شد و بخشی از توان سرمربی صرف این می‌شد که با حواشی داخلی باشگاه دست و پنجه نرم کند اما با ورود مصطفی آجرلو، استقلال به ثبات مدیریتی قابل توجهی رسید و توانست تمرکز خود را به درون زمین انتقال دهد. 

آجرلو در آغاز فعالیتش این اطمینان را به کادر فنی تیمش داد که خبری از حواشی و تهدید به برکناری‌ها نیست. برخلاف فصول قبل، بازیکنان استقلال در این فصل از میزان مصاحبه‌های اعتراضی خود کاستند و دیگر خبری از بهانه‌های عجیب و غریب همیشگی نبود و همین قضیه باز هم باعث تمرکز بیشتر آبی‌ها در زمین فوتبال شد. فرهاد مجیدی هر چقدر هم رفتار‌های عجیبی در کنفرانس‌های خبری یا لب خط داشت، تمام حرکاتش در راستای نتیجه گرفتن تیم و حرکت به سوی پیروزی بود و به نوعی در این میان خود فرهاد هم به همراه استقلال به شخصیت بهتر و با ثبات‌تری رسید و ما دیگر شاهد آن فرهادی نبودیم که با کوچک‌ترین مشکلات دست به استعفا می‌زد و همه چیز را رها می‌کرد. فرهاد مجیدی این فصل، متفاوت‌ترین مجیدی‌ای است که ما از این شخصیت سراغ داشتیم؛ شخصیتی که حالا جز کاریزما، راه‌های رسیدن به موفقیت و جنگیدن با مشکلات را هم بخوبی از بر شده است. استقلال پیش از این پر بود از تک‌لحظه‌های شیرین که هیچ‌کدام از آنها به موفقیت ختم نمی‌شد اما آبی‌ها در این فصل بالاخره توانستند این تک‌لحظه‌ها را به پیوستگی برسانند و بالاخره به قهرمانی برسند.