فائو یا همان سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد در همان روزهایی که مردم جهان چیزی برای خوردن نداشتند در سال ۱۹۴۵ تأسیس شد تا مثل دیگر سازمان‌های ملل متحد از خودش خدمات بشردوستانه ارائه دهد. 

این سازمان که می‌خواست تغذیه مردم بهبود یافته و مواد غذایی به شکل مناسب در مناطق مختلف جهان توزیع شود شروع به ثبت اطلاعات از منابع و نیازهای کشورهای مختلف کرد تا راحت‌تر پدرشان را در بیاورد، ببخشید! راحت‌تر بتواند امنیت غذایی برای مردم جهان ایجاد کند. فائو تمام زورش را زد تا سوء‌تغذیه ریشه‌کن شود و تمام کشورها با استفاده از منابع‌شان در تولید محصولات کشاورزی خودکفا شوند؛ در این صورت هر روز منتظر الدرم بلدرم بعضی کشورها که در ارائه مواد غذایی قِر می‌آیند، نمی‌ماند.

در این میان چند کشور مدام چوب لای چرخ فائو می‌گذارند تا اقدامات بشردوستانه‌اش همیشه ناتمام بماند. مثلا کنیا، اتیوپی، موزامبیک، کنگو و... هی زیر بار زور می‌روند و ثروت‌های ملی‌شان را به تاراج می‌گذارند و حتی درد و رنج سوء تغذیه را به جان می‌خرند اما حاضر نیستند حرف، حرف فائو باشد. یمن هی سیخ در پهلوی عربستان فرو کرد تا بالاخره مورد حمله قرار گرفت. او هم وارد این لج و لجبازی شد و حالا ۷۵ درصد کودکانش دچار سوء تغذیه شده‌اند و کار فائو لنگ مانده است. حالا هم که ثابت کرده است کت تن کیست باز هم حاضر نیست جنگ را تمام کند  و هی لفتش می‌دهد. این‌ها کم بودند، حالا روسیه و اوکراین هم به جان هم افتاده‌اند. بزن بزن و بکش بکش راه انداخته‌اند تا صادرات ۲۵ درصد گندم جهان برود روی هوا و فائو مثل حیوان زبان بسته‌ای در گِل بماند و تا می‌تواند بیانیه صادر کند و کاری از دستش برنیاید. از قرار معلوم اگر فائو از اقدامات بشردوستانه دست بکشد شاید جهان به آرامش برسد.