امیررضا احمدی: ۶ ماه پیش بود که با اعلام رسمی کنفدراسیون فوتبال آسیا، تیمهای استقلال، پرسپولیس و گلگهر سیرجان از لیگ قهرمانان آسیا حذف شدند. در سالهای اخیر همیشه صحبت از ایراد AFC به باشگاههای ایرانی بویژه استقلال و پرسپولیس در میان بود اما آنها همیشه به هر طریقی، مجوز حضور در آسیا را کسب میکردند اما امسال در نهایت کنفدراسیون فوتبال آسیا، تصمیم به حذف ۳ تیم ایرانی گرفت تا استقلال و پرسپولیس، غایبان بزرگ لیگ قهرمانان باشند.
* دلیل حذف تیمهای ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا چه بود؟
ماجرا از این قرار بود که AFC برای حرفهای کردن ساختار باشگاههای آسیایی، صدور مجوز حرفهای برای آنها را در دستور کار قرار داد. این مجوز شامل ۵ معیار اصلی و اساسی ورزشی، زیرساختها، پرسنلی، حقوقی و مالی است که روی هم رفته دارای حدودا ۶۰۰ آیتم است و تمام بخشهای یک باشگاه حرفهای را شامل میشود. متاسفانه باشگاههای استقلال و پرسپولیس در هر ۵ معیار نتوانستند انتظارات AFC را برآورده کنند و حتی گلگهر که شرایط بهتری نسبت به تیمهای پایتخت داشت هم نتوانست از فیلترهای سختگیرانه این نهاد عبور کند. طبق گفتههای فرشید سمیعی، مشاور حقوقی وقت باشگاه استقلال در آن موقع از تاریخ ۱۰ اسفند ۹۹ تا اول مهر ۱۴۰۰ هیچ اقدامی جهت اخذ مجوز حرفهای از سوی باشگاهها انجام نشده بود، زیرا همه فکر میکردند روال کسب مجوز حرفهای مانند سالهای قبل است اما خط و نشان AFC این بار شوخیبردار نبود.
* دیگر نمیتوان AFC را گول زد!
متاسفانه در همه این سالها، باشگاههای ایرانی عادت داشتند با سندسازی، نهادهای مربوط را گول بزنند و مجوز حرفهای کسب کنند اما سال گذشته، نهاد نهایی نظارتی در فوتبال آسیا، چشم و گوش خود را باز کرد و این بار با بررسی دقیق، مجوز سرخابیها را صادر نکرد. با این وجود خیلیها در زمان وقوع این موضوع، آن را به فال نیک گرفته و از آن به عنوان توفیقی اجباری یاد میکردند که میتواند تلنگری برای باشگاهها بویژه استقلال و پرسپولیس باشد که شرایط خود را بهبود بخشند و با رفع مشکلاتی همچون زیرساختها، بدهیهای سنگین و خصوصیسازی، در سالهای آینده با شرایطی بهتر در آسیا حاضر شوند اما با حذف سرخابیها نه تنها آب از آب تکان نخورد، بلکه در همچنان بر همان پاشنه میچرخد و بعید است با این روال، تغییری در شرایط رخ دهد. همین حالا با نگاهی کلی میتوان دید استقلال و پرسپولیس همچنان چندین بدهی سنگین دارند و پنجرههای آنها، مدام باز و بسته میشود. از سوی دیگر، مسائلی همچون حق پخش تلویزیونی و درآمدهای آنها مشخص نشده و نمیتوان صرفا با سندسازی، AFC را دور زد. علاوه بر اینها، بحث خصوصیسازی این تیمها هم هنوز به سرانجام مشخصی نرسیده و به نظر میرسد عرضه سهام این دو باشگاه در بورس، صرفا یک مسکن مقطعی بود که هیچ دردی را از ریشه دوا نمیکند. این معضلات فقط به سرخابیها مربوط نمیشود، بلکه اکثر باشگاههای فوتبال ایران، با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم میکنند و بعید است بتوانند در سالهای آینده، مجوز حرفهای را کسب کنند. نمونه آن را میتوان در مشکلات نساجی مازندران دید که با قهرمانی در جام حذفی، میتواند حق حضور در آسیا را برای خود محفوظ بداند اما این تیم هنوز یک زمین مناسب برای تمرین و بازی در شهر خود ندارد و از همین حالا میتوان پیشبینی کرد چه سرنوشتی در انتظار آن است.
* تغییر قانون AFC و سردرگمی ایرانیها!
چندی پیش در اطلاعیهای اعلام شد کنفدراسیون فوتبال آسیا تغییراتی در شیوه برگزاری لیگ قهرمانان ایجاد کرده و به همین دلیل، این مسابقات در فصل آینده برگزار نخواهد شد.
ماجرا از این قرار است که سال آینده خبری از برگزاری رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا نخواهد بود و این تورنمنت مهم فوتبال آسیا از شهریور ۱۴۰۲ با تقویمی متفاوت که منطبق بر تقویم فوتبال اروپا خواهد بود، از سر گرفته میشود؛ اتفاقی که به صورت کلی برای فوتبال ایران خوب است، چرا که تیمها در یک فصل و با یک ترکیب و لیست، درگیر رقابتها میشوند و دیگر از دست رفتن ستارهها در پنجره نقل و انتقالاتی به کابوس تیمهای ایرانی تبدیل نمیشود اما از جهت دیگر ممکن است به یک مشاجره بزرگ در فوتبال ایران تبدیل شود، زیرا بدون شک تیمهایی که در این دوره از لیگ و جام حذفی قهرمان شدهاند، توقع حضور در این تورنمنت بزرگ آسیایی را دارند و از طرف دیگر قهرمانان لیگ ۲۲ و جام حذفی ۱۴۰۲ هم برای خودشان این حق را محفوظ میدانند. البته طبق گفته سهیل مهدی، مسؤول کمیته برگزاری مسابقات سازمان لیگ، تصمیمگیری نهایی برای این موضوع، منوط به تعداد سهمیههای ایران است تا بتوان یک مدل نهایی برای انتخاب تیمها را استخراج کرد.