شیرین ابوعاقله، خبرنگار میدانی برجسته فلسطینی که هفته گذشته در شهر جنین با شلیک مستقیم صهیونیست‌ها به شهادت رسید، دوران نوجوانی‌اش را در ایالات متحده سپری کرده و شهروندی آمریکا را داشت اما اتفاقا واشنگتن یکی از معدود دولت‌هایی است که قتل آشکار او توسط نظامیان اسرائیلی را محکوم نکرده است. در حالت عادی، قتل یک خبرنگار تلویزیونی مطرح و محبوب آمریکایی در خاورمیانه به نقطه عطفی برای رویکرد دولت دموکرات با آن کارزارهای حمایت همه‌جانبه از فعالان رسانه‌ای جهان سوم تبدیل می‌شد. حتی ممکن بود چنین رخدادی به اعلان جنگ نولیبرال‌های حاکم بر کاخ سفید و کنگره به دولت قاتل یک خبرنگار بینجامد. با این حال رویکرد امروز دولت بایدن طوری است که انگار خود خبرنگار شهید شبکه الجزیره و همکار مجروحش مقصر قرار گرفتن در مسیر گلوله سربازان صهیونیست بوده‌اند. واشنگتن با تکرار ادعای نخ‌نمای تل‌آویو مبنی بر ضرورت تحقیق بیشتر درباره نحوه قتل شیرین ابوعاقله، عملا هر دولت دیگری در جهان را تشویق به جنایتی مشابه و طبعا توجیهی مشابه می‌کند. 

این نکته‌ای است که رابرت اینلاکش، روزنامه‌نگار بدون مرز و ستون‌نویس بسیاری از موثرترین رسانه‌های بین‌المللی مستقل و آلترناتیو مثل میدل ایست مانیتور، آرتی، تی‌آرتی، المیادین، العربی و تهران تایمز مطرح می‌کند. او در یادداشتی با عنوان «واکنش بایدن به قتل خبرنگار فلسطینی- آمریکایی، مشوق کشتار بیشتر است» این ایراد جدی را به سپردن مسؤولیت تحقیق درباره یک جنایت جنگی توسط سربازان ارتش صهیونیستی به خود رژیم اسرائیل وارد می‌کند که در این صورت اصل تحقیقات بی‌طرفانه چه جایگاهی در جرائم جنگی در سطح جهان خواهد داشت؟

اینلاکش می‌نویسد: «ابوعاقله خبرنگار باسابقه‌ای که برای الجزیره کار می‌کرد، نماد خیلی چیزها بود. او یک مسیحی و گزارشگری شجاع بود اما برای اکثر فلسطینی‌ها او نامی آشنا و محبوب بود؛ برای بسیاری که با تماشای تلویزیون بزرگ شده بودند. مرگ او شوک‌آور بود اما نه فقط به این دلیل که روزنامه‌نگارانی که شاهد عینی صحنه بودند گفته‌اند نیروهای اسرائیلی در جریان یورش به اردوگاه جنین در کرانه باختری با گلوله‌های واقعی به سر او شلیک کردند. وزارت خارجه اسرائیل به سرعت ویدئویی از تیراندازی مردان مسلح فلسطینی در جنین را به اشتراک گذاشت و در توئیتی مدعی شد فلسطینی‌ها با شلیک بی‌رویه به احتمال زیاد شیرین ابوعاقله، روزنامه‌نگار الجزیره را هدف قرار داده‌اند. 

جالب اینکه بت شلم، سازمان عالی حقوق بشر رژیم صهیونیستی، تحقیقاتی را درباره ادعاهای ارائه شده توسط دولت انجام داد و نشان داد تیراندازی به تصویر کشیده شده در ویدئوی کذایی مزبور احتمالا نمی‌تواند تیراندازی‌ای باشد که به شیرین ابوعاقله و همکارش اصابت کرده است. 

به‌رغم فقدان شواهد، نفتالی بنت، نخست‌وزیر رژیم، مطرح کرد احتمال قابل توجهی برای مسؤولیت ضاربان فلسطین وجود دارد و خواستار تحقیقات دولت اسرائیل شد. 

بدتر از او ند پرایس، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بود که همان شب قتل ابوعاقله به رسانه‌های آمریکایی از اعتماد واشنگتن به توانایی تل‌آویو برای انجام تحقیقات گفت؛ هنگامی که توسط روزنامه‌نگاران آمریکایی تحت فشار قرار گرفت که با توجه به وجود تردید جدی درباره بی‌طرفی اسرائیل، چرا نباید یک تحقیق بین‌المللی انجام شود که ایالات متحده هم در آن دخیل باشد، پرایس به پرونده ایاد الحلاق اشاره کرد. او یک شهروند 32 ساله فلسطینی دچار اوتیسم بود که ماه مه 2020 توسط پلیس رژیم در بیت‌المقدس به ضرب گلوله کشته شد. اگرچه پرایس از این موضوع به عنوان نمونه‌ای از پاسخگویی اسرائیل درباره خلاف نیروهای خود استفاده کرد اما دادگاه قتل ‌الحلاق در حال انجام است و هیچ کس هم زندانی نشده است. مقامات صهیونیست فقط نام افسر پلیس متهم را منتشر کرده‌اند. 

موضع تل‌آویو مبنی بر اینکه به احتمال زیاد فلسطینی‌ها ابوعاقله را کشته‌اند یک روز بعد تغییر کرد و مقامات اسرائیلی مجبور شدند اعلام کنند تحقیقاتی درباره مرگ او انجام خواهند داد. حتی اشاره شد احتمال کشته شدن او توسط یک سرباز اسرائیلی بررسی خواهد شد. با این حال، طبق گزارش‌های 19 مه، رژیم پرونده تحقیقات در این مورد را بسته، زیرا جامعه یهودیان روی خوشی به تحقیقاتی که با سربازان اسرائیلی به عنوان مظنون رفتار می‌کند، نشان نمی‌دهد. 

در حالی که اصلا معلوم نیست تحقیقات اسرائیلی درباره قتل ابوعاقله انجام می‌شود یا خیر، چه بلایی بر سر ادعای دولت بایدن می‌آید که همه چیز را به انجام تحقیقات منصفانه توسط رژیم صهیونیستی منوط کرده است؟

با این وجود سابقه خراب تل‌آویو در این زمینه این سوال را به وجود می‌آورد: چگونه واشنگتن روی اعتبار تحقیقات اسرائیل حساب کرده است؟ آخرین مورد تیراندازی اسرائیلی‌ها به یک روزنامه‌نگار شناخته‌شده که جلیقه‌ ویژه PRESS (رسانه) به تن داشت، آوریل (بهار) 2018 در نوار غزه رخ داد؛ زمانی که تک‌تیراندازان رژیم، یاسر مرتجی 30 ساله را در جریان یک تظاهرات به ضرب گلوله کشتند. مرتجی در حال فیلمبرداری از تظاهرات حصار غزه در مرز با فلسطین اشغالی بود و هویت مطبوعاتی واضحی داشت. او آنجا بود زیرا می‌خواست حق غیرنظامیان برای اعتراض مسالمت‌آمیز را مستند‌سازی کند. 

مقامات صهیونیست به جای تحقیق از سربازان خود درباره شهادت مرتجی، این ادعا را مطرح کردند که او یک پهپاد را بالای سر سربازان اسرائیلی به پرواز درآورده و تلاش‌ کردند این گزارشگر جوان را به عنوان یک تروریست معرفی کنند. رژیم صهیونیستی نه‌تنها هیچ یک از سربازان خود را به خاطر این قتل محاکمه نکرد، بلکه حتی یک نظامی‌شان به خاطر کشتن بیش از 300 فلسطینی از جمله ۲ روزنامه‌نگار دیگر در جریان تظاهرات «راهپیمایی بزرگ بازگشت» در سال 201۹-201۸ متهم نشد. 

سال 2016 در شهر الخلیل کرانه باختری، یک سرباز اسرائیلی به نام الور آزاریا، یک مرد فلسطینی را که بیهوش روی زمین افتاده بود از پا درآورد. پس از انتشار ویدئوی کامل این واقعه که تکذیب آن را غیرممکن کرد، رژیم مجبور به مجازات آزاریا شد و سال 2018 او را به 18 ماه حبس محکوم کرد اما این مدت بعدا توسط گادی آیزنکوت، رئیس ستاد ارتش صهیونیستی به ۴ ماه کاهش یافت. این آخرین باری است که یک سرباز اسرائیلی به جرم کشتن یک فلسطینی به زندان فرستاده می‌شود. 

جمعه ۲ هفته پیش در مراسم تشییع پیکر شهید ابوعاقله، نیروهای اسرائیلی به عزاداران و کاسبان محل (کلیسای کاتولیک بیت‌المقدس) حمله و بعدا ادعا کردند فلسطینی‌ها سنگ و بطری‌ها را به سمت آنها پرتاب کرده‌اند اما فیلم‌های منتشره از مراسم خاکسپاری به وضوح جرح و حذف و ویرایش گزینشی توسط پلیس را عیان می‌کند. 

سابقه پاسخگویی تل‌آویو درباره رفتار نظامیانش به قدری بد است که بت شلم، گروه حقوق بشر اسرائیلی، دیگر به خود زحمت ارائه شکایت به نیروهای دفاعی و پلیس رژیم را نمی‌دهد و آن را یک تلاش بی‌فایده می‌داند. 

دولت آمریکا نیز با عدم درخواست برای تحقیقات بین‌المللی، پیامی روشن به اسرائیل می‌فرستد که قاتلان خبرنگاران آمریکایی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، نیازی به پاسخگویی ندارند.