پیام انتقادی ژان لوک گدار درباره جشنواره فیلم کن به بهانه پخش سخنان تبلیغاتی رئیس‌جمهور اوکراین در این رویداد سینمایی بازتاب گسترده‌ای در فضای رسانه‌ای یافته است. به گزارش «وطن‌امروز»، ژان لوک گدار، کارگردان نامدار فرانسوی در گفت‌و‌گو با لیبراسیون به شروع جشنواره کن با سخنان زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین اعتراض کرد و آن را زیبایی‌شناسی غربی خواند. گدار که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین کارگردان‌های جهان شناخته می‌شود، هفته پیش در پیامی گفت: اگر به حضور زلنسکی از زاویه میزانسن نگاه کنید، بدیهی است که وی را یک بازیگر بد و یک کمدین حرفه‌ای در مقابل دیگر متخصصان موفق در حرفه خود می‌بینید. 

وی گفت: انگار باید یک جنگ جهانی دیگر راه بیندازیم و شاهد فاجعه‌ای دیگر شویم تا متوجه شویم که کن هم یک سلاح تبلیغاتی است. آنها هر چه باشد کارشان تبلیغ زیبایی‌شناسی غربی است. گدار در ادامه گفت: هیچ تعارض بزرگ یا کوچکی وجود ندارد، مگر اینکه پای منافعی در میان باشد. بروتوس، نرون، بایدن یا پوتین، قسطنطنیه، عراق یا اوکراین؛ به غیر از قتل عام، چیز زیادی تغییر نکرده است. کارگردان ۹۱ ساله فرانسوی افزود: درک این موضوع به خودی خود معنای زیادی ندارد اما همین است. گدار افزود: تصور کنید که جنگ خود یک پدیده زیبایی‌شناختی است که در طول جشنواره جهانی شکل می‌گیرد و بازیگران آن کشورهای متخاصم هستند. دقیق‌تر گفته شود؛ دولت‌هایی که با هم تضاد منافع دارند نمایش‌هایی خلق می‌کنند که همه ما در آن هستیم. از نظر شما چطور است؟ آپار تی‌وی، دیگر رسانه‌ای که این خبر را منتشر کرد، می‌پرسد: گدار مزیتی دارد که آن پیری است، بنابراین او دیگر نمی‌ترسد. 

او یکی از آخرین افرادی است که برخلاف همکارانش جرأت کرد آنچه را واقعا فکر می‌کند به زبان بیاورد. با اظهار نظری که وی درباره زلنسکی کرد تامین مالی فیلم بعدی وی دشوار می‌شود اما او با این پیامش دارد به ما می‌گوید: آزادی و آزادی بیان بهتر از آن است که در برابر کسی که پول می‌دهد زانو بزنی. یک نشریه فرانسوی دیگر هم نوشته است: جشنواره کن که برای پاسخ به ممنوعیت‌ها و فاشیسم حاکم بر جشنواره فیلم ونیز ایجاد شد، از همان ابتدا استعاره ساده‌لوحانه خود مبنی بر مقاومت جبهه مردمی را برای مدتی طولانی اعلام کرد و از همان زمان همگام با سرمایه‌داری بانک‌ها جلو آمد. امروز در پی آنچه گدار زیبایی‌شناسی غربی می‌خواند، این جشنواره تولستوی، آیزنشتاین و بسیاری دیگر را سانسور می‌کند و بهتر است اعلام کند تابع همان زیبایی‌شناسی جنگ است که والتر بنیامین و برشت و بسیاری دیگر در زمان خود از آن صحبت می‌کردند. 

این نشریه در ادامه نوشت: با جشنواره کن از تارانتینو به بازی‌های ویدئویی رسیدیم و بعد فرانسه برای استقبال از تام کروز و زلنسکی از همان محصولات جانبی کارخانه‌های تجلیل و دستکاری منابع جنگ بهره گرفت. ژان لوک گدار پخش فیلم سخنرانی زلنسکی را یک «صحنه‌پردازی» خوانده که یک بازیگر بد اما یک کمدین حرفه‌ای، زیر نگاه دیگر متخصصان می‌رود. در کن همه چیز ممکن است! جت‌های فرانسوی روی فرش قرمز پرواز می‌کنند تا به استقبال تام کروز در فیلمی بروند که از جنگ ویتنام الهام گرفته است؛ جایی که در بحبوحه فاجعه در آمریکا، یک ستوان جوان روش جدیدی برای استفاده از هوانوردی در جنگ اختراع کرد. فرانسه با [جنبش دانشجویی- کارگری] مه ۶۸ و ژان لوک گدار آرزوی سینمای دیگری را داشت اما برای اکثر آنهایی که از نظر این جشنواره قهرمان هستند، این رویای افسارگسیخته به پایان می‌رسد.