(خبرنگار در حال تنظیم دوربین و نصب میکروفن در اتاق) 

عمرانی: اینجا خوب نیست، بریم روی بالکن. اونجا افقش محوتره

خبرنگار: لطفا رو به دوربین آقای عمرانی تا شروع کنیم. 

عمرانی: نه، نیم‌رخ بگیر. من امتحان کردم کلاسش بیشتره. 

خبرنگار: چشم. خب به عنوان اولین سؤال... 

عمرانی: نه دیگه، تو چیزی نپرس. من مناجات‌گونه می‌گم. اوووف تأثیر می‌گذاره چه‌جور؟! 

عمرانی: آقای ترودو نخست‌وزیر محبوب من! 

در ابتدا بگذارید به‌خاطر لغو بازی فوتبال ایران-کانادا، از راه دور دست‌تان را ببوسیم که نشان دادید گول شعار مضحک «ورزش سیاسی نیست» را نمی‌خورید.

هزار سال دیگر هم که بگذرد، گورهای دسته‌جمعی دیگری هم که کشف شود و فراموش گردد، ما از یاد نخواهیم برد که شما تنها پناه الهام‌بخشان سرزمین‌مان بودید.

ما نژادپرست نبودن‌تان را از آنجا باور کردیم که باختر و خاور برای‌تان آنچنان ممزوج شد که خاوری‌ها را مهربانانه در آغوش کشیدید و حاضر به تسلیم‌شان نشدید.

همین مرام و معرفت‌تان است که ما را شیفته جناب‌تان نموده. 

 

باقی بقایتان! 

ممّد فدایتان! 

(همچنان نیمرخ: دکمه قطعش رو بزن دیگه!)