تیم ملی والیبال ایران یک شکست ناامیدکننده را مقابل هلند تجربه کرد. با پیروزی در بازی اول لیگ ملتها مقابل چین، به تیم بهروز عطایی خیلی امیدوار شده بودیم؛ جایی که تیم ملی والیبال ایران جز یک ست عملکرد قابل قبولی را برابر حریف خود ارائه داد و با نتیجه ۳ بر یک به پیروزی رسید تا تیم جوان ما شروع خوبی را در لیگ ملتهای سال ۲۰۲۲ تجربه کرده باشد. بیراه نیست اگر بگوییم در هفته اول لیگ ملتها بازیهای نسبتا آسانتری پیش روی تیم ملی کشورمان است. در حقیقت ما انتظار داشتیم سروقامتان ایران در مقابل هلند کار خیلی سختی برای پیروزی و کسب دومین برد خود پیش رو نداشته باشند؛ حریفی که در ۲ مسابقه قبلی خود فقط در یک ست به پیروزی رسیده بود. مطابق انتظار تیم ملی شروع خوبی در تقابل با هلند داشت اما رفته رفته حریف بر مسابقه مسلط شد و در نهایت ست اول را با نتیجه ۲۴-۲۶ پیروز شد؛ در ستهای دوم و سوم نیز شاگردان بهروز عطایی در بازگشت به مسابقه ناکام بودند و در نهایت در کمال ناباوری با نتیجه ۳ بر صفر از حریف خود شکست خوردند. اگر نگاه دقیقتری به آمار و ارقام بازی بیندازیم، با یک حقیقت عجیب، تلخ و البته کمسابقه مواجه میشویم؛ جایی که در قسمت دفاع روی تور جلوی نام ایران فقط و فقط عدد یک نوشته شده است. در واقع تیم جوان ایران تنها یک بار موفق شد حریف را دفاع کند. یک نکته قابل توجه دیگر اینکه ایران در این مسابقه خیلی خوب سرویس زد و حتی ۷ امتیاز هم به این روش کسب کرد؛ در سایر موارد نیز سرویسهای خوب بازیکنان ایران دریافت اول هلند را با مشکل مواجه کرد. اما این نقطه قوت هیچ فایدهای برای ایران نداشت، چرا که دفاع روی تور ما عملا در مقابل بازیکنان هلند بویژه «نیمیر عبدالعزیز» خنثی عمل کرد. این آمار عجیب در حالی برای ایران به ثبت رسید که در سالهای اخیر با وجود بازیکنی مثل سیدمحمد موسوی، دفاع روی تور یک نقطه قوت برای والیبال ما محسوب میشد اما در تقابل با هلند دقیقا برعکس بود؛ موضوعی که باعث شد دلمان برای موسوی تنگ شود. حالا باید دید کادر فنی تیم ملی و در راس آنها عطایی چه راهکاری برای رفع این نقطه ضعف خواهند اندیشید. البته بازگشت علیاصغر مجرد در هفتههای آتی لیگ ملتها میتواند تا حدودی این نقطه ضعف را پوشش دهد اما مساله مشخص این است که تیم ملی کشورمان برای اینکه بتواند مقابل قدرتهای جهان حرفی برای گفتن داشته باشد، نیازمند تقویت خود در بحث دفاع روی تور است.