گروه فرهنگ و هنر: فعال‌سازی ظرفیت گرافیک و انیمیشن که یکی از پایه‌های طراحی بازی‌های رایانه‌ای است، می‌تواند نقطه عطف تغییرات اساسی در این حوزه باشد اما نه بخش خصوصی و نه نهادهایی که می‌توانند این حوزه را فعال کنند، اقدام درخوری انجام نداده‌اند. 

به گزارش «وطن‌امروز»، در حالی که طراحان و گرافیست‌های بسیاری، از جوانان و فارغ‌التحصیلان خوش‌ذوق و توانای ایرانی تحت سفارش شرکت‌های ترکیه‌ای و هندی در حوزه انیمیشن و بازی‌های رایانه‌ای مشغول به کار شده‌اند و اتفاقا درآمدهای خوبی را کسب می‌کنند، فضای بازی‌های رایانه‌ای در داخل کشور ظرفیت و امکان استفاده از این هنرمندان را به وجود نیاورده است. در شرایطی که می‌شد بسیاری از هنرمندان حوزه گرافیک در خدمت کمپانی‌های داخلی به منظور توسعه صنعت انیمیشن داخل و در فرآیند پذیرفتن سفارش‌های کلان درآیند اما عدم مدیریت و نابلدی مواجهه با هنرمندان، نابلدی در مدیریت فرهنگی و ناتوانی در تشخیص اولویت‌های منطقه‌ای و جهانی موجب شده است نیروهای ایرانی در پراکندگی و به صورت جزیره‌ای به خدمت کارفرماهای متعددی که در این حوزه وجود دارند، درآیند و اثر وضعی کلی در صنعت انیمیشن ایرانی و بازی‌های رایانه‌ای نداشته باشند. 

از سوی دیگر می‌بینیم در تبلیغات متعددی که در فضای مجازی منتشر می‌شود، برای پذیرش دانشجویان و علاقه‌مندان حوزه انیمیشن در کشورهایی مانند ترکیه و کانادا، فعالیت‌های فراوانی انجام می‌شود. در یکی از این تبلیغات با معرفی 13 گام برای پذیرش در حوزه انیمیشن تلاش شده است جوانانی که آشنایی‌های اندکی با این حوزه دارند را نیز برای مهاجرت تشویق کنند. از آنجا که حوزه انیمیشن امروز به یکی از پول‌سازترین رشته‌ها و مشاغل در حوزه هنر تبدیل شده است، طبیعی است که این تبلیغات بی‌نتیجه نمی‌ماند. این در حالی است که عمده استعدادهای حوزه انیمیشن در صورت تامین مالی مناسب در داخل کشور می‌توانند باعث صنعتی شدن انیمیشن ایرانی شوند و هر کدام‌شان به عنوان یکی از مدیران پروژه‌های بزرگ بین‌المللی یا صاحبان کمپانی‌های انیمیشن که می‌توانند سفارش‌های منطقه‌ای و جهانی داشته باشند، به فعالیت بپردازند. در واقع نه‌تنها از نیروهای ایرانی که در حوزه انیمیشن وجود دارند، بدون مهاجرت، برای تولید انیمیشن‌های خارجی استفاده می‌شود، بلکه بسیاری از آنها برای حضور در کشورهای دیگر تشویق می‌شوند.  انیمیشن‌سازی یکی از بزرگ‌ترین صنعت‌های حوزه سرگرمی و رسانه است و تنها در کشور انگلستان حدود ۳ هزار نفر در حوزه انیمیشن مشغول به کار هستند و ۳۰۰ استودیوی انیمیشن‌سازی وجود دارد. فارغ‌التحصیلان رشته انیمیشن می‌توانند در استودیوها مشغول به کار شوند یا به صورت آزاد کار کنند. در بازی‌های رایانه‌ای نیز به همین شکل دانشجویان و فارغ‌التحصیلان فراوانی وجود دارند که به خاطر عدم بازار مناسب در حوزه سرگرمی داخلی مجبور به مهاجرت یا کار برای کمپانی‌های خارجی می‌شوند. این امر البته فی‌نفسه اتفاق خوبی است، چرا که موجب تربیت خودکار نیروهای مناسب برای انواع فعالیت‌های مربوط به حوزه انیمیشن و بازی‌سازی می‌شوند اما جای تاسف و افسوس آنجاست که در سایه مدیریت توانمند می‌شد به جای تربیت کارگران بازی‌ساز، صنعت بازی‌سازی را راه انداخت و هر کدام از کارشناسان فعلی را تا مرحله مدیریت امور مربوط به بازی‌سازی ارتقا داد. صنعت بازی‌سازی به تخصص‌های متعددی نیازمند است که در همه این حوزه‌ها به صورت متوازن به سمت پیشرفت حرکت نشده است. به عنوان مثال میزان توانمندی و دانش در هوش مصنوعی یا توسعه نرم‌افزار با صنعت سه‌بعدی‌سازی، پویانمایی یا گرافیک و برنامه‌نویس موازی برابر نیست. آنچه یک صنعت می‌سازد، توسعه متوازن مجموعه این تخصص‌ها ذیل یک کمپانی بزرگ است؛ تیم‌ها در همین فرآیند شکل می‌گیرند. برای صنعت شدن، آموزش و دانشگاه نقش مهمی دارند که امروز بخوبی ایفاگر نقش خود نیستند. از این منظر تولید منابع آموزشی با کیفیت مانند فیلم‌های آموزشی، تالیف و ترجمه کتاب‌های تخصصی، تولید آموزش‌های تخصصی و عملی در این زمینه، همکاری اساتید دانشگاه‌ها با بخش صنعت و شرکت‌ها جهت انتقال دانش و آموزش در این زمینه جهت تربیت متخصصان، ایجاد رشته بازی‌سازی و بها به آن در کشور جهت تربیت نیروی متخصص و همکاری شرکت‌ها یا دانشگاه‌های ایران با شرکت‌ها یا دانشگاه‌های خارجی جهت به دست آوردن دانش و کسب تجربه در این زمینه از مجموعه نیازهای ضروری برای صنعتی شدن بازی‌های رایانه‌ای محسوب می‌شود.

***