عدنان حیدری: بیستوپنجم ذیالحجه روزی است که سوره هل اتی نازل شده و ماجرایی که برای خانواده امیرالمومنین علی علیهالسلام و فاطمه زهرا سلاماللهعلیها پیش آمد، در این سوره به آن اشاره شده است؛ به همین مناسبت این روز را روز خانواده نامگذاری کردهاند. علت انتخاب این روز شأن نزول آیه «هل اتی» در سوره «الانسان» است که راجع به خانواده و استحکام پایههای آن عنوان شده است.
از فریقین روایت شده این آیات در شأن علی(ع) و زهرای اطهر(س) نازل شد: حسنین(ع) بیمار شده بودند که رسول خدا(ص) به همراه جمعی به عیادت آمده و پیشنهاد 3 روز روزه به عنوان نذر برای شفای آن دو مطرح گردید. اهالی خانه چنین نذر کردند و شفا حاصل شد. پس به وفا به نذر اقدام نمودند. افطار نکرده بودند که مسکینی و روز بعد یتیمی و روز بعد اسیری یا در یک روز مسکینی و سپس یتیمی و سپس اسیری به در خانه ایشان مراجعه کرده و اهل خانه همه غذایی را که برای افطار تدارک دیده بودند در راه خدا بخشیدند. روز چهارم، حضرت علی(ع) دست فرزندانش حسن و حسین علیهماالسلام را گرفت و نزد رسول خدا(ص) رفت، در حالی که فرزندانش از شدت گرسنگی میلرزیدند. پیامبر(ص) از وضعیت آنان پرسید و حضرت علی(ع) ماجرا را برای آن حضرت تعریف کرد.
پیامبر(ص) آن دو را در آغوش گرفت و نزد دختر خود، فاطمه(س) آمد و دید وی در محراب عبادتش نشسته و به عبادت مشغول است ولی چهره مبارکش از گرسنگی زرد و چشمانش گود شده است و کلا بیحال است. پیامبر(ص) از دیدن آنان بسیار متأثر و غمگین شد و دست بندگی به سوی پروردگارش بلند کرد و گفت: و اغوثاه، یا الله اهلبیت محمد یموتون جوعا. یعنی: ای داد! ای خدا! اهلبیت محمد از گرسنگی میمیرند.
در همین هنگام جبرئیل امین فرود آمد و عرض کرد: ای رسول خدا! به آنچه خداوند متعال درباره اهلبیت شما عنایت کرده است، بنگر.
فرمود: چه چیزی را بنگرم!
جبرئیل امین این سوره را که در شأن فداکاری حضرت امیر(ع) و همسرش فاطمه زهرا(س) و فرزندانش حسن و حسین علیهماالسلام نازل شد، بر آن حضرت قرائت کرد: هَل اَتی عَلَی الاِنسانِ حینٌ مِنَ الدَّهرِ... اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِالله لا نُریدُ مِنکُم جَزائاً وَلا شَکوراً... بنا به روایتی در آن روز برای اهل بیت فداکار پیامبر(ص) غذایی از آسمان فرود آمد و آن را تا 7 روز تناول فرمودند.
بدین گونه، خداوند سبحان از ایثار و از خودگذشتگی حضرت علی(ع) و خانواده بینظیرش تقدیر کرد و قلب پیامبر(ص) را تسلی بخشید.