در پی اهانت یکی از سردمداران فتنه سال 88 به ساحت شهید همدانی و مدافعان حرم، دکتر حسین مظفر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در نطق پیش از دستور خود در جلسه روز گذشته این مجمع، به متن منتشر شده از سوی یکی از سران فتنه واکنش نشان داد.

صحبت‌های روز گذشته دکتر مظفر در مجمع تشخیص مصلحت نظام بدین شرح است:

بسمه‌تعالی

با عرض سلام و تسلیت ایام سوگواری سالار شهیدان، نکاتی را می‌خواهم بر حسب ضرورت در این مجمع محترم عرض کنم. شاید مانند مطالب دیگر اینجانب که در موقعیت‌های حساس و بر حسب ضرورت و احساس تکلیف در مجمع بیان کردم، باب طبع عده‌ای از اعضای محترم مجمع نباشد با این استدلال که شأن جلسات مجمع پرداختن به اینگونه مسائل نیست. 

البته بنده هم بر این باورم که بیان هر مطلب و سخنی در شأن جلسات مجمع تشخیص نیست و نباید احساس شود مجمع تشخیص کارکرد حزبی یا گروهی پیدا کرده ولی دوستانی که مرا می‌شناسند، می‌دانند بنده عضویت حزبی و گروهی ندارم و بر این اساس است که مأموریت حزبی هم ندارم ولی از سوی شهیدان همرزم و همسنگرانم که در طول سالیان دفاع‌مقدس در کنارم به خون خویش غلتیدند، مأموریت دارم به خاطر پیمانی که با شهیدان بسته‌ام، برای دفاع از آرمان‌های انقلاب و این نظام الهی و ولایی، در برخی بزنگاه‌های حساس سکوت نکنم، لذا دفاع از ارزش‌های امام راحل و انقلاب اسلامی را زمانی که در مخاطره قرار می‌گیرند، وظیفه خود می‌دانم. دفاع از آرمان‌های شهیدان سرافرازی را که با فدا کردن همه هستی خود، ایران عزیزمان را از حضیض ذلت به اوج عزت و سربلندی رساندند، بر خود واجب می‌دانم. دفاع از ولایت و امامت مسلمین و رهبری عزیز را که مرجع و مقتدای من است و دفاع از این نظام الهی را که ثمره 1400 سال مجاهدت خیل فداکاران و مجاهدان راه خداست، بر خود لازم می‌دانم. من اهل پرحرفی نیستم اما در مواقع حساس و در پیچ‌های تاریخی و در گردوغبارهایی که در فتنه و فتنه‌گری‌ها علیه این ملت و ارزش‌های انقلاب شکل می‌گیرد، بدون توجه به شأن و جایگاهم و بدون توجه به ملامت ملامت‌گران از ارزش‌های این نظام الهی دفاع می‌کنم و سکوت و سازش را جایز نمی‌شمارم و از سروران عزیزم نیز همین انتظار است. یاوه‌سرایی‌هایی که در این روزهای عاشورایی و حسینی از یکی از سردمداران فتنه انجام گرفته و توهین‌هایی که به ارکان نظام و شهیدان سرافراز شده، از مسائلی نیست که بتوان در برابر آن سکوت کرد و از کنار آن به آرامی گذشت. هم‌آوایی با سلطنت‌طلبان، همراهی با جنایت‌پیشگان سلطه‌گری چون آمریکا و صهیونیسم بین‌الملل و ارتجاع عرب بویژه حرمت‌شکنی‌ای که علیه ساحت مقدس شهیدان و مجاهدانی که با خدا معامله کردند انجام شده و ذهن‌خوانی مرموز و شیطنت‌آمیز و فتنه‌جویانه‌ای که به قصد مخدوش کردن جایگاه امامت مسلمین و به قصد ایجاد شکاف در امت و امامت مسلمین رخ داده، لکه ننگ دیگری بر دامن پیمان‌شکنانی است که روزی به برکت این انقلاب، نام و نشان و جایگاهی پیدا کردند اما با نقض عهد و پیمان‌شکنی و پشت پا زدن به آرمان‌های امام و انقلاب شهیدان و هم‌آوایی با بدخواهان و دشمنان این ملت، مطرود و منفور این ملت و کشور شدند. 

اگر در فتنه 88 برای رفع اتهامات از خود ریشه فتنه را در دیگری جست‌وجو می‌کردند، امروز با این بیانیه خفت‌باری که همه ارزش‌های انقلاب را به تمسخر گرفتند، چه بهانه‌ای می‌توانند پیدا کنند و چه توجیهی می‌توانند بتراشند؟!

این پیمان‌شکنان روزی از انقلاب و خط امام دفاع کردند و خود را مفتخر به آن می‌دانستند اما روز دیگر با آشوبگران و بدخواهان داخلی و خارجی همنوا شدند و فتنه‌گرانی را که مساجد را به آتش کشیدند و بیرق حسینی را سوزاندند، ملت خداجو نامیدند. 

و هم‌اینک در همان عاشورای حسینی و برافراشته بودن پرچم عزای سید و سالار شهیدان، حماقتی دیگر را مرتکب شده و فتنه دیگری را کلید‌ زده و به سرداران پر‌افتخاری که بر بلندای تاریخ ایران نام و یادشان به عظمت خوانده می‌شود، بی‌شرمانه توهین کرده و آنها را سردار بی‌افتخار نامیده و درباره آینده رهبری نظام نیز ذهن‌خوانی شیطنت‌آمیز کرده‌اند تا از این طریق آب دیگری را گل‌آلود کنند. البته آتشی که با این یاوه‌گویی‌ها و فتنه‌گری‌ها در تنور اشقیا افروخته می‌شود، ثمری جز سوزاندن باقیمانده آبروی خود و هواداران‌شان ندارد. ضمن اینکه مشمول هشدار شدیداللحن خداوند به پیمان‌شکنان و ناکثان می‌شوند. خداوند به چنین پیمان‌شکنانی که سال‌ها از نعمات الهی بهره‌مند بودند و بدین جهت جایگاه و شأن و مقامی پیدا کردند ولی دچار نقض عهد و پیمان‌شکنی شدند و به نعمت‌های الهی و ارزش‌های ولایی پشت کردند و خود و هواداران‌شان را گرفتار نقمات ذلت‌باری کردند که باور نمی‌کردند، چنین هشدار می‌دهد: «أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ‌الله کُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا وَبِئْسَ الْقَرَارُ؛  آیا ندیدى کسانى را که (شکر) نعمت خدا را به کفران تبدیل کردند و قوم خود را به سراى نیستى و نابودى کشاندند؟! (سراى نیستى و نابودى، همان) دوزخ است که آنها در آتش آن وارد مى‌شوند؛ و چه بد قرارگاهى است!».

و السلام على من اتبع الهدى

والسلام علیکم و رحمه‌الله