حضرت آیت‌الله ناصری استاد برجسته اخلاق و حوزه‌علمیه اصفهان، به دلیل بیماری و کهولت سن، روز گذشته جمعه ۴ شهریور ۱۴۰۱ در ۹۲ سالگی دعوت حق را لبیک گفت و به ملکوت اعلی پیوست.

حضرت آیت‌الله حاج شیخ محمد ناصری دولت‌آبادی، به سال 1309 ‏هجری خورشیدی، در شهر دولت‏آباد برخوار واقع در 10 کیلومتری شهر اصفهان در خانواده‏ای که سهمی بسزا از زهد و تقوا و دانش دینی داشت به دنیا آمد. پدر ایشان، زاهد متقی حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین حاج‌شیخ محمدباقر ناصری‏ نام داشت که خود در شمار عالمان فرهیخته آن دوران بود و محضر دانشیان‏ گرانسنگی همچون علامه آخوند کاشی و نیز جهانگیرخان قشقایی را به خوبی‏ دریافته بود و در شمار یاران و تلامیذ مورد عنایت خاص علامه مرحوم حاج‌آقارحیم ارباب نیز قرار داشت. 

ایشان هنگام به دنیا آمدن این فرزند، او را «محمد‌علی» خواند و او بعدها به نام «محمد» شهره شد. محمد هنوز در دوران خردسالی به سر می‏برد که پدر به اشاره مرحوم علامه ارباب ‏راهی نجف اشرف شد تا خدمت فقیهان و عارفان بزرگ آن دیار همچون آیت‏الله حاج‌سید‌عبدالهادی شیرازی و آیت‏الله سید‌محمود شاهرودی و آیت‌الله‌العظمی آقا سیدجمال‏الدین گلپایگانی را دریابد. 

بعد از مهاجرت پدر به نجف اشرف، حضرت آیت‌الله ناصری تحصیل را در همان ‏دوران خردسالی آغاز کرد. این دوران با حضور در مکتب‌‌خانه‏ای در دولت‌آباد آغاز و بعد از مدتی با ورود به حوزه علمیه اصفهان و تحصیل علوم ادبی رایج در آن‏ حوزه ادامه یافت. 

در این دوران که ایشان هنوز در دوران نوجوانی به‌سر می‏بردند، لطف امیرمؤمنان شامل حال‌شان می‏شود و استاد به همراه پدر و خانواده ‏به نجف‏اشرف کوچ می‏کنند. ایشان در این زمان 14 سال بیشتر نداشتند. اگر چه در نجف اشرف مشکلات، فقر و کمبود امکانات اولیه این خانواده 5 نفره را در سختی بسیار قرار می‏دهد اما خاطرات شیرین استاد از آن دوران، نشان‌دهنده روحیه ‏علم و معرفت‌جوی ایشان در همان آغازین دوران ورود به نجف اشرف است. 

این دوران ۲ سال بیشتر به طول نمی‏انجامد؛ چه در این هنگام مادر رخت از این ‏دنیای گذران بر می‏کشد؛ چه نیک فرجام بود آن بانو که به‌رغم غربت، در قبری در صحن مطهر علوی که فاصله چندانی تا روضه منوره‏ نداشت، برای همیشه آرام می‏گیرد. 

یک سال پس از آن، پدر به ایران باز‌می‏گردد و ایشان را در 17 ‏سالگی برای ادامه تحصیل در نجف‏اشرف تنها می‏گذارد. این دوران، با رخت کشیدن ‏ایشان به مدرسه صدر نجف آغاز شده و فصلی جدید در زندگی ایشان آغاز می‌شود. پدر پیش از جدایی از فرزند، او را نخست به امیرمؤمنان و پس از آن به مرحوم آیت‏الله شیخ‏ محمدحسین دهاقانی که در شمار اعلام و اوتاد آن شهر مقدس بود، می‌سپارد؛ و‌الحق که آن فقیه عارف فرزانه نیز در تربیت این جوان از هیچ دقیقه‏ای فروگذار نمی‏کند. 

در این دوران، ایشان گذشته از شرکت در دروس علمی نجف اشرف، با شماری از اهل معانی این شهر مقدس همچون مرحوم حاج‌شیخ‌محمد کوفی نیز آشنا می‌شود و در طریق معرفت ائمه هدی دست به دامن آنان می‏زند. ایشان در این دوران، بخشی از علوم ادبی، حاشیه ملاعبدالله، معالم‏الأصول و قسمتی از شرح لمعه را نزد مرحوم علامه ‏آیت‏الله مدرس افغانی فرا می‏گیرد. ادامه شرح لمعه را از محضر آیت‏الله شیخ مجتبی ‏لنکرانی، مکاسب را از محضر آیت‏الله حاج‌سید عبدالأعلی سبزواری، رسائل را از محضر مرحوم آیت‏الله حاج‌شیخ عبدالکریم کرونی‌اصفهانی که بعدها به دامادی ‏ایشان نیز سرافراز می‏شود، کفایه را از محضر آیت‏الله حاج‌شیخ محمد‌حسین ‏دهاقانی و برای دومین مرتبه در محضر آیت‏الله شیخ صدرا بادکوبه‏ای، خارج‏ مکاسب محرمه را از محضر آیت‏الله میرزاهاشم آملی، بحث خارج صلاه آیات را از محضر آیت‏الله سیدعبدالهادی شیرازی و خارج بیع و خیارات را از محضر مرحوم ‏آیت‏الله‌العظمی امام خمینی می‌آموزد. گذشته از این، در شماری دیگر از دروس همچون بحث خارج کتاب الحج آیت‏الله حاج‌سیدمحمود شاهرودی نیز شرکت می‌کند و یک ‏دوره کامل اصول‏ فقه را از محضر آیت‏الله‌العظمی حضرت حاج‌سید‌ابوالقاسم خویی فرا می‏گیرد. 

در این دوران، با مرحوم آیت‏الله حاج‌سید‌جواد آل‏علی که در شمار علمای ‏کشور کویت قرار داشتند، مجالس علمی مرتبی برقرار می‏کردند و بخش عمده‏ این دروس را با هم مباحثه می‏کردند. 

ایشان در این دوران، محضر اخلاقی- عرفانی زاهد و عارف نامدار مرحوم‏ آیت‏الله آقا‌سید‌محمد کشمیری، فرزند عارف بزرگ آیت‏الله سید‌مرتضی کشمیری را سخت غنیمت شمردند و بسیار از محضر او آموختند و به عمل درآوردند. گذشته از ایشان، با بزرگان دیگری همچون مرحوم آیت‏الله حاج‌شیخ‌عباس ‏قوچانی‌وصی و مرحوم علامه قاضی نیز آشنا و به درک محضر آنان می‌پرداختند. همچنین در سنین جوانی و در اواخر عمر شریف عالم عارف حضرت آیت‌الله‌العظمی سیدجمال‌الدین گلپایگانی به محضر آن بزرگوار شرفیاب می‌شدند و ملبس شدن آیت‌الله ناصری به لباس شریف روحانیت نیز توسط این عالم کم‌نظیر انجام شد. 

حضرت آیت‏الله ناصری ‏گذشته از استفاده از تعالیم مرحوم حضرت ‌آقا‌ سیدهاشم حداد، با شماری از یاران ایشان همچون مرحوم علامه ‏طباطبایی و حاج عبدالزهرا گرعاوی (که بهره‌های بسیار از ایشان برده‌اند) نیز به واسطه همین مجالس آشنا می‌شوند. 

در همین دوران با مرحوم سالک بصیر جناب حاج‌آقا اسماعیل دولابی نیز آشنا می‏شوند و این آشنایی تا پایان عمر آن فقید سعید ادامه داشت. ایشان، هر از چندی که‏ به اصفهان می‏آمدند به دیدار این دوست قدیمی نیز می‏شتافتند و در منزل از ایشان ‏دیدار می‏کردند. 

عارف گمنام مولوی قندهاری که الحق سراسر عمر را به توجه و مراقبه گذرانید نیز در شمار یاران ایشان قرار داشت. میان این ۲ بزرگمرد، عقد اخوتی بسته شده بود و از همین رو تا پایان عمر جناب مولوی، این ۲ هرگز یکدیگر را فراموش نکردند. حضرت آیت‏الله حاج‌شیخ حسن صافی‌اصفهانی نیز در همین ‏شمار قرار داشت، که دوستی دیرینی میان این ۲ از دوران اقامت در نجف اشرف ‏برقرار بود. همچنین ایشان در غالب سفرهای ماهانه به قم محضر آیت‌الله العظمی بهجت می‌رسیدند به طوری که شیخ‌علی‌آقا بهجت می‌گفتند: هیچ کس مثل ایشان با آیت‌الله بهجت نشست صمیمانه ندارند. 

حضرت آیت‏الله ناصری پس از آنکه به امر استادشان مرحوم آیت‏الله کشمیری به ‏اصفهان بازگشت، گذشته از مجالس تدریس فقه و اصول و تفسیر که سالیانی دراز در حوزه علمیه این شهر اقامه کرد و تاکنون نیز ادامه داشت، به تربیت نفوس ‏مستعد و طالب معارف الهی نیز همت گماشت. گذشته از جلسات درس اخلاق ایشان که در شماری از مدارس علمیه این شهر برگزار می‏شد، نماز جماعت و مجالس ‏وعظ و سخنرانی ایشان در مسجد کمرزرین اصفهان تا اواخر عمر با برکت‌شان برگزار می‌شد و میان عاشقان ‏اهل‏بیت علیهم‌السلام و طالبان معرفت‌الله از شهرتی بسزا برخوردار بود. ۲۵ بهمن ۱۳۹۰ شان علی استون، بازیگر و فیلمساز آمریکایی که به ایران سفر کرده بود در دفتر ایشان اسلام آورد. اسلام آوردن او بازتاب فراوانی در رسانه‌های بین‌المللی داشت. 

این عالم ربانی روز گذشته در 92 سالگی پس از تحمل یک دوره بیماری دار فانی را وداع گفت و به دیدار پروردگار شتافت.