خواهی نشوی غمزده فرزند بیاور
خارج نشوی از رده فرزند بیاور
این نسل که داریم به پیری شده نزدیک
ای جان و دلم «این بَده»... فرزند بیاور
خواهی نشود خانه و کاشانه زمانِ
پیری تو ماتمکده، فرزند بیاور
باشد که به پیری نکشی هر شب و روز از
تنهایی خود عربده، فرزند بیاور!