محمدامین علیدوست: رهبر حکیم انقلاب حدود 50 سال پیش، آن زمان که راهپیمایی اربعین به این گستردگی در جادههای منتهی به کربلای معلا برقرار نبود، از اهمیت این مراسم و لزوم گسترش آن گفتند و آن را کنگرهای بینالمللی و میعادگاهی برای تجمع شیعیان و محبان سیدالشهدا برای تجدید پیمان و تحکیم برادری به محوریت امام خواندند. راهپیمایی اربعین در نظر حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای نه یک مراسم ساده، بلکه یک مساله راهبردی برای پیشبرد اهداف شیعی و اسلامی است که سبب استحکام شبکه ولایت و تقویت نظام «امت/ امامت» میشود. از منظر ایشان مراسم اربعین ضعف جدی شیعه در طول تاریخ، یعنی پراکندگی و تشتت را میتواند جبران کند و پیوند ولایی بین شیعیان را استحکام بخشد. ایشان در کتاب شرح نهجالبلاغه (منشور حکومت علوی) این مساله را بدین شکل تبیین میفرمایند: «شیعه یک جمع متفرقی بود؛ یک جامعهای بود که در یک جا و در یک مکان زندگی نمیکرد؛ در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند؛ در اطراف و اکناف بلاد بودند اما یک روح در این کالبد متفرق و در این اجزای متشتت در جریان است؛ مثل دانههای تسبیح، یک رشته و یک نخ، همه اینها را به هم وصل میکرد؛ چه بود؟ رشته اطاعت و فرمانبری از مرکزیت تشیع، از رهبری عالی تشیع یعنی امام. فقط یک عیبی کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر میدیدند. اهل یک شهر و شیعیان یک منطقه البته یکدیگر را میدیدند اما یک کنگره جهانی لازم بود برای شیعیان ائمه علیهمالسلام در آن روزگار؛ این کنگره جهانی را معین کردند، وقتش را هم معین کردند؛ گفتند در این موعد معین، هر کس میتواند در آن کنگره شرکت کند؛ آن موعد «روز اربعین» است و جای شرکت «سرزمین کربلا»، چون روح شیعه روح کربلایی و روح عاشورایی است و در کالبد شیعه تپش روز عاشورا مشهود است. شیعه هر جا هست، دنبالهرو عاشورای حسین(ع) است. بنابراین مساله اربعین مساله مهمی است. اربعین یعنی میعاد شیعیان در یک کنگره بینالمللی و جهانی، در یک سرزمینی که خود آن سرزمین خاطرهانگیز است؛ سرزمین خاطرههاست - خاطرههای باشکوه، خاطرههای عظیم- سرزمین شهداست، مزار کشتهشدگان راه خداست. پیروان تشیع اینجا جمع بشوند و دست برادری و پیمان وفاداری هر چه بیشتر ببندند. این اربعین است».