علی ترابی: نخستین تابستان از قرن تازه هجری شمسی با اتفاق بزرگی در تهران در عرصه نمایش همراه بود؛ اجرای 60 شب نمایش میدانی در بوستان ولایت با مخاطبی بیش از 300 هزار نفر. نمایش‌های «روشنای شب تار» و «تنهاتر از مسیح» که با پشتیبانی سازمان هنری- رسانه‌ای اوج روی صحنه رفتند، مورد اقبال طیف گسترده‌ای از پایتخت‌نشین‌ها قرار گرفتند و توانستند یکی از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی تهران را رقم بزنند. در کنار این 2 نمایش سایر شهرهای ایران هم میزبان نمایش‌های میدانی هستند. «محشر» در شیراز هر شب بیش از 6هزار مخاطب را میزبانی می‌کند و همین‌طور بیست و یکمین فصل از اجرای نمایش «فصل شیدایی» در قم هر شب پذیرای 8 هزار مخاطب خواهد بود. با یک حساب سرانگشتی می‌توان دریافت در شهرهای کشور جمعا حدود نیم‌میلیون نفر مخاطب اجراهای میدانی نمایش‌های بزرگی بودند که همگی با محوریت موضوعات مذهبی طراحی شده‌اند. 

این اقدام جالب توجه در عرصه نمایش از سوی اوج و این اقبال از مخاطبان نیم میلیونی در تابستان 1401 نشان‌دهنده تشنگی مخاطب و خواستش برای آشتی با هنری است که شاید امروز لاکچری قلمداد شده و از سبد فرهنگی خانوار ایرانی دور شده است. این آوردگاه شاید بهانه خوبی برای آشتی مخاطب با تئاتر و نمایش باشد و البته مهم‌تر از آن شاید دلیل موجهی باشد تا مجموعه‌ای مثل سازمان اوج که پیش از این در عرصه سینما تجاربی کسب کرده، پا به عرصه جدیدی بگذارد و در حوزه تئاتر صحنه‌ای و حرفه‌ای کار کند. حال اما گویی اتفاق تازه‌ای در عرصه فرهنگ و هنر کشور در حال رقم خوردن است و آن هم ورود اوج به عرصه نمایش به صورت حرفه‌ای و صحنه‌ای است. اگر چه پیش از این نمایش‌های میدانی بزرگی از سوی اوج تهیه و تدارک دیده شده بود اما حالا اجرای کاری مثل «هفت‌خان اسفندیار» در تالار وحدت گویی نشانگر عزمی تازه برای ورود به آوردگاه جدیدی است.  «هفت‌خان اسفندیار» را که در شب‌های آینده در تالار وحدت روی صحنه خواهد رفت، یک تیم حرفه‌ای و منسجم همراهی می‌کند و همین موضوع امیدواری دوست‌داران عرصه تئاتر برای تماشای یک نمایش خوب را بیشتر می‌کند و گویی اوج می‌خواهد شأن و شخصیت خود برای ورود به عرصه تئاتر صحنه‌ای را با یک کست قوی حفظ کند. حضور یوسفعلی میرشکاک به عنوان مشاور محتوایی در اثری که با اقتباسی آزاد از شاهنامه فردوسی طراحی شده، بازی چهره‌ای نام‌آشنا مثل امین حیایی در کنار بازیگران قدر دیگری مثل حسام منظور و الهام کردا و همین‌طور کارگردانی و تهیه‌کنندگی حسین پارسایی به عنوان چهره‌ای نواندیش و البته متعهد و کاربلد، همه و همه مصادیقی از این مدعا است که اوج می‌خواهد ورودی قدرتمندانه به عرصه تئاتر کشور داشته باشد. البته دور از این هم مورد انتظار نیست تا این مجموعه در عرصه تئاتر که یکی از هنرمندپرورترین آوردگاه‌های فرهنگی کشور است، حضوری قوی و موثر داشته باشد. اوج باید در کنار این حضور قوی و توجه به محتوا و جلب مخاطب برای آثار نمایشی خود، چه میدانی و چه صحنه‌ای، در پی تربیت نسل جدیدی از هنرمندان و بازیگرانی باشد که بتوانند آینده سینما و تلویزیون ایران را تامین کنند.