در بیانات و سیره رهبران انقلاب اسلامی در ۴۴ سال گذشته تفاوت رویکرد در موضوع اعتراض و اغتشاش را به وضوح مشاهده می‌کنیم. 

در سیره حضرت امام خمینی(ره) می‌توانیم موارد متعددی را پیدا کنیم که ایشان ابتدا به نصیحت و موعظه معترضان و مخالفان می‌پردازند اما پس از موعظه و نصیحت‌های فراوان، وقتی ایشان دست به رفتارهای خشن و غیرقانونی می‌زنند، آنان را تهدید به مجازات می‌کنند. در یک نمونه، ایشان درباره سوءاستفاده آنان از آزادی موجود در نظام اسلامی می‌فرمایند:

«مردم ایران! بیدار باشید، مسلمین! بیدار باشید، اگر خداى نخواسته خللى واقع بشود در این صف فشرده مسلمین، در این صف فشرده ملت ایران، خطر در پیش است. تفرقه‌افکن‌ها را از بین خودتان بیرون کنید. ما نخواهیم گذاشت این تفرقه‌افکن‌ها رشد کنند؛ آنها را در نطفه خفه مى‏کنیم. «آزادى» غیر از «توطئه» است. آزادى، «آزادى بیان» است؛ هر چه مى‏خواهند بگویند؛ «توطئه» نکنند؛ آدم‌کشى نکنند. این آدم‌کش‌ها و توطئه‌گرها را دفن خواهیم کرد». (صحیفه امام؛ ج 9، ص 3؛ همچنین: صحیفه امام؛ ج 7، ص 133)

وقتی در سیره و بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نیز تتبع می‌کنیم، می‌بینیم تهدید جریان نفاق در سیره رهبر معظم انقلاب نیز وجود دارد. در یک نمونه، زمانی که جریان نفاق در پوشش فعالیت مطبوعاتی صریحا مبانی انقلاب و اسلام را زیر سؤال می‌بردند و در حال زمینه‌سازی برای براندازی نظام اسلامی بودند، ایشان در سخنانی فرمودند:

«اگر بنا شود که کسانى مردم را به بى‏ایمانى و به شهوات سوق دهند، در این کار آزاد نیستند. این آزادى، آزادى خیانت است. اگر قرار شد کسانى بنشینند و توطئه کنند و این توطئه را به شکلى در نوشته‏اى منعکس کنند، این «آزادى توطئه» است و مردود است. بنده منتظر مى‏مانم ببینم که دستگاه‏هاى مسؤول چه مى‏کنند، و الا، جلوگیرى از این حرکات موذیانه، کار دشوارى نیست. فکر این را هم که «دنیا چه مى‏گوید» و «روزنامه‏ها و سازمان‌هاى دنیا چه مى‏گویند»، هیچ‏وقت ما نکرده‏ایم و نباید بکنیم... . بنده منتظر اجازه سازمان‌هاى بین‏المللى براى نحوه اداره این کشور نمى‏مانم و منتظرم دستگاه‏هاى مسؤول وزارت ارشاد، دستگاه قضایى و دستگاه امنیتى کار خودشان را بکنند. ببینید این کسانى که در بعضى از این مطبوعات ایمان مردم را هدف گرفته‏اند، از جان مردم چه مى‏خواهند؟ به انقلاب اهانت مى‏کنند... من یک‏ بار در اول امسال این هشدار را دادم؛ این هم بار دوم است. من با مسؤولان، اتمام حجت مى‏کنم! مسؤولان باید در این مورد اقدام کنند!» (رهبر انقلاب؛ دیدار فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامى)

ایشان همچنین در سخنانی پس از تحلیل توطئه‌های منافقان در صدر اسلام، جریان نفاق را تهدید کردند که دیگر نمی‌توانند همچون منافقان صدر اسلام، حوادثی همچون صلح امام حسن(ع) را به نظام اسلامی تحمیل کنند:

«امروز به برکت ملت هوشیارى مثل ملت ایران، به برکت افکار برانگیخته‏اى مثل افکار ملت ایران، به برکت انقلاب بزرگى مثل انقلاب اسلامى ایران، نه آمریکا و نه بزرگ‌تر از آمریکا، اگر در قدرت‌هاى مادى باشد، قادر نیستند حادثه‏اى مثل حادثه صلح‏ امام‏ حسن(ع)‏ را بر دنیاى اسلام تحمیل کنند. اینجا اگر دشمن زیاد فشار بیاورد، حادثه کربلا اتفاق خواهد افتاد». (دیدار با جوانان در مصلاى بزرگ تهران)

ایشان در ماجرای فتنه سال 88 نیز فتنه‌گران را تهدید کردند که مسؤولیت هرگونه خشونت و هرج و مرج بر عهده آنان است:

«افراط وقتى در جامعه به وجود آمد، هر حرکت افراطى به افراطى‏گرى دیگران دامن مى‏زند. اگر نخبگان سیاسى بخواهند قانون را زیر پا بگذارند، یا براى اصلاح ابرو، چشم را کور کنند، چه بخواهند، چه نخواهند، مسؤول خون‌ها و خشونت‌ها و هرج‏ومرج‏ها، آنهایند... من از همه مى‏خواهم به این روش خاتمه بدهند. این روش، روش درستى نیست. اگر خاتمه ندهند، آن‏ وقت مسؤولیت تبعات آن، هرج‏ومرج آن، به عهده آنهاست... این اشتباه محاسبه است؛ این محاسبه غلطى است. عواقبى هم اگر پیدا کند، عواقبش مستقیما متوجه فرماندهان پشت صحنه خواهد شد. اگر لازم باشد، مردم آنها را هم در نوبت خود و وقت خود خواهند شناخت... البته اگر کسانى بخواهند راه دیگرى را انتخاب بکنند، آن ‏وقت بنده دوباره خواهم آمد و با مردم صریح‏تر از این صحبت خواهم کرد». (خطبه‌هاى نماز جمعه تهران)

رهبر انقلاب همچنین چند ماه پس از این تهدید و زمانی که فتنه‌گران به فتنه‌انگیزی خود ادامه دادند، در بیاناتی پس از اشاره به سیره امیرالمؤمنین(ع) در برخورد با مخالفان و معارضان، به سیره امام خمینی(ره) در این زمینه اشاره کرده و فتنه‌گران را تهدید به برخورد قضایی کردند:

«از اول انقلاب در بین همین گروه‏هایى که در دوران پیش از انقلاب و در حوادث سال‌هاى مبارزات، همه در کنار هم بودیم، اختلاف‌هایى به وجود آمد. امام (رضوان‌الله تعالى علیه) با همه این اختلافات یک‏جور برخورد نکرد. همین‌طور که در روش امیرالمؤمنین عرض کردیم، روش امام (رضوان‌الله علیه) هم همین‏جور بود؛ یعنى اول با مدارا، با نصیحت؛ لیکن آن وقتى ‏که اقتضا کرد، برخورد کرد. یک گروه مربوط به «دولت موقت» بودند و مشکلات آنها بود، یک گروه آن کسانى بودند که علیه لایحه قصاص آن حرکت را انجام دادند، یک گروه حتى کار را به ترور و درگیرى‏هاى خیابانى کشیدند؛ با هر کدام از اینها امام یک نحوى برخورد کرد. در سطوح بالاى حکومت هم بود؛ نخست‏وزیر بود، رئیس‏جمهور بود، حتى بعدها در اواخر عمر امام (رضوان‌الله علیه) در سطوح بالاتر از رئیس‏جمهور هم بود. امام با کسانى که احساس کردند نمى‏شود با اینها بیش از آن مدارا کرد، برخورد کردند. همه هم سوابق انقلابى داشتند، سوابق مذهبى داشتند، خیلى‏شان هم در سطوح بالا بودند؛ لیکن خب! اینجور شد دیگر؛ این انشعاب‌ها پیش آمد. بعضى واقعا با امام درافتادند؛ بعضى نه، اختلاف نظرى هم بود اما به درگیرى و دعوا و انشعاب و انشقاق نینجامید. بعضى با امام درافتادند و مداراى امام را ندیده گرفتند. امام به همین گروهک منافقین که خواسته بودند بیایند با ایشان ملاقات کنند، پیغام دادند که اگر شما به حق عمل کنید، من مى‏آیم سراغ شما؛ اگر دست از این کارهاى خلاف بردارید، خود من مى‏آیم سراغ شما. یعنى امام تا این حد با اینها مدارا کردند و حرف زدند. خب! وقتى احساس خطر شد؛ بویژه آن وقتى ‏که مساله، مساله رسوخ دادن مبانى غلط در کالبد نظام و انقلاب است، این دیگر مثل سم مهلک است. آن وقت امام رعایت نکردند، مدارا نکردند، برخورد کردند... اگر کسى با مبانى نظام معارضه کند، با امنیت مردم مخالفت کند، نظام مجبور است در مقابل او بایستد. ما درباره افرادى که به آنها اهانت مى‏شود، تهمت‌ زده مى‏شود، مى‏گوییم اینها حق دفاع دارند؛ خب! نظام هم همین‏جور است؛ نظام هم حق دفاع از خودش را دارد. این خطاست که کسى خیال کند چون نظام حاکمیت است و قدرت سیاسى است، نباید دفاع کند؛ بى‏دفاع بماند؛ در مقابلش هرگونه مخالفتى، معارضه‏اى، قانون‏شکنى‏اى، مرزشکنى‏اى انجام بگیرد، باید عکس‏العمل نشان ندهد؛ این درست نیست؛ هیچ جاى دنیا هم چنین نیست... بنابراین برخورد با نظام، برخورد با مبانى نظام، ایستادگى و شمشیر کشیدن روى نظام، جواب تند دارد اما نظر مخالف داشتن، نظر متفاوت داشتن، آن وقتى ‏که با این اشکالات همراه‏ نباشد، تهمت و شایعه‏افکنى و دروغ و از این چیزها نباشد، نه! نظام هیچ‏گونه برخوردى نخواهد کرد. شیوه نظام این نبوده، امروز هم نیست و ان‌شاء‌الله در آینده هم نخواهد بود». (خطبه‌هاى نماز جمعه تهران)

همچنین ایشان در تحلیل غائله اخیر که به بهانه فوت خانم مهسا امینی اتفاق افتاد، در مراسم مشترک دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه‌های افسری نیروهای مسلح فرمودند:

«در این حادثه‌ای که پیش آمد، دختر جوانی درگذشت؛ خب! حادثه تلخی بود، دل ما هم سوخت ولی واکنش به این حادثه بدون اینکه تحقیقی شده باشد، بدون اینکه هیچ‌گونه امر مسلمی وجود داشته باشد، این نبود که یک عده‌ای بیایند خیابان را ناامن کنند، ناامنی را برای مردم به وجود بیاورند، امنیت را به هم بزنند، قرآن را آتش بزنند، حجاب از روی سر زن محجبه بکشند، مسجد و حسینیه را به آتش بکشند، بانک را به آتش بکشند، ماشین‌های مردم را آتش بزنند. واکنش به یک قضیه‌ای که حالا تأسف‌آور هم هست، موجب نمی‌شود یک چنین حرکاتی انجام بگیرد؛ این حرکات عادی نبود، طبیعی نبود. این اغتشاش برنامه‌ریزی داشت؛‌ این اغتشاش برنامه‌ریزی‌شده بود. اگر قضیه‌ این دختر جوان هم نبود، یک بهانه دیگری درست می‌کردند برای اینکه امسال در اول مهر به دلیلی که عرض خواهم کرد، در کشور ناامنی درست کنند، اغتشاش درست کنند. چه کسی این را برنامه‌ریزی کرده؟ بنده به صراحت می‌گویم این برنامه‌ریزی کار آمریکا، کار رژیم غاصب و جعلی صهیونیستی و دنباله‌روهای آنهاست؛ نشسته‌اند برنامه‌ریزی کرده‌اند. عمله و مزدوران و حقوق‌بگیران آنها، بعضی از ایرانی‌های خائن هم که در بیرون از کشور هستند، به اینها کمک کردند. 

بعضی‌ها تا ما می‌گوییم «فلان حادثه را دشمن خارجی ایجاد کرده»، روی این کلمه «دشمن خارجی» کأنه حساسیت دارند؛ تا می‌گوییم «آقا! این کار، کار خارجی‌ها بود، کار دشمنان خارجی بود»، فورا سینه سپر می‌کنند برای دفاع از سازمان جاسوسی آمریکا یا صهیونیست‌ها! انواع تحلیل را، انواع لفاظی‌های مغالطه‌آمیز را وسط می‌کشند برای اینکه اثبات کنند که نه، پای خارجی‌ها، دست خارجی‌ها در این قضیه وجود نداشته. در دنیا خیلی اغتشاشات به وجود می‌آید؛ خب! شما نگاه کنید در اروپا، در فرانسه، هر چند وقت یک بار یک اغتشاش مفصل در خیابان‌های پاریس به راه می‌افتد؛ من سؤال می‌کنم که آیا سابقه دارد رئیس‌جمهور آمریکا و مجلس نمایندگان آمریکا از اغتشاشگران حمایت بکنند؟ آیا سابقه دارد که پیام بفرستند که ما در کنار شما هستیم؟ آیا سابقه دارد رسانه‌های جمعی وابسته به سرمایه‌داری آمریکا و دولت آمریکا و مزدوران آنها مثل متأسفانه بعضی از دولت‌های منطقه، از جمله دولت سعودی، به راه بیفتند برای اینکه از اغتشاشگر حمایت بکنند؟ چنین چیزی سابقه دارد؟ سابقه دارد که اعلان کنند ما فلان سخت‌افزار و فلان نرم‌افزار اینترنتی را در اختیار اغتشاشگران قرار می‌دهیم تا بتوانند با هم راحت ارتباط برقرار کنند و کارشان را دنبال کنند؟ چنین چیزی در هیچ جای دنیا، در هیچ یک از کشورها سابقه دارد؟ اما اینجا اتفاق افتاد؛ نه یک بار، نه ۲ بار، بارها و بارها. خب! چطور شما دست خارجی‌ را نمی‌بینید؟ چطور انسان هوشمند احساس نکند که پشت صحنه این حوادث دست‌های دیگری در کارند؟ سیاست‌های دیگری در کارند؟»