کاهش میزان شناسایی مبتلایان به سل طی 3 سال گذشته در حالی است که طبق گفته کارشناسان بهداشت بی‌توجهی به این بیماری به دلیل سرایت‌پذیری آن می‌تواند سلامت جامعه را تهدید کند. رئیس اداره کنترل سل و جذام مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت با اشاره به شباهت‌های ۲ بیماری کرونا و سل‌ تاکید کرد: کرونا آسیب‌های زیادی به نظام سلامت وارد کرد، درباره بیماران مسلول نیز سبب شد با افت شناسایی این بیماران مواجه شویم به طوری که در سال اول پاندمی کرونا ۲۸ درصد افت شناسایی موارد مسلول را شاهد بودیم و به عبارتی تقریبا یک‌سوم بیماران مبتلا به سل را نتوانستیم شناسایی کنیم. 

دکتر مهشید ناصحی با اشاره به شعار امسال روز جهانی سل مبنی بر «مشارکت همه‌جانبه جامعه، مسیر مطمئن برای دستیابی به حذف سل» گفت: سل یک بیماری عفونی واگیر است که براثر عامل میکروبی ایجاد می‌شود که می‌تواند به هر قسمتی از بدن انسان مانند استخوان‌ها، مفاصل، مغز، کلیه، پوست و... حمله و آنها را گرفتار کند اما به دلیل نیاز و علاقه زیاد این میکروب به اکسیژن، در ۸۰ درصد موارد ریه‌ها را هدف حمله خود قرار می‌دهد. 

او با اشاره به اینکه راه اصلی انتقال میکروب سل از طریق هوا و تنفس است، تصریح کرد: هنگام عطسه، سرفه، حرف زدن و حتی خندیدن بیمار مبتلا به سل ریوی، قطراتی ریز حاوی میکروب در هوا پراکنده می‌شود که می‌تواند به مدت چند ساعت در هوا به حالت معلق باقی بماند. اگر فردی سالم در هوای آلوده به این قطرات ریز، تنفس کند میکروب سل وارد ریه‌های او خواهد شد. با این حال برای انتقال بیماری، معمولا تماس طولانی و نزدیک با بیمار لازم است. بیماری سل در محیط‌های شلوغ، کوچک، بدون تهویه مناسب، کم‌نور و مرطوب بیشتر انتقال پیدا می‌کند. ناصحی با اشاره به اینکه معمولا از هر ۱۰ نفر که میکروب سل در بدنش وجود دارد تنها یک نفر در طول عمر خود ممکن است به بیماری فعال سل مبتلا شود، بیان کرد: این موضوع به علت ضعیف شدن سیستم دفاعی بدن و به دنبال آن فعالیت مجدد و تکثیر میکروب اتفاق می‌افتد و همه افراد استعداد ابتلا به سل را دارند. 

وی درباره موارد شناسایی شده مبتلا به سل در کشور طی سال ۱۴۰۰ گفت: در این سال ۶۲۵۲ مورد مبتلای سل در کشور به ما گزارش شد که از این تعداد ۴۶ درصد زن و ۵۴ درصد مرد بودند. وی تاکید کرد: تشخیص و درمان سل فارغ از ملیت، رایگان است، اگر چه بخشی از آن به دلایل بشردوستانه است ولی دلیل عمده این سیاست بهداشتی آن است که تشخیص و درمان بیماران، اصلی‌ترین راه پیشگیری از بیماری در جامعه است، چون هر فرد مبتلا به سل ریوی در صورت عدم درمان می‌تواند ۱۰ تا ۱۵ نفر دیگر را در طول یک سال آلوده کند، بنابراین بیماران باید صرف‌نظر از ملیت، هرچه سریع‌تر شناسایی و درمان ‌شوند تا چرخه انتقال به سایر افراد جامعه متوقف شود.