هادی مقدم‌دوست، کارگردان سینما معتقد است برای بعضی فیلم‌ها ۱۰۰ ثانیه هم زیاد است و او فیلم‌هایی را دیده است که حتی ممکن بود حوصله مخاطب از همان 100 ثانیه‌شان هم سر برود! وی در آستانه برگزاری مجدد جشنواره فیلم‌های 100ثانیه‌ای، درباره فیلم کوتاه گفت: برای بعضی فیلم‌ها ۱۰۰ ثانیه هم زیاد است، شاید باور نکنید اما فیلم‌هایی را دیده‌ام که حتی ممکن بود حوصله آدم از همان فیلم 100 ثانیه‌ای هم سر برود. می‌خواهم بگویم 100 ثانیه یک فرصت برای کشف استفاده از زمان است؛ زمان‌بندی فیلم‌های کوتاه و بلند غالبا محدودیتی ندارد. مثلاً شما می‌توانید فیلم ۱۰ دقیقه‌ای یا ۲۵ دقیقه‌ای بسازید و فیلم‌تان را به جشنواره‌های فیلم کوتاه ارائه دهید. در فیلم بلند هم همین‌طور است، فیلم‌تان می‌تواند ۸۰ دقیقه یا ۹۰، ۱۲۰ و حتی بیشتر باشد. یعنی آنجا برای زمان محدودیت زیادی وجود ندارد اما فیلم 100 ثانیه‌ای تجربه فهم وقت است. مثل یک خنثی‌کننده بمب که باید در 100 ثانیه با تمرکز بالا کار انجام دهد. او از زمان نهایت استفاده را می‌کند؛ با قدرت ذهنی خارق‌العاده. فیلم 100 ثانیه‌ای محل بروز قدرت خارق‌العاده ذهن برای انجام یک کار کاملاً ظریف مثل مینیاتور است. به گزارش مهر، کارگردان سریال تلویزیونی «سرباز» در پاسخ به این سوال که ساخت فیلم کوتاه چه کمکی به فیلمسازان در ابتدای راه فیلمسازی‌شان می‌کند، گفت: جواب‌های نو و تکراری برای این پرسش تاکنون زیاد بوده؛ از اهمیت تجربه کردن و آموختن و ایجاز و کشف قواعد و سیاق‌های فیلمسازی برای یک علاقه‌مند. حالا باید یک حرفی بزنم که به زعم خودم به خواندنش بیارزد و هم باعث شوق خواننده شود و هم حرف واقعی باشد؛ «فیلم ساختن جرأت می‌خواهد». این را در خیلی از افراد دیده‌ام که جرأت فیلم ساختن ندارند اما عاشق فیلم ساختن هستند؛ شاید یکی بگوید این دیگر چه مرضی است؟ اما واقعیت دارد و خیلی هم فراوانی دارد. 

مقدم‌دوست در ادامه در پاسخ به سوالی درباره تأثیر جشنواره‌های فیلم کوتاه و حضور در آنها در ادامه مسیر فیلمسازان، با بیان این نکته که جشنواره برخلاف نظر خیلی‌ها که گمان می‌کنند یک امر زینتی یا یک اسراف‌کاری محض است، یک نیاز واقعی برای فیلمسازان است اظهار کرد: این واقعا نیاز به توضیح ندارد که یک فیلمساز لازم است که اسم و رسمی به هم بزند. شاید گفتن این حرف به صراحت قدری باعث سرخ شدن لپ آدم‌ها و خجالت‌شان بشود اما فیلمساز برای موفق شدن نیاز دارد معروف باشد. این سرشت فیلمسازی و عرصه نمایش است. متأسفانه نمی‌شود در این کار از گمنامی لذت برد. فیلمسازی احتیاج به شهرت دارد و جشنواره‌ها این کمک را تا حد زیادی به فیلمسازان می‌کنند. اصطلاح رسمی‌تر این شهرت‌بخشی، واژه معرفی کردن است. اگر مایل باشیم می‌توانیم از لفظ معرفی کردن هم استفاده کنیم. فیلمسازان در جشنواره‌ها معرفی می‌شوند و جایزه، سند با استعداد بودن آنها و باعث اعتبارشان است. 

مقدم‌دوست که سابقه حضور در کارگاه‌های آموزشی جشنواره فیلم ۱۰۰ به عنوان استاد در دوره‌های مختلف را داراست در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا می‌توان فیلم کوتاه را به عنوان مدیومی برای گفت‌وگو در نظر گرفت گفت: گفت‌وگو اشکال و زیرمجموعه‌های متعددی دارد، یکی از این زیرمجموعه‌ها مفاهمه و یکی دیگر پرسش و یکی حتی درددل است و... اگر فیلم بخواهد گفت‌وگو باشد باید حائز شرایط گفت‌وگو باشد؛ مثلاً تخریب و پرخاش با اینکه از حیث ظاهر شبیه گفت‌وگوست و از ساختار یک زبان قابل گفت‌وگو تشکیل شده اما شرایط گفت‌وگو را ندارد؛ گفت‌وگو در احترام و امنیت باید اتفاق بیفتد. نمی‌شود افراد به هم حمله و بی‌حرمتی کنند و بعد بگویند ما داشتیم گفت‌وگو می‌کردیم. این مقدمه را عرض کردم تا بتوانم پاسخ شما را قدری دقیق‌تر بدهم. فیلم، چه کوتاه 100 ثانیه‌ای و چه بلند، برای اینکه بتواند یک گفت‌وگو محسوب شود باید بیانی امن داشته باشد، حتی تذکر و بیم دادن هم می‌تواند امن باشد اما اگر فیلمی بیانی امن و حرمت‌نگهدار نداشته باشد نمی‌شود آن را گفت‌وگو حساب کرد. بله! فیلم و فیلم کوتاه می‌تواند مدیومی برای گفت‌وگو محسوب شود اما با بیانی امن و محترمانه.