بیش از 3 دهه از عمر مهم‌ترین رویداد تئاتری انقلاب و دفاع‌مقدس می‌گذرد؛ جشنواره‌ای که حتی خوشبین‌ترین هنرمند تئاتر نیز در روزهای ابتدایی و شروع به کار آن‌ که با عنوان یادواره تئاتر دفاع‌مقدس پا در میدان هنرهای نمایشی گذاشت نیز فکرش را هم نمی‌کرد روزگاری و با ممارست و اهتمام بانیان و برگزارکنندگان بدل به یکی از ۳ رویداد مهم تئاتر کشور شود. اما آنچه حائز اهمیت است دوره هجدهم را باید دوره رشد و اعتلای این جشنواره مهم و مؤثر دانست؛ دوره‌ای که با سایر ادوار متفاوت و صدالبته سخت‌تر و سنگین‌تر در حال برگزاری است. دوره هجدهم از یک ‌سو باتجربه 17 دوره گذشته و از سوی دیگر با اتخاذ سیاست‌های به‌روز و اشراف کامل بر حوزه تئاتر و هنرهای نمایشی کشور با طرح‌ریزی و برنامه‌ریزی صورت گرفته است. امروز شاهد حضور گسترده هنرمندان سراسر کشور در این رویداد هستیم؛ هنرمندان استانی که اغلب جایگاه‌شان در این جشنواره و سایر جشنواره‌ها همواره یا بخش کوچکی را شامل می‌شد یا اساسا دیده نمی‌شدند و همواره میدان دست پایتخت‌نشین‌ها بود و با همین رویه تئاتر استانی به ‌کل رها شده بود اما دوره هجدهم قدم‌به‌قدم در استان‌ها پیش رفته تا سیاست عدالت فرهنگی را که سال‌ها مغفول و مجهور مانده بود زنده کند. از همین رو مقصد نخست جشنواره پس از برپایی بخش بین‌الملل که آن نیز برای نخستین‌بار انجام شد، استان یزد در بخش تئاتر خیابانی بود که در نهایت با حضور 13 گروه و انتخاب 5 اثر برای جشنواره تئاتر فجر خاتمه یافت اما مقصد بعدی استان فارس در بخش رادیو تئاتر بود که با حضور یکصد و 10 هنرمند در قالب 11 گروه با انتخاب 3 اثر برای جشنواره تئاتر فجر رکورد 8 اثر راه‌یافته به مهم‌ترین رویداد تئاتری کشور را زد. 

ذکر این نکته نیز قابل ‌تأمل است که تاکنون و در طول ادوار برپایی تئاتر مقاومت، در نهایت در مجموع تمام بخش‌ها در بهترین حالت تنها یک الی ۲ اثر به جشنواره فجر راه پیدا می‌کردند که تاکنون و با برپایی ۲ بخش رقابتی از جشنواره تئاتر مقاومت 8 اثر منتخب به فجر راه پیدا کرده‌اند. در بخش رادیو تئاتر به‌رغم ابتکار در معرفی منابع از بین کتب برگزیده انتشارات روایت فتح شاهد حضور 11 اثر بودیم که طی ۳ روز از استان‌های گیلان، تهران، همدان، اردبیل و فارس راهی جشنواره در  استان فارس شدند؛ استانی که بی‌شک اگر نخستین استان تئاتری نباشد قطعا آن را باید یکی از 2 استان پرمخاطب و تئاتری کشور بدانیم و همین پارامتر بود که تمام اجراهای جشنواره در ۲ مجموعه بزرگ حافظیه و مرکز اسناد استان فارس را مملو از مخاطب کرده بود. از طرفی رکورد پرمخاطب‌ترین آثار اجراشده در بخش رادیویی نیز متعلق به 2 اثر با محور و موضوع حاج‌قاسم بود که هم نشان از علاقه‌مندی مخاطبان به این سردار پرافتخار انقلاب داشت و هم شناخت و ظرفیت بالای این شخصیت محبوب ایرانیان در تولید آثار هنری که خود یکی از برکات برپایی جشنواره در استان و صدالبته اتخاذ سیاست معرفی منابع و مراجع و ایجاد تولیدات زنجیره در حوزه هنر بویژه هنرهای نمایشی است. اما آنچه در استان فارس و در بخش رادیو تئاتر به وقوع پیوست، استقبال هنرمندان و علاقه‌مندان به تئاتر مقاومت است؛ تئاتری که بی‌شک با مروری بر سوابق اجرایی این بخش در سایر جشنواره‌ها و استقبال‌های بی‌رونق و بی‌رمق، می‌توان آن را یک افتخار مهم در تئاتر ایران دانست. از یک‌سو تمرکز ویژه ‌بر بخش‌های مختلف یک جشنواره که سابقاً محدود و به ‌نوعی زیر بلیت بخش اصلی یا همان صحنه بودند و از سوی دیگر ظرفیت‌سنجی در تولیدات حرفه‌ای در گستره ایران اسلامی با موضوع مقاومت که همواره در لابه‌لای متون و آثار پایتخت‌نشین‌ها گم و نادیده گرفته می‌شدند را می‌توان از جمله پارامترهای اعتلا و رشد جشنواره تئاتر مقاومت در دوره هجدهم دانست. حال می‌توانیم خرسند و خشنود باشیم که تئاتر مقاومت پس از 3 دهه به رشد و بلوغ خود دست‌یافته است؛ این همان نقطه و جایگاهی است که 30 سال پیش و در آبان سال 1373 در روزهایی که در اتاق کوچکی در خیابان شهید مطهری زمانی که ستاد نخستین یادواره تئاتر دفاع‌مقدس (تئاتر مقاومت) در حال شکل‌گیری بود، حتی خوشبین‌ترین اعضای آن دوره نیز هرگز فکرش را هم نمی‌کردند که روزگاری این یادواره یک‌ هفته‌ای به یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین رویدادهای تئاتر نه‌تنها در تهران که در سراسر کشور و گستره ایران اسلامی تبدیل شود.