رای گفت برهمن را : حکایت کن حدیث ملتی که کلاه ملت دیگر بردارد و با اموال ایشان فخر فروخته، کلاس گذارد؟

برهمن گفت: شنیدم اواخر قرن ۱۸ میلادی انقلابیون فرانسه کاخ لوور را تصرف نموده آن را تبدیل به موزه کردند. 

 

چو شاهی را ز کاخش کیش کردی

بکن تبدیل کاخش را به موزه 

که هر وقت او به یاد قصر افتاد 

ز بالا تا به پایینش بسوزه!

 

پس از چندی نزد بزرگ خود رفته و عرضه داشتند: بزرگا! موزه را آثار باستانی باید و این موزه خالی است، و ما در اینجا زحمت بیهوده می‌بریم و از بیکاری با زیر بغل خود صدا درآوریم.

گفت ‌ای سفیهان، آثار باستانی از کجا آورم و بدین جیب خالی عتیقه‌جات چگونه خرم؟

 

به جیب من تو مپندار پول و مالی هست

چو عقل در سر بایدن چو موی بر کف دست 

 

گفتند: غم مخور که در ایران سلسله قاجارند و جز شعور هرچه خواهی دارند، نزد آنان رویم و امتیاز حفاری عتیقه‌جات ایران بستانیم. 

گفت: شکر این موهبت چگونه ادا کنیم و به کدام پدرسوخته‌بازی از زیر بار منت ایشان خلاصی گیریم، که قیمت هر عتیقه پول خون پدرجدمان است؟

گفتند: بهای عتیقه را با خون خود پردازیم و سال ۱۳۶۶ شمسی با محاسبه سودش خون آلوده به ایران فرستیم. گفت: نیک است، چنین کنید.

پس در پی اجرای این فرمایش رفتند و از خلال‌دندان دهنی داریوش سوم تا در و دیوار تخت جمشید آنچه توانستند کش رفتند.

و این چنین، موزه لوور، موزه لوور گردید.