سجاد رضایی‌مقدم: شیراز را باید قطب مهم تئاتر و هنرهای نمایشی کشور دانست. این شهر چه قبل از انقلاب و چه در دوران انقلاب اسلامی همواره بستر مهمی برای هنرمندان تئاتری کشور به شمار رفته و در تاریخ هنرهای نمایشی کشور، استان فارس فارغ از موضوع و محتوا مأمن و بستر استراتژیکی برای هنر نمایش کشور قلمداد شده است. از برپایی جشن‌های هنر که صدالبته با محتوا و ترویج فرهنگ منحط غرب همراه بود تا میزبانی پرمخاطب از صدها اثری که در 4 دهه گذشته در این استان و سالن‌هایش رنگ اجرا به خود دیدند، همه گواهی بر ظرفیت عظیم و مهم این استان در حوزه هنرهای نمایشی کشور است و با توجه به چنین ظرفیتی است که دشمن همواره نسبت به این استان و البته مقوله هنر و مشخصا هنرهای نمایشی آن توجه ویژه داشته و مهم‌ترین پروژه‌هایش را در آن به اجرا گذاشته است. تنها کافی است یادآوری کنیم که در اوایل دهه 90 چه بسیار آثار تئاتری مساله‌دار که پس از اجرا در سالن‌های حرفه‌ای تهران مقصد بعدی‌شان شیراز شده بود. به ‌عنوان نمونه، داستان اجرای نمایش مساله‌دار و قبح‌شکن «خشکسالی و دروغ» که قرار بود در شیراز روی صحنه برود و با بی‌تدبیری مدیران گذشته تئاتر ابتدا مجوز آن صادر شد اما پس از پیش‌فروش بلیت، رنگ صحنه به خود ندید و تجمع هنرمندان و مخاطبان در سالن مرکزی شهر هزینه‌های سنگینی را برای تئاتر ایران بر وجود آورد. این نمونه‌ها نشان از توجه و تمرکز دشمن بر این شهر مهم تئاتری کشور دارد و متاسفانه در اوج بی‌تدبیری، نه این شهر که بسیاری از استان‌های کشور با وجود داشتن ظرفیت‌های عظیم و پتانسیل‌های مهم تئاتری، چندان در نگاه مسؤولان مرکزنشین به چشم نیامدند و به‌نوعی استان‌های مهم کشور را به حیاط‌خلوت دشمنان و نفوذی‌ها بدل کرده‌اند. از همین رو یکی از مهم‌ترین اقدامات هجدهمین جشنواره تئاتر مقاومت تمرکززدایی این رویداد مهم تئاتری از تهران و انتقال آن به استان‌های مهم تئاتری کشور است. فارغ از بحث بین‌الملل که بخش نخست آن در قالب اجراهای اربعینی در کشور عراق روی صحنه رفت، مقصد اول بخش داخلی جشنواره استان یزد و در قالب بخش خیابانی بود که نه‌تنها با استقبال علاقه‌مندان و نوجوانان و جوانان علاقه‌مند به تئاتر در یزد مواجه شد بلکه جانشین سپاه نیز در آن حضور یافت. مقصد بعدی و بخش رادیوتئاتر جشنواره هجدهم استان فارس و شهر شیراز بود که جمعه گذشته اختتامیه آن با حضور هنرمندان استانی برگزار شد؛ جشنواره‌ای که با حضور توریست‌هایی از دیگر کشورها در شهر شیراز و حضور آنها در سالن حافظیه برای دیدن نمایش مقاومتی، رنگ و بوی دیگری گرفت. 

در این بخش 12 نمایش رادیویی از بین بیش از یکصد اثر متقاضی در 3 روز در شهر شیراز روی صحنه رفت. حضور نوجوانان و جوانان مستعد تئاتری و دانشجویان از دیگر موارد مهم جشنواره بود؛ جوانانی که پیش از این با دیدن آثار مساله‌دار و صدالبته پربازیگر و سلبریتی‌دار ناخودآگاه ذهن‌شان به سوی دیگری می‌رفت و به ‌تبع آن در آینده باعث ظهور و بروز هنرمندانی از این خطه با چنین نگرش‌هایی می‌شد. 

اما این نکته را نباید فراموش کرد که با حضور دولت سیزدهم و اتخاذ سیاست‌های عدالت فرهنگی در سراسر کشور به میزان زیادی شاهد و ناظر رونق گرفتن و به ریل اصلی بازگشتن فضای هنری بویژه هنر تئاتر در استان‌ها هستیم. این روند که چندی با کندی بسیار و موانعی روبه‌رو شده بود، با حضور بموقع و بهنگام جشنواره تئاتر مقاومت در چنین استانی نه‌تنها تسریع‌کننده عدالت فرهنگی شد بلکه به نوجوان و جوانان علاقه‌مند به تئاتر نشان داد تئاتر تنها منحصر به اجراهایی با موضوع و محتوای مساله‌دار و معدود به چهره‌های سلبریتی نیست و می‌توان شاهد آثاری درخشان در حوزه تئاتر مقاومت و دفاع‌مقدس نیز بود. 

حضور در حیاط‌خلوت دشمن آن ‌هم در یکی از مهم‌ترین استان‌های تئاتری کشور و پیوند آن با ادبیات پایداری و مقاومت از مهم‌ترین دستاوردهای هجدهمین دوره تئاتر مقامت است. امید که در ادوار بعدی نیز این دستاورد از سوی سیاست‌گذاران، پاسداری و بر دوام و قوامش افزوده شود، البته می‌دانیم که قطعا نقاط ضعفی هم در کار وجود داشته است اما این را هم می‌دانیم که به راه بادیه رفتن هم به از نشستن باطل است. 

جشنواره تئاتر مقاومت در ادامه بخش صحنه‌ای خود را در مشهد مقدس برگزار خواهد کرد تا بار دیگر شاهد ورود این جریان به استانی دیگر باشیم.