جمهوری باکو در حالی ورزش زورخانه‌ای را به نام خود ثبت کرده که این وزرش سنتی و دیرینه 12 سال پیش از سوی ایران به ثبت جهانی رسیده است. مدیرکل ثبت و حریم آثار و حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی گفت: جمهوری اسلامی ایران آیین پهلوانی و زورخانه‌ای را به طور رسمی سال ۸۹ در فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس جهانی یونسکو ثبت کرد. کشتی پهلوانی در ایران هم انواعی دارد، مثلاً کشتی چوخه، کشتی مازندرانی، کشتی گیله‌مردی و... . به‌ دلیل محدودیت‌های یونسکو در سهمیه‌بندی هر کشور برای ثبت‌های سالانه جهانی، مناسب این است که همه این موارد در یک پرونده با عنوان جامع ثبت شوند که بحمدالله ایران این اقدام مهم را ١٢ سال پیش انجام داده است. مصطفی پورعلی ادامه داد: اینکه جمهوری آذربایجان پرونده‌ای قریب به عنوان و موضوع پرونده ایران را ثبت کرده است، از منظر کنوانسیون یونسکو در حوزه میراث‌فرهنگی ناملموس نه تنها خللی به پرونده ایران وارد نمی‌کند بلکه بر ترویج بیشتر این عنصر فرهنگی ناملموس تاکید دارد. وی تاکید کرد: پرونده آذربایجان ملی است. طبق ضوابط یونسکو هر کشوری می‌تواند عناصر فرهنگی ناملموس خود را ثبت کند و این تعارضی با عناصر دیگر کشورها ندارد. کشتی پهلوانی و آیین‌های زورخانه‌ای که فدراسیون بین‌المللی آن هم در تهران مستقر است، در گستره کشورهای کثیری ظهور و بروز دارد. این جای افتخار است که یک داشته فرهنگی ایران در چنین گستره‌ای زنده است. برای مثال ازبکستان هم می‌تواند در سال آتی چنین کاری را انجام دهد. به هر حال این کشورها همه دارای کشتی و آیین‌های پهلوانی هستند. پورعلی با بیان اینکه باید تاکید شود که میراث ناملموس زنده است و متعلق به همه مردمی است که از آن استفاده می‌کنند، گفت: ثبت یک عنصر در فهرست میراث جهانی ناملموس برای هیچ کشوری ایجاد مالکیت نمی‌کند، پس آذربایجان با ثبت فرهنگ پهلوانی مالک آن عنصر نخواهد شد. 

وی اظهار کرد: از منظر یونسکو در حوزه ثبت میراث ناملموس جهانی خاستگاه اهمیتی ندارد. اثبات اینکه یک عنصر در ابتدا در کدام کشور خلق و بعدها به کشور دیگری منتقل شده، از دید یونسکو هیچ حقوق و امتیازی برای کشور مبدا ندارد، چون میراث ناملموس توسط حاملان و مجریان به هر نقطه دنیا حرکت می‌کند و همه کشورها می‌توانند میراث ناملموسی که در کشورشان زنده است را ثبت کنند. پورعلی گفت: کشورها می‌توانند میراث ناملموس‌شان را هم به‌ صورت مستقل و هم به ‌صورت مشترک ثبت کنند. هر چند که یونسکو کشورها را به تدوین پرونده مشترک تشویق می‌کند ولی الزامی وجود ندارد که برای مثال آذربایجان به پرونده ایران ملحق شود.