شروین طاهری/ دوحه: درخشش چشمگیر ستاره‌های تیم‌ملی مراکش در نخستین جام‌جهانی به میزبانی مسلمین، افقی روشن پیش روی مشرقی‌ها ترسیم می‌کند. شکست دادن مقتدرانه اسپانیا و پرتغال، ۲ قدرت برتر دنیای فوتبال که هر کدام در دهه اخیر دست کم یک عنوان قهرمانی یورو را - مهم‌ترین بدیل فوتبالی جام جهانی- داشته‌اند و از منظومه‌ای از ستاره‌‌ها و بالاترین سطح فوتبال باشگاهی حرفه‌ای جهان بهره‌مند هستند، در ظرف تنها ۴ روز، به خودی خود یک دستاورد است؛ دستاوردی که نشان می‌دهد جایگاه تاریخی شیرهای اطلس در جمع ۴ تیم برتر جهان چه ارزشی دارد.

 نوادگان طارق، فرمانده بزرگ بربرتبار سپاه اسلام با شکست دادن هر ۲ قطب صاحب فوتبال شبه‌جزیره ایبریا در بالای سر خود، بار دیگر یادآوری کردند چرا نام تنگه میان  مراکش و اروپا، جبل‌الطارق نام دارد. این پیروزی بزرگ ورزشی، برای بسیاری از مسلمانان و اعراب، حکم فتح دوباره اندلس را دارد؛ نکته‌ای که یکی از سرشناس‌ترین گزارشگران فوتبال عرب و وزیر خارجه قطر نیز در روزهای اخیر مستقیما به آن اشاره کرده‌اند. نکته قابل تامل آنکه حالا باید مراکش را برابر یکی از استعمارگران پیر قاره سیاه ببینیم. تقابل شیران اطلس و فرانسه قطعا یکی از جذاب‌ترین نبردهای تاریخ جام‌جهانی خواهد بود. ۲ کشور از ۲ فرهنگ متفاوت اما از لحاظی به واسطه سابقه استعمارگری فرانسه در آفریقا، تنیده در هم در چند قرن اخیر.

مراکش در تقابل با ۲ کشور همسایه‌اش در اروپا- اسپانیا و پرتغال- ثابت کرد برای پیروزی علاوه بر مسائل ورزشی، هزار و یک دلیل دیگر را در پیش دارد؛ همانطور که مارادونا و آرژانتین برای دیدار مقابل انگلیس در سال 1986 بهانه‌های پیدا و پنهان فراوانی داشتند؛ شبی که مارادونای کبیر، یک‌تنه انتقام جنگ فالکلند را از استعمارگر پیر گرفت. مارادونا در خاطراتش می‌گوید همه قبل از بازی به یکدیگر می‌گفتیم این تنها یک بازی ورزشی است و نباید چندان حساسش کنیم اما همه می‌دانستیم این حرف کاملا چرت و بی‌پایه است. آرژانتین آن روز برای بردن انگلیس بیش از هر زمان دیگری انگیزه و بهانه داشت و به بهترین شکل ممکن با گل‌هایی تاریخی، نبرد را به نفع خودش تمام کرد. 

حالا نوبت مراکش است؛ شیرهای آفریقا که نشان داده‌اند برای یک شگفتی کاملا بزرگ و تاریخی آماده‌اند. آنها توان عبور از این فرانسه را دارند؟ چرا نه؟! تیمی که موفق می‌شود آن نتایج درخشان را تا اینجای کار بگیرد، مگر برای بردن فرانسه چه کم دارد؟ 

البته توپ فوتبال گرد است و احتمال هزاران اتفاق در طول ۹۰ دقیقه می‌رود اما این بهترین و بکرترین 90 دقیقه جهان برای مراکشی‌هاست تا انتقام یک قاره را از استعمارگران آفریقا بگیرند. آنها چهارشنبه نه تنها سربازان کشور خود که قطعا نماینده الجزایر، مالی، تونس و... هم هستند؛ همه آنهایی که برای رهایی از استعمار فرانسه خون دادند و حالا نگاه همه مظلومان تاریخ به ساق پای شیران اطلس است. آنها اندلس را گرفتند و اینک یک قدم تا فتح شانزه‌لیزه مانده. در چند قدمی برج ایفل‌اند و طاق نصرت در انتظار فتح‌الفتوح‌شان.