گروه سیاست خارجی: اقدام غیرقانونی و غیرحرفه‌ای آمریکا برای لغو عضویت جمهوری اسلامی ایران در کمیسیون مقام زن، نشان از ضعف در مدیریت تعاملات با ایران و تلاش برای پاک کردن صورت مساله دارد. دولت آمریکا در راستای جلب رضایت لابی‌های صهیونیست برای بقای خود از هیچ فشاری بر ایران فروگذار نمی‌کند. اقدام نابخردانه اخیر آمریکا نیز در ادامه همان سیاست‌های یکجانبه‌گرایانه و زورگویانه است. همراهی برخی کشورها با اقدامات سیاسی و ناقض حقوق بشر آمریکا زنگ خطری جدی برای آینده نظام بین‌الملل است و قطعاً هزینه سنگینی را به دنبال خواهد داشت. بستن فرصت‌های گفت‌وگو و ممانعت از همکاری کشورها بویژه همکاری بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، بر خلاف اهداف سازنده منشور ملل متحد و اقدامی خصمانه است. دولت آمریکا با طرح چنین پیشنهادی، پرده از چهره واقعی خود برداشته است و این در تاریخ ثبت خواهد شد و قطعاً به بار منفی کارنامه سیاه آن در نقض حقوق کشورها و عدم احترام به اصل تساوی دولت‌ها اضافه می‌کند. آمریکا نه‌تنها به حقوق سایر کشورها تجاوز می‌کند، بلکه حقوق بشر را در داخل مرزهای خود نیز پایمال کرده است. به عنوان مثال، نشریه معتبر «فوربس» اعلام کرده طبق اعلام رسمی سازمان بین‌المللی مطالعات زندانها، حدود یک‌سوم از زندانیان زن در جهان در زندان‌های ایالت‌متحده آمریکا بازداشت هستند. طبق این گزارش، حدود 201 هزار زن در زندان‌های آمریکا هستند که حدود 10 درصد جمعیت زندانیان در این کشور را تشکیل می‌دهند. از سویی بر اساس گزارش وزارت دفاع آمریکا، گزارش‌های تجاوز جنسی در آکادمی‌های نظامی ایالات متحده در سال تحصیلی گذشته به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. گزارش سالانه آزار و اذیت جنسی و خشونت در آکادمی‌های خدمات نظامی(MSA) در سال تحصیلی 2021-2020 که حاوی تعداد زیادی از موارد گزارش شده از آزار و اذیت و تجاوز جنسی است، نشان می‌دهد این ارقام در طول این دوره تحصیلی و بعد از شیوع کرونا افزایش یافته است. تقریباً از هر ۴ زن نظامی یک نفر در طول دوران شغل خود در ارتش ایالات متحده مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است. اگر قربانی یا اعضای خانواده او اقدام قضایی کنند، اغلب با انتقام و عواقب ناعادلانه مواجه می‌شوند و حتی کمتر از یک درصد موارد منجر به محکومیت می‌شود. فقدان پاسخگویی برای عاملان و نگرانی از تکرار جنایت، اعتماد به سیستم قضایی و حمایت یگان نظامی را از بین می‌برد و اغلب به قربانی چاره‌ای جز ترک ارتش نمی‌دهد. تحقیقاتی دیگر در آمریکا نشان می‌دهد تقریبا از هر ۴ سرباز زن آمریکایی، یک نفر گزارش داده است که در ارتش مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است که از آن به عنوان «اپیدمی تجاوز» یاد می‌شود. قطعاً عواقب آن برای بازماندگان و نیروهایی مسلح به طور کلی وخیم است و ترس و نگرانی از وقوع چنین جنایتی، کارایی و آمادگی نظامی و توانایی نیروهای مسلح را نیز تضعیف می‌کند. نابرابری‌های نژادی در برخورداری از حق سلامت در ایالات متحده نیز یکی از مسائل بسیار جدی است. سیاه‌پوستان آمریکایی به طور قابل توجهی بیشتر از آمریکایی‌های سفیدپوست در معرض مرگ بر اثر ایدز، سرطان، آسم، سکته مغزی، بیماری‌های قلبی، دیابت، چاقی و مرگ و میر مادران هستند. سیاه‌پوستان بیشتر از سفیدپوستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و کمتر از بیمه درمانی برخوردارند. این عوامل و نابرابری‌های نژادی سیستماتیک، پیامدهای متفاوتی در سلامت افراد رنگین‌پوست ایجاد می‌کند. این امر بویژه درباره زنان سیاه‌پوست در ایالات متحده مشهود است. زنان سیاه‌پوست با موانع متعددی برای سلامت خود از جمله عدم دسترسی به بیمه درمانی، مسکن مناسب، حمل‌و‌نقل و اشتغال روبه‌رو هستند. تعصب ضمنی و نژادپرستی ساختاری در زمینه پزشکی نیز بر کیفیت مراقبت و پاسخگویی به نگرانی‌های مربوط به خدمات سلامتی که زنان رنگین‌پوست دریافت می‌کنند تأثیر می‌گذارد و این امر به نابرابری‌های نژادی در حوزه سلامت دامن می‌زند. در چنین شرایطی ایالات متحده در حالی که وضعیت حقوق بشر در داخل سرزمین خود را هنوز ساماندهی نکرده است، صلاحیت و مشروعیت اظهار نظر درباره سایر کشورها را ندارد. این نشان می‌دهد اقدام آمریکا برای صدور چنین قطعنامه‌ای، صرفاً یک اقدام سیاسی است و نه حقوق بشری. پیروی از آمریکا در این مسیر، عدم استقلال سیاسی کشورهای همسو را نشان می‌دهد، غافل از اینکه دیر یا زود خود نیز قربانی سیاست‌های منفعت‌طلبانه و زورگویانه ایالات متحده خواهند شد. قطعنامه پیشنهادی آمریکا مبنی بر لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن در صورت تصویب، مجوز خروج ایران از کمیسیون مقام زن نیست، بلکه سند گواهی عدم بلوغ نظام بین‌الملل به عنوان یک نظم دموکراتیک عادلانه است.