گروه فرهنگ و هنر: جشنواره بین‌المللی تئاتر مقاومت در حالی بخش صحنه‌ای خود را پس از برگزاری 3 بخش بین‌الملل، رادیویی و خیابانی در کشور عراق و ۳ استان یزد، فارس و خراسان رضوی به پایان برد که امسال در دوره هجدهم رکوردهایی شاید تکرارنشدنی را به‌ جا گذاشت. از بین‌المللی شدن جشنواره گرفته تا برقراری عدالت فرهنگی در گستره ایران اسلامی، تنها گوشه‌ای از اقداماتی بود که مقدماتش شاید در ادوار گذشته انجام ‌شده بود اما اهتمام ویژه مدیران و سیاست‌گذاران این دوره، موجب به فعلیت رسیدن این مهم شد. اما در کنار تمام‌ این کارها بی‌تردید هماهنگی بین ۲ رویداد مهم تئاتر مقاومت و تئاتر فجر در نوع خود کم‌نظیر یا بی‌نظیر بود؛ اتفاقی که شاید در 17 دوره گذشته تلاش‌هایی در این باره انجام شده بود اما مثمر ثمر واقع نشد و متأسفانه عدم هماهنگی بین این ۲ رویداد تا جایی پیش رفت که باعث شد در برخی ادوار تئاتر مقاومت، هیچ اثر برگزیده‌ای به جشنواره تئاتر فجر راه پیدا نکند و در برخی دیگر نیز یک الی ۲ اثر منتخب توانست به فجر راه پیدا کند. در دوره هجدهم اما با هماهنگی کاملی که بین دبیران تئاتر فجر و تئاتر مقاومت -به‌عنوان ۲ رویداد مهم و مؤثر تئاتری در کشور- انجام شد، یک دوره بی‌نظیر و کارآمد رقم خورد؛ راهیابی 4 اثر در بخش صحنه‌ای، 5 اثر در بخش خیابانی و 4 اثر در بخش رادیویی. در مجموع 13 نمایش از هجدهمین جشنواره تئاتر مقاومت به تئاتر فجر راه یافتند که خود نمود بارزی از پشتیبانی و هماهنگی موجود در بین ۲ رویداد مهم تئاتری حوزه انقلاب و مقاومت است که می‌توان آن را به‌نوعی سرمشق و سرلوحه تمام ادوار نامید. از طرفی حضور دبیر چهل‌ویکمین جشنواره تئاتر فجر در بین داوران اصلی جشنواره تئاتر مقاومت و ایضاً حضور مؤثر دبیر جشنواره تئاتر مقاومت در جشنواره فجر امسال نیز خود مؤید این مطلب است. 

این اتفاق ویژه و هماهنگی و همسویی، نشان از مقوم و مکمل بودن این ۲ رویداد مهم تئاتری کشور است که می‌توان به ‌جرأت اذعان کرد حلقه گمشده سالیان سال تئاتر کشور بود. چه‌بسا یکی از مهم‌ترین آفت‌های تئاتر کشور گسستی بود که متأسفانه در بین بسیاری از رویدادهای حوزه هنرهای نمایشی کشور جا خوش کرده و رویدادهای تئاتری را همانند جزایر جداگانه با سیاست‌های خاص خودشان رها کرده بود و این گسست با بی‌توجهی مسؤولان مربوطه سال ‌به ‌سال نیز عمیق‌تر می‌شد تا در نهایت بعد از سال‌ها تنها عایدی تئاتر کشور از برپایی این جشنواره‌ها و رویدادها یک دورهمی در یک بازه کوتاه‌مدت بود. امسال اما با تغییر سیاست‌های دولتی و همچنین اتخاذ تصمیمات بلندمدت، با اشراف و رصد صحیح و درست بانیان و سیاست‌گذاران تئاتر مقاومت و با توجه به ظرفیت‌های بالقوه موجود و از طرفی هماهنگی بین ۲ دبیر متعهد و صدالبته متخصص در حوزه تئاتر، شاهد پایان این گسست چندین ساله شدیم و این حلقه و زنجیره مهم که همبستگی آن به انسجام بیش ‌از پیش تئاتر به‌ عنوان غنی‌ترین هنر این سرزمین انجامید، آن ‌هم در چنین شرایطی که بسیاری از هنرمندان شاخص و مطرح تئاتر کشور -که هر کدام به نحوی از امکانات دولتی استفاده و به ‌واسطه جشنواره‌های دولتی نام و نشانی برای خود راه انداخته‌اند- از حضور در رویدادها و جشنواره‌های تئاتری در حال انصراف هستند، جشنواره تئاتر مقاومت بدون حتی یک انصرافی و با افتخار در جشنواره تئاتر مقاومت شرکت و نسل جدیدی از هنرمندان تئاتری را به مهم‌ترین رویداد تئاتری کشور معرفی کرده است. این رسالت مهم و نسل‌ساز شکل نمی‌گرفت مگر با اتخاذ سیاست‌های درست و البته همسویی بین دبیر ۲‌جشنواره که در این بازه همچون باطل‌السحر فتنه‌های دوران عمل کرد بنابراین این همسویی و هماهنگی را باید به فال نیک گرفت. در پایان امیدواریم این همگرایی و همسویی را نه‌تنها در این دوره که در دوره‌های پیش روی این رویداد مهم تئاتری انقلاب و مقاومت نیز شاهد باشیم.