شروین طاهری: بحران «قطرگیت» هر چه بیشتر اروپا را در عمق سیاهچال سیاست‌های تحمیلی آمریکا فرو می‌برد و در همان حال به جای ایجاد محدودیت برای دوحه، زمینه قدرتنمایی جهانی هر چه بیشتر قطر کوچک را فراهم آورده است.

حالا کار به جایی رسیده که این امیرنشین کوچک خلیج‌فارس با کمتر از ۳ میلیون نفر جمعیت – که تنها 10 درصد آن شهروندان قطر محسوب می‌شوند – برای اتحادیه 508 میلیون نفری اروپایی خط و نشان می‌کشد. این در شرایطی است که بحران به وجود آمده در نتیجه رشوه‌گیری مقامات ارشد اتحادیه اروپایی از قطری‌ها، درست در آستانه فصل زمستان  ممکن است باعث قطع جریان انرژی از این شیخ‌نشین به قاره یخ‌زده آن هم در بحبوحه بحران انرژی اروپا شود؛ در روزهایی که آلمان و فرانسه، ۲ پیشاهنگ اتحادیه، آشکارا با بحران تامین انرژی و تبعات اقتصادی آن دست و پنجه نرم می‌کنند. به گزارش بلومبرگ، فرانسه زمستان امسال پس از توقف طولانی‌مدت تعمیر و نگهداری چندین رآکتور هسته‌ای توسط EDF - اپراتور ملی شبکه الکتریسیته - با وابستگی بیشتر به سوخت‌های فسیلی و خطر بیشتری برای کمبود برق مواجه است. ژرمن‌ها هم در صورت عدم دستیابی به یک منبع گاز ارزان از طریق قرارداد 15 ساله با قطر، ظرف همین زمستان به سرعت مزیت‌های صنعتی خود را از دست خواهند داد. به عبارت دیگر اروپایی‌ها بدون درس گرفتن از اشتباهات گذشته، با ادامه روند سیاست خارجی وابسته و غیرمستقل خود، در حال ادامه نمایش دیپلماتیک احمقانه‌ای هستند که بر اساس آن بار دیگر پس از جنگ اوکراین، با فدا کردن منافع حیاتی خود در قبال یک قطب تولید انرژی جهان به نفع دیپلماسی نمایشی‌شان، باز هم در حال شلیک کردن به پای خود هستند. به نظر می‌رسد برپا شدن غائله «قطرگیت» و تیره شدن ناگهانی روابط بروکسل با دوحه، درست در روزهایی که نخستین میزبان عرب جام‌جهانی نام خود را به بهترین شکل بر سر زبان مردم چهارگوشه عالم انداخته بود، یک پوست خربزه دیگر زیر پای اتحادیه باشد که می‌تواند برندگان متعددی داشته باشد؛ آمریکا که در حال تلاش برای تبدیل خود به مهم‌ترین منبع تامین گاز اروپا پس از قطع عمده گاز صادراتی روسیه است. بریتانیا که از فقدان روابط دیپلماتیک میان دوحه و بروکسل در جهت جذب هر چه بیشتر گاز و دلارهای گازی قطری‌ها بهره می‌برد،

الجزایر و نروژ، ۲ منبع مهم تامین گاز طبیعی این قاره در ماه‌های اخیر، روسیه و ایران، بزرگ‌ترین رقبای گازی قطر در شرق، ترکیه که نقش واسطه گازی این ۲ غول گازی به اروپا را بازی می‌کند و چین که از هر گونه حذف رقبایش در بازار خرید گاز طبیعی به واسطه ارزان‌تر شدن بهای قیمت تمام‌شده، استقبال می‌کند.