رها عبداللهی: ۳ ماه از آغاز غائله مهسا امینی و آشوب‌های بعدش می‌گذرد. تلاش همه‌جانبه جبهه ضدانقلاب برای همراه کردن مردم و سراسری کردن آشوب‌ها، هر بار به نحوی به در بسته خورد. تحریک دانش‌آموزان و دانشجویان برای بر هم زدن نظم مدارس و دانشگاه‌ها به جایی نرسید. ۲ بار اعلام اعتصاب سراسری اجباری برای به تعطیلی کشاندن کسب و کار و زندگی مردم با بی‌محلی آنان روبه‌رو شد. حتی آتش به پا کردن تروریست‌ها در چند شهر و تلاش برای سوریه‌سازی در آنها با وجود حمایت لجستیکی آن‌ور آبی‌ها با تنبیه سرکرده‌های‌شان در کردستان عراق خیلی زود خاموش شد و فهمیدند در بازی با دم شیر غلط زیادی کرده‌اند. تنها چیزی که جریان آشوب‌ها را در ظاهر زنده نگه داشته، واقعیت مجازی است! در خیابان‌های شهرهای ایران مردم مشغول خرید شب یلدا هستند و در شبکه‌های معاند و فضای مجازی، آشوب و اغتشاش ادامه دارد‌(!) رسانه‌های پشتیبان ضدانقلاب، یعنی روزنامه‌های غرب‌گرا هر روز با علم کردن یک موضوع سعی در دادن تنفس مصنوعی به آشوب‌ها با ایجاد تنش در افکار عمومی دارند. یکی از این تلاش‌ها گزارش چند روز پیش روزنامه اعتماد بود که در صفحه اول خود با تصویر اطلس جغرافیایی اعتراضات، ایرانی را به مخاطب نشان داد که جای‌جای آن سرخ از آشوب‌هاست. گزارش این روزنامه درباره یک پژوهش آماری بود که داده‌هایش بین میزان مشارکت مردم در 2 انتخابات گذشته و اعتراض در ۳ ماه اخیر رابطه مستقیمی توصیف می‌کرد. تحلیلگر این گزارش نوشته بود شهرهایی که در انتخابات مشارکت کمتری داشتند، در ۳ ماه گذشته بیشتر از سایر شهرها تجمعات اعتراضی برگزار کردند. اگر چه پذیرفتنی ا‌ست کاهش مشارکت در انتخابات رابطه مستقیمی با نارضایتی داشته باشد اما نادیده گرفتن علل کاهش مشارکت از سویی و مطالبات مطرح‌شده از سوی اغتشاشگران و حامیان‌شان از سوی دیگر استدلال این گزارش را کاملا زیر سوال می‌برد. این گزارش علل نارضایتی مردم که موجب کاهش مشارکت در انتخابات ۱۴۰۰ شد را صرفا سیاسی دانسته و سوگیرانه نقش ناکارآمدی و بی‌مسؤولیتی بی‌سابقه دولت روحانی در این نارضایتی را به کل نادیده می‌گیرد. نتیجه‌ای که نویسنده می‌خواسته از سیاسی توصیف کردن کاهش مشارکت در انتخابات بگیرد، در سطور انتهایی گزارش عیان شده که تقلیل خشونت‌های بی‌سابقه این ایام در حمله به مأموران حافظ امنیت و مردم عادی، تخریب اموال عمومی و دولتی و تهدید بازاریان، به یک اعتراض سیاسی است تا دست آخر نتیجه بگیرد سرکوب و اعدام برای مقابله با اعتراضی که از کاهش مشارکت در انتخابات خود را نشان داده، غلط و بی‌فایده است. 

انگار نه انگار نظام ۲ ماه با آشوبگران مماشات کرد تا اندک مردم همراه‌شده با براندازان خشونت‌طلب صف خود را از آنان جدا سازند و آشوبگران هم هویت تجزیه‌طلبانه، ضدایران، ضدزن، ضد‌زندگی و ضدآزادی خود را آشکار ساخته‌اند و دیگر نمی‌توان به آنان گفت یک معترض ساده!