رهبر انقلاب در دیدار خانوادههای شهدای شاهچراغ: باید دستگاههای فرهنگی، دستگاههای رسانهای عناصر هنری، این قضیه را مثل قضیه عاشورا مثل قضایای گوناگون تاریخی، نگه دارند بزرگ کنند، ترسیم کنند، آیندگان بفهمند
گروه سیاسی: رهبر حکیم انقلاب اسلامی صبح روز گذشته (سهشنبه) در دیدار خانوادههای شهدای حادثه تروریستی حرم مطهر شاهچراغ علیهالسلام این حادثه تلخ را موجب داغدار شدن دلها اما ماندنی در تاریخ ایران خواندند. مشروح بیانات حضرت آیتالله العظمی خامنهای به شرح ذیر است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاه و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین سیّما بقیّه الله فی الارضین.
خیلی خوش آمدید. حادثه تلخ و در عین حال پرشکوه حرم مطهر حضرت احمدبنموسی شاهچراغ یک حادثه ماندنی است در تاریخ. اولاً خیلی پرمعناست؛ ثانیاً ماندنی است؛ حادثهای نیست که به این زودی از یاد تاریخ ایران برود. خب! خود جناب احمدبنموسی را هم شهید کردند. برادر بزرگوار ایشان یعنی حضرت علیبنموسی الرضا سلاماللهعلیه را هم شهید کردند. شهید کردند که نام آنها و یاد آنها فراموش بشود؛ فراموش شد؟ یاد امام رضا فراموش شد؟ یاد شاهچراغ فراموش شد؟ به کوری چشم دشمنان، یاد اینها، ارزش اینها، جایگاه اینها، عظمت رحمت الهی برای اینها روزبهروز آشکارتر خواهد شد.
البته خانوادهها داغدار شدند؛ این را کاملا میفهمیم. عزیزانشان، فرزندانشان، حتی کودکانشان، پدران و مادرانشان از دستشان رفتند؛ در اینها شکی نیست. داغدار میشوند؛ دلها میسوزد، دل ما هم سوخت؛ دل ما هم خیلی سوخت برای این حادثه اما در مقابل این فقدان، یک عظمتی وجود دارد و آن عبارت است از لطف الهی نسبت به آنها و نسبت به شماها که بازمانده آنها هستید. در بزرگی این لطف الهی نسبت به شما اینکه، خدای متعال در قرآن میفرماید: اُولئِکَ عَلَیهِم صَلَواتٌ مِن رَبِّهِم؛ «اُولئِکَ» یعنی همین شماها؛ عَلَیهِم صَلَواتٌ مِن رَبِّهِم. خدا بر شماها، بر بازماندگان، بر داغدیدگان این شهدا درود میفرستد و صلوات میفرستد. خود آنها هم که خب! مقامشان عالی است.
محکومیت دشمن هم در این قضیه با خیلی از حوادث تروریستی دیگر کشور فرق دارد. یک وقت یک مجموعه نظامی را میزنند، یک وقت یک مجموعه سیاسی را میزنند؛ خب! آن یک حرف است؛ یک وقت یک مجموعه زائر را میزنند که نه محفل سیاسی است، نه محل رزم و دعواست؛ محل زیارت است، محل انس با خداست. از تهران، از همدان، از گیلان، از خود شیراز، از کهگیلویهوبویراحمد، از جاهای مختلف انسانها رفتهاند آنجا برای عرض نیاز، برای خلوت با خدا، برای خلوت با اولیای خدا و مورد این ظلم قرار گرفتهاند. دشمن خیلی رسواست در این قضیه. این دشمن کیست؟ آن که مرتکب این جنایت شد، فقط او دشمن است؟ او که خب معلوم است؛ او دشمن است، جانی است، خیانتکار است، جنایتکار است اما فقط او نیست؛ کسانی پشت سر او هستند. میگویند «داعش»؛ خب بله! اما داعش را چه کسی به وجود آورد؟ این موجود خطرناک را چه کسی تولید کرد؟ آمریکا صریحاً گفت ما داعش را تولید کردیم؛ خودش صریح گفت این را ـ نه حالا، [بلکه] 8-7 سال پیش گفتند ما تولید کردیم داعش را ـ آنها گناهکارند؛ همانهایی که حالا پرچم حقوق بشر را به دست میگیرند. لعنت خدا بر این دهانهای دروغگو، بر این دلهای سیاه و شقی! این جور عمل میکنند، آن جور حرف میزنند. درباره حقوق بشر، درباره حقوق زن، درباره مسائل گوناگون انسانی، حرفشان این است، عملشان آن است؛ یعنی منافق کامل! و منافق، کافر است و کافر دشمن خداست، عدوالله است؛ اینها، هم کافرند، هم منافقند، هم دشمن خدایند. اینها در این قضیه شاهچراغ رسوا شدند.
این قضیه را هم نباید بگذارند فراموش بشود. البته فراموش نمیشود اما بایستی دستگاههای فرهنگی ما، دستگاههای رسانهای ما، عناصر هنری ما، این قضیه را مثل قضیه عاشورا، مثل قضایای گوناگون تاریخی، نگه دارند، بزرگ کنند، ترسیم کنند، آیندگان بفهمند. ما در این زمینهها کوتاهی داریم؛ ما در قضیه رسانه و تبلیغ و ترسیم واقعیات، کوتاهی داریم. خیلی از جوانهای ما و شما قضایای 20 سال قبل را نمیدانند، قضایای منافقین را نمیدانند. در همین شیراز، روز ماه رمضان، دم افطار، منافقین وارد خانه آن دکتر شریف بزرگوار میشوند و [او را] به رگبار میبندند؛ روز ماه رمضان در شیراز! بعدها من به آن خانه رفتم. نسل جوان ما متاسفانه خیلی از اینها را نمیداند؛ ما در این زمینهها کمکاری داریم؛ باید عناصر هنری ما [کار کنند]. حالا شما جوانها که اینجا هستید، هر کدامتان که در کار هنر، در کار رسانه، در کار تبلیغ، در کار نگارش دستی دارید، یادتان باشد که اینها جزو وظایف حتمی ما است.
به هر حال، من به همه شما بازماندگان عزیز این شهیدان بزرگوار مجدداً تسلیت عرض میکنم؛ هم تسلیت، هم تبریک؛ تبریک هم دارد. اینها مقامات عالی پیدا کردند؛ کوچکشان، بزرگشان ـ در میان آنها بچه بود، بزرگ بود، جوان بود، زن بود، مرد بود، شهری بود، روستایی بود ـ به مقامات عالی رسیدند؛ این واقعاً تبریک دارد و [البته] تسلیت هم عرض میکنم. انشاءالله خداوند به شماها صبر بدهد و مأجور بدارد.