نیم‌فصل اول بیست و دومین دوره رقابت‌های لیگ برتر در شرایطی به پایان رسید که بخش عمده‌ای از بازی‌ها بدون گل خاتمه یافت و مهاجمان میلیاردی هم راه دروازه‌ها را گم کرده بودند! رقابت‌های دور رفت فصل جاری لیگ برتر فوتبال کشور در حالی به پایان رسید که نتایج تیم‌ها نشان از تفکرات محتاطانه سرمربیان برای ماندن روی نیمکت دارد. پیروزی‌های اقتصادی برای جلوگیری از هرگونه حاشیه و شایعه رفت و آمد مربی مهم‌ترین دستاورد فوتبال باشگاهی کشور شده است تا حداقل بیش از ۳۰ درصد بازی‌ها با میانگین یک گل به پایان برسد. فقر گلزنی در تیم‌ها بدون شک رابطه مستقیم با افکار سرمربیان دارد اما به نظر می‌رسد مهاجمان ایرانی نیز گل زدن را فراموش کرده‌اند، تا جایی که یحیی گل‌محمدی در اوج نیاز به مهاجم در روزهای خروج یورگن لوکادیا و مصدومیت شیخ دیاباته، باز هم به مهدی عبدی و حامد پاکدل بازی نداد تا بدون آنها صدرنشین نیم‌فصل شود. فقر مهاجم گلزن تنها شامل حال پرسپولیس نمی‌شود، بلکه گل‌گهر سیرجان با ۵ مهاجم تخصصی و گران‌قیمت همچون سپاهان اصفهان نتوانسته آمار قابل قبولی در بازی‌هایش نشان دهد تا آقای گل رقابت‌ها پس از برگزاری ۱۵ هفته تنها ۶ گل زده باشد. یورگن لوکادیا، مهاجم تیم فوتبال پرسپولیس که در فاصله یک روز مانده به برگزاری داربی پایتخت تصمیم به ترک ایران گرفت، با وجود اینکه در ۴ بازی اخیر این تیم و همچنین ۲ دیدار ابتدایی پرسپولیس حضور نداشت، آمار ۶ گل‌زده را از خود بر جا گذاشت تا در کنار محمد عباس‌زاده بهترین گلزنان لیگ برتر تا اینجای فصل لقب بگیرند. مهاجم تراکتور تبریز در حالی کنار لوکادیا قرار گرفته است که او نیز در چند بازی تیمش به دلیل مصدومیت غیبت داشت. هت‌تریک او در هفته نهم مقابل نفت مسجدسلیمان تأثیر بسزایی در آقای گلی‌اش در نیم‌فصل اول داشت اما پس از آن، مصدومیت اجازه نداد به گلزنی‌هایش ادامه دهد. با این حال سایر مهاجمان لیگ برتری هنوز به سایه آقای گل‌های فعلی لیگ برتر هم نرسیده‌اند. پس از این ۲ بازیکن، گلزن‌ترین بازیکنان را مجموعه‌ای از بازیکنان تشکیل می‌دهند که فقط ۴ گل زده‌اند که در بین آنها امثال حامد شیری به عنوان مدافع هم حضور دارند. لیگ برتر ایران در حالی جذابیت گلزنی خود را از دست داده که تنها یک ماه از مهم‌ترین رویداد فوتبال دنیا در قطر می‌گذرد. جام‌جهانی ۲۰۲۲ با بیشترین گل‌های زده به عنوان مهیج‌ترین دوره تاریخ این رقابت‌ها شناخته شد اما این روند در فوتبال ایران کاملا بر عکس است و تیم‌ها با احتیاط همه‌جانبه به مصاف حریفان می‌روند. فوتبال باشگاهی ایران نه تنها با تیم‌های ملی حاضر در جام‌جهانی ۲۰۲۲ فاصله دارد، بلکه با لیگ‌های فوتبال دنیا نیز اختلافی فاحش در امر گلزنی دارد. لوکادیا و عباس‌زاده در حالی با ۶ گل زده بهترین مهاجمان لیگ ایران هستند که در بوندس‌لیگای آلمان «کریستوفر ان کونکو» از لایپزیش ۱۲ گل در ۱۵ بازی زده است. «روبرت لواندوفسکی» در ۱۵ دیدار لالیگای اسپانیا ۱۳ گل زده است و «کیلیان امباپه» نیز همین تعداد گل را با پیراهن پاری‌سن‌ژرمن در لیگ یک فرانسه تا پایان هفته هفدهم به ثمر رسانده است. فوتبال باشگاهی ایران در حالی با فقر گلزنی روبه‌رو است که ژنتیک فوتبالیست‌های ایرانی در خارج از مرزها معمولا تور دروازه‌ها را بخوبی می‌شناسد. مهدی طارمی، مهاجم پورتو با زدن ۳۷ گل در ۵۱ بازی بزرگ‌ترین افتخار یک فوتبالیست ایرانی را رقم زد و توانست چهارمین گلزن برتر سال شود. تاکنون سابقه نداشته یک بازیکن ایرانی بتواند این تعداد گل را در یک سال در فوتبال اروپا به ثمر برساند. قطعا فاصله طارمی با مهاجمان فعلی فوتبال ایران بیش از پیش شده است. اکثر آنها نه تنها توان بازی همچون طارمی را ندارند، بلکه در ترکیب تیم‌های خود نیز کمتر صاحب موقعیت گلزنی می‌شوند تا اینگونه با فقر گل در فوتبال کشور روبه‌رو شویم.