هفته پیش علیرضا اکبری، جاسوسی که تابعیت دوگانه ایرانی- انگلیسی داشت، اعدام شد. اینک هفت روز است فرزندان آن مرحوم، چهره مهربان بابا را ندیده‌اند و چند روز است اربابان انگلیسی او گزارشات جاسوسی‌اش را دریافت نکرده‌اند. این وسط، آلمان و فرانسه و آمریکا نیز خود را در غم انگلیس شریک دانسته‌اند و با درج آگهی، پخش تراکت و ارسال تاج گل، اعدام اکبری را وحشیانه خوانده‌ و محکوم کرده‌اند. کار به جایی رسیده که احتمالا الان زن و بچه اکبری دارند آب قند دست وزرای خارجه این کشورها می‌دهند و می‌گویند به خدا آن مرحوم هم راضی نیست شما اینطور خودتان را تکه پاره کنید. 

در واقع وجدان هم حکم می‌کند هنگام اعدام جاسوسان دوتابعیتی فقط به آن نصفه‌ای که تابعیت خودی دارد نگاه نکنیم و هوای آن نصفه دیگر را داشته باشیم. بالاخره بعضی کشورها دل نازکی دارند و از مردن آدم‌ها ناراحت می‌شوند. در ادامه راهکارهایی برای اعدام جاسوسان ارائه می‌دهیم تا کشورهای اروپایی اینجور وقت‌ها کمتر دردشان بگیرد.

۱- برای جاسوس تابعیت سومی جور کنید

با یک کشور خاورمیانه‌ای هماهنگ کنید، به شکل صوری هم که شده به جاسوس تابعیت بدهند. اگر نشد، از کشورهای آفریقایی پرت و فقیر بیچاره هم می‌توانید کمک بخواهید. بعد که تابعیت را گرفت اعدامش کنید. تاریخ نشان داده کشورهای اروپایی با این که خیلی نایس و مهربانند ولی مردن اتباع بعضی کشورها زیاد اذیتشان نمی‌کند. 

۲- به جاسوس گرسنگی بدهید

از گرسنگی مردن، از آن مرگ‌هایی است که انگلیسی‌ها به آن حساسیت ندارند. به جای اعدام با روش‌های معمول، به جاسوس غذا ندهید تا خودش از گرسنگی بمیرد. حتی می‌توانید صبر کنید جاسوس‌ها چندتا بشوند و دسته‌جمعی به این روش اعدام‌شان کنید و خاطرجمع باشید انگلیس غصه نمی‌خورد. سال ۱۲۹۶ انگلیسی‌ها این روش را امتحان کردند. با قحطی‌ای که در ایران ایجاد کردند باعث مرگ 10 میلیون نفر شدند و اصلا هم درد نداشت. 

۳- یک پولی به پرنس هری بدهید برود طرف را راحت کند

 پرنس هری در خاطراتش نوشته زمانی که در افغانستان سرباز بوده ۲۵ نفر را کشته است. در ادامه هم گفته نه به این موضوع افتخار می‌کنم نه از آن شرمنده‌ام (این هم از تواضعش است، اگرنه خیلی هم باید افتخار کند. بالاخره به سرباز جماعت مگر چقدر اسلحه و امکانات می‌دهند؟ در حد خودش خیلی هم خوب ظاهر شده). نکته اینجاست که خانواده سلطنتی و مقامات انگلیس هیچ ناراحتی‌ای از این بابت نشان نداده‌اند. شاید هم چون هری جنایات وحشتناکی از قبیل ازدواج با یک رنگین‌پوست را انجام داده این کارهایش دیگر به چشم نمی‌آید (هر چند بعید نیست در خفا گوشش را پیچانده باشند که مرد حسابی کشتن ۲۵ نفر اصلا گفتن دارد که توی خاطراتت می‌نویسی؟ باز 250 نفر بود یک چیزی!) به هر حال اگر هری کسی را بکشد ظاهرا از نظر اروپایی‌ها اشکال ندارد. 

۴ - قول بدهید جاسوس را بعد از اعدام مومیایی می‌کنید

وجود چندهزار جمجمه در موزه‌ای در پاریس، که بیشترشان هم یادگار سال‌های استعمار الجزایر است، نشان می‌دهد مردن افراد به خودی خود برای فرانسوی‌ها ناراحت‌کننده نیست، آنها از این ناراحتند که جمهوری اسلامی بدجنس تنها به اعدام مجرمان اکتفا نمی‌کند، بلکه آنان را با بی‌رحمی تمام، دفن هم می‌کند! آخر این درست است جنازه‌ای را که می‌شود در موزه گذاشت، اینطور اسراف کنند؟ خدا را خوش می‌آید؟ اگر جمهوری اسلامی  جنازه مومیایی شده را به فرانسوی‌ها تحویل بدهد تا خودشان به دلخواه آن را تکه‌تکه کنند و به نمایش بگذارند حتما ناراحتی‌شان کمتر می‌شود.