مهدی بختیاری*: عملیات شهادت‌طلبانه «علقم خیری» جوان 21 ساله فلسطینی در شهر اشغالی قدس که با یک اسلحه کمری، ۹ صهیونیست اشغالگر را هلاک کرد، از چند جهت حائز اهمیت است.

۱- این عملیات بلافاصله پس از کشتار ارتش صهیونیستی در شهر جنین رخ داد که در آن 10 جوان و حتی سالمند فلسطینی به شهادت رسیدند.

صهیونیست‌ها پیش از این نیز با چند یورش به شهر جنین، برخی فرماندهان میدانی گروه‌های مقاومت از جمله جهاد اسلامی را به شهادت رسانده بودند تا از این طریق روند مقاومت را در این مناطق بویژه در شهر جنین که یکی از مهم‌ترین مراکز مبارزات ضداشغالگران است، کند کنند.

عملیات «علقم خیری» کمتر از ۲۴ ساعت از کشتار جنین، پاسخی درخور، به موقع و احتمالاً‌ بازدارنده در برابر این جنایت بود که حتماً سران رژیم اشغالگر را – اگر چه امروز تندروها بر آن حاکم هستند- در برخوردهای آتی دست به عصا خواهد کرد.

اساساً صهیونیست‌ها نشان دادند در هر جا با پاسخ به موقع و سخت متقابل روبه‌رو شوند، دست از اقدامات خصمانه می‌کشند یا بسیار محتاط‌‌تر می‌شوند.

۲- اگر در گذشته مرکز مبارزات گروه‌های فلسطینی شهر غزه بود، در طول یکی دو سال گذشته کرانه باختری نیز به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های امنیتی رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.

سال گذشته چندین عملیات متوالی با فاصله کم در مناطق مختلف کرانه غربی رود اردن بویژه شهر اشغالی قدس، چنان کار را برای دولت عبری سخت کرد که مجبور شد برای گرفتن عامل جوان یکی از همین عملیات‌ها، یگان ویژه خود به نام «سایرت متکال» را به میدان بیاورد.

تبدیل شدن کرانه باختری به مرکز مبارزه فلسطینیان علیه اشغالگران پس از آن تقویت شد که جمهوری اسلامی ایران بارها اعلام کرد تسلیح این مناطق می‌تواند موج سنگینی از تهدیدات امنیتی را برای دولت صهیونیستی به همراه داشته باشد.

یکی دو سال قبل پس از جنایات صهیونیست‌ها در منطقه «شیخ جراح» (کرانه باختری) این گروه‌های مقاومت در «غزه» بودند که به خونخواهی آنها به پا خاستند و این اتحاد و همدلی میان فلسطینی‌های دورافتاده از هم (در غزه و کرانه) اتفاق جدیدی بود که شاید در گذشته کمتر شاهد آن بودیم.

۳- یکی از اصول ثبات در دولت صهیونیستی و افزایش روند مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی، بر پایه «امنیت» قرار گرفته است.

اساساً یهودیان از نقاط مختلف جهان وقتی به سرزمین‌های اشغالی می‌آیند که «امنیت» به عنوان یکی از وعده‌های همیشگی رژیم اشغالگر به آنها از جمله مهم‌ترین مشوق‌ها بوده است. حالا ناامن شدن این مناطق که بعضاً از نقاط حساس سرزمین‌های اشغالی محسوب می‌شوند، موج مهاجرت را معکوس کرده و در صورت ادامه آن، بیشتر نیز خواهد شد.

البته اینها همه آن چیزی نیست که دولت جدید صهیونیستی با آن مواجه است.

نتانیاهو به عنوان رهبر حزب «لیکود» برای اینکه در انتخابات اخیر بتواند اکثریت کنست (پارلمان اسرائیل) را به دست آورد، مجبور به ائتلاف با تندروترین و افراطی‌ترین گروه‌های راستگرا از جمله حزب «قدرت یهود» به رهبری «ایتمار بن گویر» شد.

از همان زمان مبارزات انتخاباتی مشخص بود پیروز شدن این ائتلاف، تازه ابتدای چالش‌های بزرگ در جامعه صهیونیستی است.

از یک طرف نتانیاهو قرار دارد که خودش یکی از مهم‌ترین مصادیق بن‌بست سیاسی در چند سال اخیر بود که به موجب آن، تنها طی 44 ماه، 5 انتخابات برگزار شد که هیچ‌کدام به تشکیل دولت باثبات نینجامید و از طرف دیگر، احزاب و افراد تندرو در داخل ائتلاف هستند که با پیروزی در انتخابات، در کابینه جدید پست‌های حساسی گرفتند.

همین چند روز قبل بود که دادستان عالی اسرائیل صلاحیت «آریه درعی» رهبر حزب «شاص» را برای تصدی وزارت داخله رد کرد و همین نخستین چالش مهم دولت نتانیاهو بود، چرا که در صورت خروج اعضای معترض این حزب از ائتلاف که 11 کرسی کنست را در اختیار دارد، دولت ساقط و پارلمان منحل می‌شود و باید انتخابات جدید برگزار شود.

عملیات‌های اخیر فلسطینی‌ها که در روزهای گذشته چند مرتبه تکرار شد، البته در حرف، واکنش‌های تند افراطیونی نظیر بن گویر، وزیر امنیت داخلی را (که مسؤولیت پلیس را هم برعهده دارد) در پی داشت اما حتی اگر امثال بن گویر ندانند، دیگر افراد در کابینه حتماً او را ملتفت خواهند کرد که پاسخ فلسطینی‌ها به افراطی‌گری امثال او نه مماشات و مذاکره بلکه سرب داغ خواهد بود.

آنچه مسلم است، کرانه باختری رود اردن روز به روز مسلح‌تر می‌شود و جوانان بیشتری به جمع عاملان عملیات‌های شهادت‌طلبانه‌ای می‌پیوندند که حتی مرگ نیز جلودار آنها نیست؛ جوانانی که یک نفر از آنها – آنطور که شهید خیری گفت- در یک جای مناسب، به اندازه 1000 سرباز در میدان جنگ موثر هستند.

این جوانان امروز در کنار صدها موشک و راکت که از غزه، شهرک‌های صهیونیستی را با خطر مواجه کردند، تهدید دیگری را برای آنها رقم زدند و آن هم این است: دولت صهیونیستی در هر لحظه و هر جا باید منتظر این باشد که یک جوان از جان گذشته فلسطینی اسلحه‌ای به دست بگیرد و اگر اسلحه هم نداشت، با سلاح سرد به آنها حمله کند.

این جوانان بیش از آنکه کشتن اشغالگران برای‌شان مهم باشد، پاشنه آشیل دولت صهیونیستی را هدف گرفته‌اند: امنیت!

کارشناس غرب آسیا*