نقدی به واکنش غیرحرفهای سرمربی پرسپولیس که ناامیدی را به هواداران این تیم پمپاژ کرد
محمد رشوند: یحیی گلمحمدی در نشست خبری پس از بازی با آلومینیوم حرفهای عجیبی بر زبان آورد و به جای پاسخ به عملکرد فنی تیمش، ترجیح داد فرار به جلو داشته باشد. تساوی پرسپولیس و آلومینیوم اراک علاوه بر اینکه باعث شد پرسپولیس بعد از ۱۱۱ روز صدرنشینی در لیگ برتر را از دست بدهد، زمینهساز حواشی جدید برای این تیم بود. گذشته از عملکرد فنی پرسپولیس در این بازی که نقدهای زیادی به آن وارد است، اظهارات یحیی گلمحمدی در نشست خبری بعد از بازی همانند بنزین روی آتش، حواشی پرسپولیس را بیشتر از هر زمان دیگری شعلهور کرد.
گلمحمدی در ابتدای صحبتهای خود از دستهایی نام برد که به دنبال این هستند تا پرسپولیس قهرمان ایران نشود. او حتی در اقدامی عجیب و احساسی اعلام کرد از بازی بعدی با تیم امید پرسپولیس وارد مسابقات لیگ برتر میشود تا به این شکل اعتراض خود را به اتفاقاتی که به زعم او اشتباهات داوری سازمانیافته است، نشان دهد. سرمربی پرسپولیس پیام عجیب دیگری هم به هواداران این تیم داد و اعلام کرد تا یک سال و نیم آینده آنها نباید منتظر قهرمان شدن تیمشان باشند، چرا که این تیم از این «جامهای فلزی» زیاد دارد! (حالا بماند که این جامهای فلزی روزگاری با ارزش و ارزشمندترین عنوان برای هر باشگاهی بوده است.) در واقع اشاره او به این بود که به دلیل حضورش در پرسپولیس، اجازه قهرمانی به این تیم را نمیدهند!
«ما در هفته هفتم لیگ برتر (اشاره به بازی با تراکتور و شکست مقابل این تیم) قهرمان واقعی شدیم و مردم حامی این تیم هستند!» این یکی از عجیبترین صحبتهای گلمحمدی بود که البته با واکنش هواداران در فضای مجازی هم روبهرو شد. سرمربی پرسپولیس حتی هشدار عجیبی هم به مدیرعامل و اعضای هیاتمدیره این باشگاه داد و اعلام کرد او را نمیتوانند از سمتش برکنار کنند، چرا که مردم پشتیبان پرسپولیس هستند. او حتی اعلام کرد حکم اخراجش را از بالا بالاها صادر میکنند! او حتی در این نشست خبری پر حاشیه اعلام کرد تیمش حکومتی نیست! واقعا گلمحمدی تصور کرده تغییر یک سرمربی چیزی است که مثلا مدیران بالادستی بخواهند از آن بهراسند یا وقت خود را صرف آن کنند؟
مصطفی آجورلو که به مراتب بیشتر از گلمحمدی به ارکان و مدیران بالادستی وصل بود، یکشبه و بدون هیچ حاشیهای به عنوان مدیرعامل تیم قهرمان برکنار شد و آب از آب تکان نخورد، چرا یحیی تصور میکند برکناری یک سرمربی که چندین هفته موفق عمل نکرده است، برای وزارت ورزش سخت است؟ این همان نگاه غلطی است که او با یک پیله متوهمانه که به دور خودش بسته، به آن رسیده و اگر به وقتش از آن خلاص نشود، چنان از فوتبال ایران غیب میشود که چند سال بعد هیچکس یادش نمیماند او روزگاری سرمربی پرسپولیس بوده است.
این صحبتهای عجیب و حملات تند گلمحمدی در حالی بیان شد که تیم تحت هدایت او از ۶ امتیاز ۲ بازی اخیر تنها یک امتیاز را گرفته و این مسأله باعث شده صدرنشینی را به سپاهان اصفهان واگذار کند. در شرایطی که خبرنگاران در نشست خبری و هواداران پرسپولیس پای گیرندههای خود منتظر بودند تا چرایی عدم نتیجهگیری در این ۲ بازی از سوی سرمربی پرسپولیس مطرح شود اما اظهارات او حول و حوش مشکلات داوری و وجود دستهای پنهان برای قهرمان نشدن پرسپولیس گشت تا کسی متوجه نشود چرا سرخپوشان در ۲ بازی ابتدایی دور برگشت ضعیفترین شروع چند سال اخیر خود را داشتهاند. صحبتهای گلمحمدی در نشست خبری نکات زیادی داشت که از چند بعد میتوان آن را بررسی کرد.
گلمحمدی اعلام کرد با تیم امید در رقابتهای لیگ حضور پیدا میکند! پس احتمالا لئاندرو پریرا- که قطعا هزینه زیادی را هم برای حضورش در تیم کردهاند- را باید در ترکیب تیم امید پرسپولیس ببینیم! فارغ از عملیاتی نبودن چنین مسألهای به دلیل قرارداد بازیکنان با تیم بزرگسالان پرسپولیس، این سؤال در اذهان متبادر میشود که آیا سرمربی یک تیم قادر به اتخاذ چنین تصمیم عجیبی است یا نه؟! در این بین میلیونها هواداری که روز و شبشان با این تیم گره خورده در این تصمیم عجیب و البته احساسی چه جایی دارند؟
بیان چنین صحبتهای احساسی توسط این سرمربی آن هم در حالی که تیمش در بحران فرو رفته، چیزی جز افزودن تنش در پی ندارد.
یحیی گلمحمدی از این صحبت کرد که یک سال و نیم با پرسپولیس قرارداد دارد و در این مدت هواداران منتظر قهرمانی نباشند. درباره این صحبتهای عجیب سؤالات زیادی به وجود میآید؛ اول اینکه ناامید کردن هواداران در چنین شرایطی چه اتفاق مثبتی تلقی میشود که سرمربی پرسپولیس بعد از ناکامی در ۲ بازی آن را به زبان میآورد؟
موضوع دوم که قابل بحث است این است که وقتی تیم صدرنشین با پرسپولیس همامتیاز است، چرا گلمحمدی اینقدر زود دستها را به علامت تسلیم بالا برده و روحیه جنگندگی را در تیمش میکشد؟
و موضوع سوم سؤالی است که خود سرمربی پرسپولیس باید به آن پاسخ بدهد:چرا هواداران پرسپولیس بابت یک سال و نیمی که از قرارداد گلمحمدی باقی مانده نباید لذت قهرمانی را بچشند؟ آیا این مصداق فرار به جلو برای توجیه شکستهای احتمالی آینده نیست؟
یکی دیگر از موارد مطرح شده در عجیبترین نشست خبری تاریخ سرمربیگری یحیی گلمحمدی، اشاره غیرمستقیم او به اتفاقات بازی با تراکتور در هفته هفتم بود که باعث شکست مقابل این تیم شد.
ذکر این نکته خالی از لطف نیست که او در آن زمان چه حواشیای در اردوی سرخپوشان شب قبل از بازی با تراکتور به وجود آورد که حتی باعث اختلافنظر بین بازیکنان و جر و بحث بین تعدادی از آنها در جلسه فنی شد. این اقدام باعث رقم خوردن شکست پرسپولیس مقابل تراکتور در زمین بازی شد اما شکست اصلی آنجا بود که یکی، دو بازیکن با هدایت برخی افراد سردمدار، باعث انجام چنین کاری شدند تا پرسپولیس هم از نظر امتیاز ضرر کند و هم اینکه عواقب بعدی گریبان آنها را بگیرد. پرسپولیس بر خلاف نظر گلمحمدی درباره قهرمانی در هفته هفتم، وقتی شب بازی حساس با تراکتور برخی بازیکنان تا ۲ بامداد با چت در واتساپ در این باره به دنبال یارکشی بودند، بازنده شد!
نکته دیگری هم که باید یادآور شد این است که چطور وقتی قهرمانیهای متعدد و پرتعداد برای پرسپولیس رقم میخورد، این حرفها وجود نداشت؟ حالا که در ۲ بازی اتفاقات طوری رقم خورده که به زعم او، داوری به سمت تیم حریف بوده، میخواهند پرسپولیس قهرمان نشود؟ این حرفها بیشتر به ضرر خود پرسپولیس است؛ یعنی قهرمانیهای این تیم هم برنامهریزی شده بود؟ آقای گل محمدی فرافکنی نکنید، قرار نیست ناکارآمدی خود را به عوامل دیگر ربط دهید تا بتوانید با این کارها هزینه ایجاد کنید.
فوتبال در همه جای دنیا ابزاری برای لذت بردن از یک ورزش مهیج است که طبیعتاً در آن برد و باخت هم جزو لاینفکش خواهد بود. قرار نیست روزی که برنده میشویم همه چیز را به دانش فنی خود ربط دهیم و روزی که شکست میخوریم از زمین و زمان ایراد بگیریم اما هیچ اشارهای به مشکلات فنی نکنیم. بزرگترین مربیان دنیا در قویترین تیمهای جهان هم شکست میخورند اما خیلی راحت با آن کنار آمده و آماده بازیهای بعد میشوند. در این بین اما انجام صحبتهای احساسی که تنها باعث دلسردی هواداران میشود، نهتنها دردی از تیمی که صدرنشینی را از دست داده دوا نمیکند، بلکه این اظهارات، هیزمی خواهد بود که باعث بیشتر شدن آتش حواشی میشود.
قطعاً لیگ برای پرسپولیس تمام نشده و این تیم بازیهای زیادی تا پایان مسابقات دارد. سرخپوشان با بررسی نقاط ضعف و تزریق روحیه هنوز شانس قهرمانی دارند.
پرسپولیس در زمان برانکو به مراتب روزهای سختتر از این را هم به چشم دید. شاید فرق آن تیم که با ۱۴ بازیکن (بازیکنانی مثل حمیدطاهرخانی، آدام همتی، سعید حسینپور و احسان حسینی) به فینال آسیا رفت، با تیمی که ۲ جین ستاره در اختیار دارد همین باشد؛ نبود اعتماد به نفس و البته فرافکنی و توهم توطئه!
خود گلمحمدی بهتر از هر کسی میداند بهترین بازیکنان ایران را در پرسپولیس در اختیار دارد؛ پس شکست، از آن تیمی است که تا آخرین روز نجنگد حتی تیمی که «جامهای فلزی» زیادی در تالار افتخاراتش داشته باشد!
پرسپولیس شاید طی چند هفته اخیر از حیث داوری متضرر شده است اما قطعا این اشتباهات برای رقبا هم رخ میدهد. از این رو اگر آنها جام لیگ بیست و دوم را میخواهند، چارهای ندارند جز همان حربهای که برانکو در لیگ هجدهم به کار بست. در هفتههای پایانی که از قضا داوریها به ضرر پرسپولیس بود، برانکو روی میز کوبید و گفت تیم من قهرمان میشود؛ اتفاقی که سرانجام در یک روز پنجشنبه در ساحل خلیج همیشه فارس در استان بوشهر رخ داد. پرسپولیس تیم پارس جنوبی جم را برد و برای همیشه قهرمان لیگ هجدهم لقب گرفت.
انتخاب با یحیی گلمحمدی؛ میتواند گریه کند، بهانه بگیرد، غر بزند و دستهای پشت پرده را به قضیه باز کند، یا حقیقتا بجنگد تا آخرین سوت هفته سیام لیگ برتر. همین جامهای به ظاهر بیارزش فلزی بودند که رقم قراردادها را بعضا تا 25 میلیارد تومان بالا بردند. پس لطفا به آن جامها لقب بیارزش فلزی ندهید. خودشان جان ندارند اما جانهای گرانقدری را به دیگران دادهاند. قرارداد 3 میلیاردی را همین جامهای فلزی بعضا 15 برابر بیشتر کردند.
با مردم شفاف باشیم. هوادار پرسپولیس را وارد بازیهای حزبی و سیاسی خود نکنید. آنها یک محبوب ابدی دارند که از زمان تاسیس باشگاه قبل از انقلاب تا انقلاب و جنگ و سازندگی و حالا پایش ماندهاند. این فوتبال را برای عاشقانش باقی بگذارید. این پرسپولیس تنها دلخوشی میلیونها نفر است. همه چیز برای قهرمانی این تیم مهیاست، به شرطی که گلمحمدی، حواسش را تمام و کمال بر مستطیل سبز بگذارد. بله! چند اشتباه داوری موثر رخ داده اما تردید نکنید این اشتباهات سراغ رقبا هم خواهد رفت. شما آن روز آماده باش که جبران این امتیازات از دست رفته را کنی. با قهر و ناز و گردنکشی هیچکس به جام نرسیده که شما دومیاش باشی.