محمد رشوند: به گواه خریدهای پرتعداد و گرانقیمتی که در ابتدای لیگ برتر بیست و دوم فوتبال، فولاد انجام داد، میشود این تیم را یکی از گرانقیمتترین تیمهای تاریخ این مجموعه عموما «بازیکنساز» دانست. جواد نکونام در اهواز به دنبال بازیکنپروری برای خوزستان و فوتبال ایران نبود. او تا آنجایی که توانست بازیکن معروف و گرانقیمت خرید تا به بهانه حضور در لیگ قهرمان آسیا، این تیم را تقویت کند. حریف فولاد اما یک تیم سقوط کرده به لیگ دسته پایینتر فوتبال سعودی بود؛ الفیصلی را بدون شک دوسوم تیمهای لیگ برتری خودمان بدون هیچ مشکلی شکست میدهند اما درست بعد از برد برابر این تیم شاهد بزرگترین ضربه ممکن از سوی این مربی به مجموعه فولاد بودیم. آنها باید رودرروی الهلال عربستان قرار میگرفتند اما گویا نکونام که برای خودش و تیمش شانسی قائل نبود، شب قبل از بازی دوحه را ترک کرد تا شاهد یکی از عجیبترین رفتارهای ممکن در تاریخ فوتبال ایران باشیم. نکونام که همچنان خودش را یکی از نامزدهای حضور در تیم ملی فوتبال ایران میداند، از تقابل با الهلال فرار کرد، چون باخت سنگینی را متصور میشد. او رفت، چون میترسید یک باخت مدل آنچه الدحیل مقابل الهلال داد، او را نابود کند. فولاد اما بدون جواد نکونام در یکی از درخشانترین بازیهای این فصلش بارها در طول 90 دقیقه تا شکست الهلال پیش رفت اما قرار نبود در آن بازی نماینده فوتبال ما برنده شود. فولاد یک بر صفر آن هم با گل دقایق پایانی باخت اما بازنده بزرگ کسی نبود جز سرمربی غایب این تیم. الهلال یکشنبه شب به الدحیل یکی از پرمهرهترین تیمهای لیگ قطر 7 گل زد تا نشان دهد آن شب این قدرت فولاد بود که آبیهای سعودی را غافلگیر کرده بود. با این وجود فدراسیون فوتبال، کماکان نکونام را یکی از نامزدهای حضور روی نیمکت تیم ملی میداند(!) باید از ارکان فدراسیون پرسید: این هدیه دقیقا در ازای کدام کار مثبت نکونام است؟ تیمی که در رده نهم لیگ برتر قرار دارد، آن هم با بازیکنان بسیار بزرگ و نامی، بدون شک در مجموعه کادر فنیاش ایرادهای فراوانی داشته است. از سوی دیگر نوع مربیگری آمیخته به رفتارهای غیراخلاقی و شلوغبازیهای غیرحرفهای در کنار زمین، از دیگر نکات مغفول فدراسیون فوتبال است. مهدی تاج پیش از این عنوان کرده بود بعد از جامجهانی علاقهمند به حضور نکونام روی نیمکت تیم ملی در جام ملتهای آسیا هستیم اما نتایج فولاد و رفتار عجیب و بهتآور این مربی در شب بازی با الهلال نشان میدهد باید فدراسیون روی این گزینه قلم قرمز بکشد.
آنچه نکونام انجام داد، مترادف نابودی کامل سرمایهگذاری یک باشگاه است. او هزینهای چندصد میلیاری به بهانه حضور در لیگ قهرمانان آسیا به فولاد تحمیل کرد اما درست در روزی که باید میماند و مقابل الهلال تیمش را پیروز میکرد، به بهانههای واهی و عجیب میدان را خالی کرد. آیا چنین گزینهای که نتایجش در لیگ برتر مشخص و بازگو کننده واقعیت است، برای تیم ملی مناسب خواهد بود؟
او با رفتار غیرحرفهای در مهمترین بازی تاریخ فولاد، به گونهای مبتدیانه شانه از رقابت خالی کرد، پس بیتردید در مواقع دیگر و هنگام خطر باز هم چنین خواهد کرد، از این رو بهتر است مهدی تاج و اعضای هیاترئیسه فدراسیون فوتبال ایران، برای انتخاب خود متر و معیار اخلاق حرفهای را هم در نظر بگیرند. او برای تیم ملی به عنوان سرمربی کوچک است؛ چه از حیث فنی، چه از لحاظ اخلاقی. اگر یک جام حذفی ملاک باشد که باید ساکت الهامی را بسیار محقتر از او دانست. از این رو امیدواریم مسؤولان فدراسیون فوتبال پاسخ این رفتار عجیب سرمربی سابق فولاد را با یک هدیه بزرگ به او ندهند.