سجاد رضایی‌مقدم: در بیشتر آثار ساخته‌شده‌ در تاریخ سینما قهرمان داستان حرف اول را می‌زند؛ اصلا این قهرمان و چگونگی روایت داستان زندگی‌اش است که میزان کیفیت اثر را مشخص می‌کند و در این میان شاید بیشتر موفقیت یک نقش و حک نام آن قهرمان در ذهن مخاطب، از مسیر رابطه بازیگر با آن نقش و البته میزان توانایی‌اش بگذرد.

فیلم سینمایی «غریب» از میان آثار اکران شده در بسته نوروزی، فیلمی است قهرمان‌محور. روایت داستان حول محور «مسیح کردستان» می‌چرخد و به روایت شیوه خاص فرماندهی شهید محمد بروجردی در کردستان می‌پردازد.

بابک حمیدیان در قامت نقش اصلی فیلم بازی می‌کند؛ محمد بروجردی. نقش تا حد قابل‌قبولی باورپذیر است، چند شاید برخی سخنان امروزی را هم از زبان بروجردی بیان می‌کند. اما در این مطلب می‌خواهم ذره‌بین را روی نقش دیگری قرار دهم؛ ایرج نصرت‌زاد؛ قهرمانی که با حضورش باعث شده نقش ارتش در نجات این منطقه از دست دشمنان و فعالیت‌های‌شان در کنار سپاه فراموش نشود.

در فیلم «غریب» به رابطه خوب و همراهی شهید ایرج نصرت‌زاد از فرماندهان ارتش کشورمان با شهید محمد بروجردی هم اشاره ‌می‌شود. نقش این شهید را فرهاد قائمیان بازی می‌کند. قائمیان از اساس بازیگری را بلد است، حال اگر این بلدی را کنار حس مشترک میهن‌دوستی بگذارید، به نتیجه درخشانی خواهید رسید.

نصرت‌زاد جان خود را برای حفظ کشور تقدیم کرد و در آخرین لحظات زندگی‌اش پیامی به مرکز لشکر فرستاد که زنگ صدایش در گوش تاریخ جاودانه است. او پیش از شهادت گفت: «من سرهنگ ستاد ایرج نصرت‌زاد، جانم فدای ایران، درود بر رهبر انقلاب، زنده‌باد ارتش جمهوری اسلامی ایران، زنده‌باد فرماندهان گردان تیپ یکم، خدا حافظ‌تان، نصرت‌زاد. در «غریب» این جمله‌ها توسط فرهاد قائمیان بازسازی شده که به دلیل اجرای درست و پر از احساس، مخاطب را میخکوب می‌کند، البته ری‌اکشن بابک حمیدیان هنگام شنیدن این جملات نیز تأثیر آن را دوچندان می‌کند.

علاوه بر این سکانس خاص، باقی صحنه‌های بازی قائمیان در فیلم نیز معرف شخصیت ویژه شهید نصرت‌زاد است و مخاطب پی می‌برد او جان‌فدایِ وطن بوده و در تک‌تک لحظات زندگی و حضور در ارتش دغدغه‌ای جز ایران نداشته است.

قائمیان بخوبی همه این احساسات را در بازی‌اش بروز می‌دهد و به همین خاطر است که حضور او در «غریب» یکی از امتیازهای فیلم محسوب می‌شود.

«غریب» گوشه‌ای از زندگی شهید محمد بروجردی را روایت کرده است و اشاره فیلم به شهید نصرت‌زاد ادای دین به مجاهدت او در کردستان و ایمان خالصش به وطن است.

به نظر می‌رسد می‌توان فیلمی مستقل درباره این شهید ساخت تا مخاطب پی به ابعاد دیگر این شخصیت خاص ببرد. قائمیان هم به این نکته اشاره کرده و گفته است: «نقشی که در «غریب» بازی کردم، با توجه ‌به واقعیت بیرونی و تاریخی کاراکتر، شاه‌نقش قلمداد می‌شود. در حقیقت این شخصیت و جنبه‌های مختلف و متفاوت زندگی و البته فرجام تراژیکی که داشته، این قابلیت را دارد که یک فیلم مستقل سینمایی درباره‌اش ساخته شود.

در پایان باید گفت قهرمان داشتن یکی از ویژگی‌های مهم سینماست؛ سینمایی که هر از چند گاهی شاید بسختی توان معرفی یک قهرمان در یک فیلم را داشته باشد، آن هم قهرمانی که مخاطب با تمام جان مخاطب حسش کند.