باربد بهراد: صرف‌نظر از هر نتیجه‌ای که استقلال در پایان فصل بدان دست پیدا خواهد کرد، باید گفت ریکاردو ساپینتو میراث گرانبها‌تری از خود به جا خواهد گذاشت. استقلال در این برهه از زمان نه بلکه ماه‌هاست وارد بحران شده است. پیش از تعطیلات نوروز بازیکنان این تیم با توجه به فاصله کمی که تا پایان بازی‌ها باقی مانده بود، خواهان دریافت بخشی از دستمزد‌های قرارداد خود شدند و با این شیوه پرداختی مشخص بود باشگاه قادر به پرداخت دستمزدها نیست! در نهایت هم شب عید دست خالی به خانه‌های خود رفتند. مشخص است باشگاهی وقتی نمی‌تواند پاداش پیروزی‌ها را پرداخت کند، چطور ممکن است درصد قراردادها را پرداخت کند؟ 

علاوه بر این برای پرداخت دستمزد استراماچونی هم نتوانست گامی بردارد و به احتمال قوی مدارک باشگاه استقلال برای دومین سال متوالی برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا تایید نخواهد شد و آبی‌ها شانس حضور در این مسابقات را از دست خواهند داد، آن هم در حالی که سال گذشته بعد از 9 سال و در یک فصل بدون شکست قهرمان شدند. اعتصاب 24 ساعته آبی‌ها پیش از عید را باشگاه با جریمه 20 درصدی عارف غلامی با این نیت که وی تحریک‌کننده آبی‌ها بوده به‌زعم خود مدیریت کرد! 

در حالی که ساعاتی بعد همه بازیکنان استقلال با انتشار تصویر عارف غلامی اذعان کردند که اعتراض به مشکلات مالی تیم و تمرین نکردن کار همه آنها بوده است نه تنها عارف غلامی. این نکته‌ای بود که ریکاردو ساپینتو هم بدان اشاره کرده بود. سرمربی تیم استقلال گفته بود در تیم من تصمیمات جمعی است. اگر قرار باشد تمرین کنیم همه با هم تمرین می‌کنیم و اگر قرار باشد تمرین نکنیم، همه با هم تصمیم می‌گیریم تمرین نکنیم. با اتخاذ این تصمیم از سوی باشگاه استقلال پیش‌بینی  می‌شد باشگاه درصد قرارداد و پاداش‌های معوقه بازیکنان و کادر فنی، همچنین بدهی استراماچونی را پرداخت کند اما موفق به انجام هیچ‌یک از این کارها نشد و اگر این وضعیت ادامه داشته باشد، ممکن است آبی‌ها علاوه بر از دست دادن شانس حضور در لیگ قهرمانان آسیا در فورجه بعدی فیفا با کسر امتیاز یا سقوط به دسته پایین‌تر مواجه شوند! با وجود این بحران‌ها استقلال اما فرو نپاشید! استقلال در مصاف با ذوب‌آهن هم فوتبالی شایسته بازی کرد؛ فوتبالی که با موقعیت گل‌های خوبی برای این تیم همراه بود و در نهایت 2 موقعیت از سوی مهدی قائدی و کوین یامگا تبدیل به گل شد تا استقلال هفتمین برد در دور برگشت را تجربه کند و با 20 گل ‌زده در 9 بازی همچنان تهاجمی‌ترین تیم دور برگشت لیگ برتر باشد. سوال اینجاست چرا استقلال با این همه بحران فرو‌نپاشید؟ دلیل آن را باید در مصاحبه ریکاردو ساپینتو پیش از بازی با ذوب‌آهن جست‌وجو کرد؛ جایی که گفت: «من کاملا متمرکز هستم برای بردن. من حرفه‌ای هستم و شغل من این است که تمرکز خود را بگذارم. هر روز بهترین عملکرد خود را برای بازیکنان و هواداران خود می‌گذارم. با وجود اینکه می‌دانید مشکلاتی از جمله مسائل مالی داریم، با وجود اینکه ۴ ماه است حقوق خود را دریافت نکرده‌ام، هر روز بهترین خود را ارائه می‌دهم. سخت کار می‌کنم. اگر بخواهم می‌توانم الان قرارداد خود را لغو کنم و باشگاه نیز باید تمام مطالبات من را پرداخت کند اما من این کار را نکردم چون تا آخر با بازیکنان و برای هواداران فوق‌العاده خود پیش می‌رویم و سخت می‌جنگیم تا هر دو جام را به دست آوریم». رفتن حق ریکاردو ساپینتو است. همان‌طور که استراماچونی رفت. همان‌طور که مارک ویلموتس رفت. بازیکن و مربی ایرانی متاسفانه قانون حمایتی ندارند و تنها می‌توانند اعتصاب کنند. تازه اگر بازیکن و مربی ایرانی در تمرین و بازی به بهانه مشکلات مالی حاضر نشوند، با شکایت باشگاه به خاطر عدم حضور در تمرین و بازی می‌توانند جریمه هم شوند! بگذریم. ریکاردو ساپینتو راه دوم را انتخاب کرد؛ اجرای تعهدی که به دوش اوست.

آن وقت است که بعد از پایان بازی‌ها ساپینتو می‌تواند به خاطر عدم اجرای تعهد از سوی باشگاه به فیفا شکایت و مطالبه خود را تمام و کمال دریافت کند. به واقع و به زعم ریکاردو ساپینتو اکنون تلاش برای قهرمانی مهم‌تر از شکایت کردن است و به باور او وقت برای شکایت زیاد است.

همراهی بازیکنان و تماشاگران راهی است که ساپینتو انتخاب کرده و خوب می‌دانیم اگر این مربی پرتغالی تهران را ترک می‌کرد، تیم از هم می‌پاشید و با شکایتی که به فیفا می‌کرد، همه پول خود را دریافت می‌کرد. این رفتار که به طور حتم در استقلال تبدیل به میراث خواهد شد، کمتر از جام قهرمانی لیگ برتر نبود و استقلال باید بابت این انتخاب خرسند باشد.

***