کد خبر: 261629تاریخ: 1402/1/26 00:00
سرانجام علی فتح‌الله‌زاده از باشگاه استقلال رفت
زمین سوخته تحویل داد
زهره فلاح‌زاده: اواخر مهر پارسال بود که خبر کنار گذاشتن مصطفی آجورلو از مدیرعاملی استقلال و بازگشت دوباره علی فتح‌الله‌زاده‌خویی که همیشه به صندلی مدیریتی باشگاه چشم دوخته بود، شنیده شد؛ خبری که برای هواداران آبی تعجب‌برانگیز بود و انتظار کنار گذاشتن مدیرعاملی را که تیم‌شان را پس از ۹ سال آن هم بدون باخت قهرمان کرده بود، نداشتند. در این میان دلیل کنار گذاشتن یک‌شبه آجورلو تخلفات مالی او و همکارانش عنوان شد؛ صحبت از ۶۰۰ میلیارد پول حاصل از عرضه بخشی از سهام باشگاه استقلال در بورس است که سازمان خصوصی‌سازی از عاقبت آن باخبر نیست و به همین دلیل آجورلو و اعضای هیات‌مدیره را به دادگاه فراخوانده است. از سویی با آمدن علی فتح‌الله‌زاده هواداران در انتظار پرداخت طلب استراماچونی بودند. فتح‌الله‌زاده از همان روزهای ابتدایی حضور در استقلال به هر برنامه تلویزیونی می‌رفت، ادعاهای عجیبی را مطرح می‌کرد: دوستانم به من کمک می‌کنند، به من ۳ سال فرصت دهید تا ستاره سوم را کسب کنم، تلاش می‌کنیم بدهی‌ها را پرداخت کنیم و... اما هر چه می‌گذشت باشگاه استقلال از داشتن درآمد محروم‌تر و از لحاظ بودجه فقیرتر می‌شد و خبری از کمک دوستان فتح‌الله‌زاده هم نبود. او به قدری در تهیه منابع مالی ناتوان بود که تنها توانست درآمد باشگاه از فروش اللهیار صیادمنش، بازیکن سابق خود را دریافت کند. این پول هم آذر پارسال به بازیکنان و کادرفنی خارجی تیم پرداخت شد اما خبری که هواداران منتظر شنیدن آن بودند، یعنی پرداخت طلب مربی ایتالیایی، همچنان اولویت باشگاه نبود تا جایی که مدیرعامل استقلال از وزیر درخواست کرد وام ۱۱۸ میلیارد تومانی را که در «بانک شهر» از سهام بورس داشت به او دهد تا وی این مشکل را حل کند. البته این پول هم به استراماچونی پرداخت نشد و فتح‌الله‌زاده آن را به بازیکنان داخلی پرداخت کرد. سرانجام نقطه تاریک مدیریتی فتح‌الله‌زاده زمانی برملا شد که استقلال به دلیل عدم پرداخت بدهی خود در مهلت قانونی، از آسیا حذف شد و نتوانست مدارک لازم را در تاریخ مقرر آپلود کند. او که پس از این اتفاق در یک برنامه تلویزیونی حاضر شده بود با افشاگری حسین قربان‌زاده، رئیس سازمان خصوصی‌سازی مواجه شد. طبق گفته قربان‌زاده و تایید آن توسط هیات مالی سازمان خوصی‌سازی، مشخص شد علی فتح‌الله‌زاده چک‌های شخصی خود را که به ۱۰ سال قبل بازمی‌گردد، ۲ بار از باشگاه استقلال نقد کرده است؛ آن هم به مبلغ ۵ میلیارد تومان. از طرفی مدیرعامل استقلال به طور شخصی ۲۳۰ هزار دلار از یک صرافی ارز دریافت کرده که ۹۰ هزار دلار به حساب سانتاکلارای پرتغال برای رضایتنامه محمد محبی واریز شده و از ۱۴۰ هزار دلار باقیمانده آن اثری نیست. همین باعث شد محمد پولادگر، معاون وزیر ورزش در برنامه تلویزیونی خبر از تغییر مدیریت استقلال بدهد و حتی اعلام کند فتح‌الله‌زاده هیچ‌گاه به ناتوانی در حل کردن پرونده استراماچونی اقرار نکرد و اگر زودتر از اینها در این باره اطلاع می‌داد، شاید شرایط آبی‌ها بهتر از حالا می‌شد.
در هر صورت در جلسه روز سه‌شنبه هیات‌مدیره استقلال با استعفای فتح‌الله‌زاده موافقت شد و سیدحجت کریمی، رئیس هیات‌مدیره تا برگزاری مجمع به عنوان سرپرست باشگاه انتخاب شد. قرار است اوایل اردیبهشت‌ماه هیات‌مدیره و مدیرعامل استقلال تغییر کنند و سازمان خصوصی‌سازی از همین حالا به دنبال انتخاب اعضای جدید مدیریت باشگاه استقلال است.
اما سوال مهم این است: چرا امثال مصطفی آجورلو و فتح‌الله‌زاده به عنوان مدیرعامل استقلال انتخاب می‌شوند و پس از فلاکتی که به بار می‌آورند، تنها از سمت خود اخراج می‌شوند و می‌روند که سایه‌شان هم دیده نشود؟
چطور امکان دارد مدیری تخلف آشکار مالی انجام دهد و ۶۰۰ میلیارد تومان پولی که یک باشگاه برای ۲ سال می‌تواند هزینه کند در یک سال نیست و نابود کند اما همچنان پس از ۶ ماه محاکمه‌ای رخ ندهد؟!
چطور می‌شود یک مدیر چک شخصی‌اش را ۲ بار از باشگاه طلب و نقد کند و بگیرد و این افتضاح مدیریتی را به بار آورد اما نه تنها برکنار نشود که حتی با استعفای او در ابتدا موافقت هم نشود؟!
نتیجه چنین مدیریت فشلی، حذف استقلال از آسیا بود و پرسش این است: چه کسی پاسخگو است؟
کدامیک از مسؤولان مربوط جمله «عذر می‌خواهم» را بر زبان آوردند؟
اگر یک‌بار با چنین مدیرانی که نه آورده‌ای دارند و نه سواد و تخصص، برخورد می‌شد و دست‌شان از رسیدن به صندلی مدیرعاملی کوتاه می‌ماند، دیگر خیال بازگشت به باشگاه به سرشان نمی‌زد.
این اتفاق باید برای مسؤولان حذف استقلال از آسیا که در تاریخ این باشگاه بی‌سابقه هم نبوده، درس عبرتی شده باشد که مدیر ناکارآمد و ناکاربلد را در راس کار قرار ندهند.