باربد بهراد: داربی متفاوت از تمام بازی‌هاست. عملکرد ۲ تیم پیش از داربی و حتی جایگاه‌شان در جدول رده‌بندی لیگ برتر هم چندان اهمیت ندارد، چرا که داربی یک حکایت متفاوت است. شاید یک شروع دوباره باشد، بویژه برای تیمی که هنوز در جست‌وجوی هدف است. استقلال در صدر بود و 6 گل به تیم هوادار ‌زده بود؛ هواداری که در استادیوم آزادی تهران با گل محمدجواد محمدی پرسپولیس را یک بر صفر شکست داده بود اما تیمی که در داربی پیروز شد پرسپولیس بود. حالا یحیی گل‌محمدی و شاگردانش هستند که با یک امتیاز بیشتر برای کسب عنوان قهرمانی حرکت می‌کنند. استقلال برای تکرار قهرمانی در لیگ برتر حالا علاوه بر سپاهان باید منتظر لغزش پرسپولیس هم باشد. اگر چه در فوتبال وقوع هر اتفاقی محتمل به نظر می‌رسد اما باید گفت کار استقلال برای تکرار قهرمانی در لیگ برتر سخت است، بویژه که در هفته‌های پایانی با قرعه‌های سختی روبه‌رو است. استقلال باید با صنعت نفت متحول شده با عبدالله ویسی و تیم‌های مس رفسنجان و تراکتور مسابقه دهد.

* تغییری که نتیجه نداد

استقلال بازی با پرسپولیس را با یک تغییر به نسبت هفته‌های گذشته شروع کرد؛ حضور پیمان بابایی در نوک خط حمله به جای امیرارسلان مطهری؛ تغییری که جواب نداد. سیستم استقلال اما تغییر نکرده بود و همان 3-3-4 همیشگی بود. امیرارسلان در بازی‌های اخیر استقلال گل نزده بود اما تلاش او در نوک خط حمله مثال‌زدنی بود، بویژه تلاش‌هایی که برای توپ‌گیری داشت. شاید بهتر بود در این بازی هم ریکاردو ساپینتو به امیرارسلان بازی می‌داد، بویژه که پیمان بابایی هرگاه به عنوان مهاجم ذخیره به ترکیب تیم اضافه می‌شد، بهتر بازی می‌کرد. او در داربی محو بازی شده بود و با وجود همه تلاش‌ها حتی موفق به ایجاد یک خطر هم نشد! تا جایی که ریکاردو ساپینتو هم مثل ما فهمید باید دست به تعویض او بزند. امیرارسلان اما زمانی به میدان آمد که کار کمی سخت شده بود. پرسپولیس به گل رسیده بود و با چنگ و دندان از گل محافظت می‌کرد و در نهایت هم گل عیسی آل‌کثیر موجب برد در داربی و کسب 3 امتیاز شد. ریکاردو ساپینتو حتی برای جبران گل عیسی آل‌کثیر شیوه بازی تیمش را از 3-3-4 به 2-4-4 تغییر داد و همچنین حضور همزمان آرمان رمضانی و امیرارسلان مطهری برای اینکه استقلال هم از توپ‌های هوایی بهره ببرد و هم از توپ‌های زمینی اما پرسپولیس آنقدر در منطقه یک‌سوم دفاعی متراکم بود که اجازه استفاده از هیچ توپی را به آبی‌ها نداد. البته اگر کیفیت سانترهای آبی کمی بهتر بود شاید با یک اشتباه از سوی مدافعان سرزن پرسپولیس، دروازه این تیم باز می‌شد، درست شبیه داربی فصل قبل که سانتر بی‌نقص حردانی روی سر ژستد نشست و او کار را تمام کرد. به هر حال کجای زندگی است که شانس در آن نقشی نداشته باشد؟ 

* پرسی که این بار شکست

یکی از خصوصیت‌های جالب تیم استقلال در بازی‌های دور برگشت پرس از بالا بود. آنالیز گل‌های استقلال در بازی‌های دور برگشت بخوبی نشان می‌دهد بیشتر گل‌های تیم ریکاردو ساپینتو بعد از توپ‌گیری از حریف به ثمر رسیده تا حملات سازماندهی شده و شروع حمله از خط دروازه. نمونه این گل‌ها در بازی با هوادار دیده شد یا در بازی با فولاد در استادیوم اختصاصی این شهر. یحیی گل‌محمدی این را بخوبی می‌دانست و تیمش تلاش کرد با پاس‌های  متعدد در منطقه یک سوم دفاعی این پرس را بشکند و موفق به انجام این کار شد. در جریان بازی هیچ‌‌گاه پرسپولیس سعی نکرد با پاس‌های بلند این پرس را بکشند. این ایده هم نشان داد، یک ضد تاکتیک خوب است. پرسپولیسی‌ها اجازه می‌دادند استقلال برای پرس جلو بکشد و آن وقت با پاس‌های زمینی متعدد پرس را می‌شکستند و بعد به بازی خود ادامه می‌دادند. در حالی که اگر برای شکستن پرس به ارسال پاس‌های بلند اقدام می‌کردند، با خط دفاعی سازمان‌یافته مواجه می‌شدند.

* نشد آنی که باید می‌شد

حضور پیمان بابایی در نوک خط حمله موجب شکست استقلال در داربی شد؟ آیا سر توپی که عارف غلامی در محوطه جریمه از عیسی آل‌کثیر خورد، پیروزی پرسپولیس را موجب شد؟ تعویض‌های ریکاردو ساپینتو این بار خوب نبود؟ داوری به استقلال بد کرد؟ نمایش علیرضا بیرانوند بود که اجازه نداد مهدی قائدی در نوک خط حمله هنرنمایی کند؟ پاسخ همه این پرسش‌ها می‌تواند مثبت باشد اما خب! فوتبال همین است. با همه این تفاسیر، تهاجمی‌ترین تیم لیگ برتر در داربی برگشت آنی نبود که باید همیشه می‌بود. اگر پیمان بابایی خوب نبود، بعد از او امیرارسلان مطهری به ترکیب اضافه شد و همچنین آرمان رمضانی و حتی رضا میرزایی که در بازی با گل‌گهر سرنوشت بازی را تغییر داد. اگر سر توپی که عارف غلامی از عیسی آل‌کثیر خورد، یک اشتباه فردی بود، در بازی رفت داربی هم استقلال ابتدا گل خورد اما در ادامه علاوه بر گل خورده گل برتری را هم زد و تا آستانه پیروزی هم پیش رفت. واقعیت این است که استقلال خوب بازی نکرد. مهدی قائدی جز دقایق ابتدایی در سایر دقایق در بازی حل شده بود. محمد محبی سردرگم بازی می‌کرد و شاید هم کلافه، سعید مهری و آرش رضاوند در میانه میدان نه در توپ‌گیری خوب بودند و نه در ایجاد موقعیت. از سمت چپ جعفر سلمانی نتوانست پایه‌گذار حملات خوبی باشد و از بخت بد استقلال، کوین یامگا هم خیلی زود مصدوم شد و از ترکیب تیم بیرون رفت. البته ریکاردو ساپینتو برای اینکه تیمش در داربی بازنده نباشد همه کار کرد اما تیمش خوب نبود و از دست او هم کاری ساخته نبود.

* فوتبال ادامه دارد...

فوتبال برای استقلال ادامه دارد. استقلال خوب نبود. نه ریکاردو ساپینتو می‌خواست اینطور شود و نه بازیکنان. آنها می‌خواستند در این دیدار مثل همیشه باشند اما گاهی شرایط مطابق میل و برنامه از پیش تعیین شده پیش نمی‌رود. شاید برای استقلال در فصلی که مدیریت پی در پی تغییر کرده و تیم در یک آشفتگی مالی به سر می‌برد، همین که در کورس قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی است رضایت‌بخش باشد. روزبه چشمی در مصاحبه‌اش به این موضوع اشاره داشت. او گفت: «با مشکلاتی که ما با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم، شاید اگر تیم دیگری بود، الان هشتم یا نهم جدول بود». این انصافا بهانه نیست، چرا که او در مصاحبه‌اش به این نکته اشاره کرد که خوب نبودند و خوب بازی نکردند. حذف از لیگ قهرمانان آسیا و آشفتگی مالی در باشگاه تاثیر منفی خود را روی روحیه و روان بازیکنان گذاشته است. اگر این مشکلات بی‌اثر بود که تیم‌ها به سمت رفتار حرفه‌ای و انضباط مالی برای موفقیت نمی‌رفتند. با این حال ریکاردو ساپینتو دوست دارد در این شرایط هم به مبارزه خود ادامه دهد. دلایل او کافی است. هنوز تیم شانس قهرمانی در لیگ برتر را از دست نداده است و از سویی در جام حذفی هم یکی از مدعیان قهرمانی به شمار می‌رود. باخت در داربی موجب سرزنش استقلالی‌ها و ریکاردو ساپینتو نشد و شاید همین برای آنها مایه دلگرمی باشد. البته شکست درس بزرگی به آبی‌ها داد؛ اینکه داربی با همه بازی‌ها متفاوت است و خیلی به کارنامه 2 تیم در بازی‌های گذشته ربطی ندارد. این شکست شاید انگیزه‌ای شود که استقلال در هفته‌های پایانی دوباره تبدیل به همان تیم خوب پیش از داربی شود.

***

علیرضا فغانی: در داربی 100 یک پنالتی به نفع استقلال گرفته نشده است

فغان از این داوری