باربد بهراد: با گذشت 10 ماه از حضور ریکاردو ساپینتو در استقلال می‌توان با اطمینان از موفقیت کلی این سرمربی در ایران گفت؛ موفقیتی که با یک جام، ملموس‌تر خواهد شد. وقتی در بحبوحه کسر 15 امتیاز از یوونتوس و سقوط آزاد بانوی پیر به پایین جدول رده‌بندی سری آ، ماسیمیلیانو آلگری در نشست خبری تنها از یک دغدغه صحبت می‌کرد و آن پیروزی در بازی بعد بود، می‌شد بخوبی خو گرفتن این سرمربی با «دی‌ان‌ای» یوونتوس به عنوان یک باشگاه همیشه مدعی را درک کرد؛ جایی که این سرمربی در گفت‌وگوی پیش از بازی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا این کم شدن امتیازات روحیه بازیکنان و کادر فنی را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد؟ گفت: «ما در یوونتوس برای هر مسابقه فقط یک هدف داریم و آن هم پیروزی است!» نگرشی غالب در تمام باشگاه‌های بزرگ دنیا که حالا هواداران استقلال با حضور ریکاردو ساپینتو در تیم خود خواهان نهادینه ‌شدن دوباره این تفکر در تیم هستند؛ همان‌طور که سخت‌ترین فشار مالی، اختلافات مدیریتی و حواشی غیرقابل قبول برای یک تیم در کلاس استقلال هم نتوانست این سرمربی را از کاریزمای واقعی باشگاه دور کند. حتما شما هم جمله طلایی مورینیو مبنی بر جا نداشتن واژه ترس در فرهنگ لغات فوتبالی او را شنیده‌اید. شاید در نگاه اول، صحبت‌های ساپینتو در نشست خبری پیش از بازی با پرسپولیس و حرف‌های این سرمربی درباره اینکه «استقلال از هیچ تیمی نمی‌ترسد، حتی اگر آن تیم رئال‌مادرید باشد»، صرفا یک کری تهییج‌کننده از همین جنس برای بازی بزرگ شهرآورده بود اما وقتی رفتارهای این سرمربی را در طول فصل واکاوی می‌کنیم، درمی‌یابیم ساپینتو بازیکنانش را در برابر هیچ تیمی به زمین نمی‌فرستد، مگر برای برد!

سرمربی آبی‌ها در هیچ‌یک از بازی‌های این فصل - جدا از 2 بازی اول و ارنج تیم با سیستم نهادینه‌شده از فصل قبل - دست به تغییر آرایش و شکل بازی تیم خود نزده و همواره سعی در غالب کردن تفکرات تاکتیکی خود به تیم حریف داشته؛ خواه این تیم پرسپولیس و سپاهان صدرنشین باشد (ولو با وجود ناکامی)، خواه تیمی از قعر جدول. استقلال برای برد می‌رود و در هفته‌های اخیر هم نشان داده برد با حداقل اختلاف هم سلیقه سرمربی‌اش نیست.

استقلال با وجود نزدیک به 10 سال دوری از قهرمانی در لیگ و 4 سال دوری از جام، شخصیت تیمی خود را به واسطه حمایت هوادارانش حفظ کرد تا اینکه فصل گذشته، فرهاد مجیدی

به عنوان عضوی از همین خانواده پرافتخار و اصیل، بالاخره یک شادی واقعی از جنس فوتبال را به طرفداران این باشگاه هدیه داد. هرچند با جدایی این سرمربی موفق از جمع آبی‌ها، هواداران بیم از دست دادن یک مربی مسلط به خواست دوستداران باشگاه را در سر داشتند اما با گذشت 10 ماه از حضور ساپینتوی پرتغالی روی نیمکت این تیم با تجربه بازی برای باشگاهی چون اسپورتینگ لیسبون و حضور در تیم ‌ملی پرتغال به عنوان یکی از قدرت‌های همیشگی فوتبال اروپا، حالا دیگر با قدرت می‌توان ادعا کرد استقلال از راه خارج نشده و آبی‌ها، کماکان روی ریل ایده‌آل‌گرایی برای یک باشگاه در کلاس قهرمان 2 دوره مسابقات قاره‌ای، حرکت می‌کنند. در این بین، شادی ساپینتو از گلزنی تیمش برابر حریف دسته یکی در جام حذفی آن هم بعد از باخت در شهرآورد، شاید خیلی به مذاق گروهی از هواداران این تیم خوش نیاید و حتی دستاویزی برای هواداران رقیب باشد اما همین تک‌گل سعید مهری، در نهایت استقلال را به جمع 4 تیم پایانی جام حذفی رسانده تا این سرمربی پرتغالی این فرصت را داشته باشد تا با برتری در تنها 2 مسابقه دیگر، بعد از 5 سال، یک جام دیگر به کارنامه مربیگری خود اضافه کند؛ جامی که برای او به معنای انجام حداقل کار لازم جهت جلب رضایت مدیران استقلال نسبت به ادامه همکاری خواهد بود و دست این سرمربی را هم در باشگاه برای تصمیمات بعدی بازتر خواهد کرد. اما ساپینتو هم باید در نظر داشته باشد که حتی با وجود محق بودن برای این مدل شادی به خاطر خروج از یک فشار عظیم، همراهی هواداران با خودش در پایکوبی را به وقت پیروزی در آخرین بازی و پای جام قهرمانی احساس خواهد کرد. ساپینتو در نشست خبری پس از بازی برابر پارس جنوبی هم 3-2 باری خواسته یا ناخواسته به آن اذعان کرد؛ جایی که یکی از خبرنگاران از او پرسید آیا رضایتش از عملکرد داور به واسطه نتیجه به دست آمده در پایان بازی است، ساپینتو بی‌درنگ جواب داد من از این نتیجه ناراحت هستم! البته اوج این دیدگاه و همسویی ساپینتو با «دی‌ان‌ای» باشگاه‌های بزرگ را نه در همین یک جمله، بلکه در صحبت او پیرامون امید به قهرمانی می‌بینیم: «ما روی همه رقابت‌ها تمرکز داریم. ما می‌جنگیم تا هر دو قهرمانی را به دست آوریم. در استقلال برای همه جام‌ها می‌جنگیم». استقلال با ساپینتو سوپرجام را برده، در جام حذفی مدعی جدی قهرمانی است و در لیگ برتر هم شانس دارد؛ وضعیتی که بخوبی عملکرد مطلوب این سرمربی در نخستین فصل حضورش در استقلال را نشان می‌دهد و در این بین آنچه ساپینتو را از سایر مربیان استقلال در سال‌های گذشته متمایز خواهد کرد، نگرش خود او به عملکردش خواهد بود؛ جایی که این سرمربی می‌تواند با صحبت از اشتباهات داوری تاثیرگذار در قبال تیمش در طول فصل و همچنین به میان کشیدن توجیهاتی هرچند منطقی نظیر مشکلات مالی و مدیریتی باشگاه، عملکرد این فصل را فراتر از انتظار عنوان کند یا اینکه همه‌چیز را با عنوان‌های قهرمانی و جام بسنجد. شک نکنید ریکی محبوب آبی‌ها، سرمربی‌ای از تبار دوم است که اگر نبود، با یک گل در جام حذفی اینچنین برای شرکت در شادی بازیکنان استارت نمی‌زد.