شخصیت اصلی فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» که مادر یکی از اعضای در بند گروهک منافقین است، در تجمع خانواده‌های اعضای در بند گروهک منافقین مقابل دفتر مرکزی صلیب سرخ در ایران سخن گفت. به گزارش «وطن امروز»، عصر دیروز همزمان با روز جهانی صلیب سرخ، اعضای انجمن «نجات» که از خانواده‌های اعضای گرفتار در اردوگاه گروهک تروریستی منافقین در آلبانی تشکیل شده است، مقابل مقر کمیته صلیب سرخ در تهران تجمع کردند؛ تجمعی که به منظور پیگیری وضعیت نامعلوم افراد گرفتار در اردوگاه‌های فرقه رجوی برگزار شد. ثریا عبداللهی، شخصیت اصلی فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» که مادر یکی از اعضای در بند گروهک منافقین است، در این تجمع گفت: منافقین فرزندان‌مان را شکنجه روحی و جسمی می‌دهند. فقط می‌خواهیم لحظه‌ای فرزندان‌مان را ببینیم، همین.

همچنین ابراهیم خدابنده، مدیرعامل انجمن «نجات» در حاشیه این تجمع گفت: امروز روز جهانی صلیب سرخ است و به همین مناسبت تعدادی از خانواده‌های اعضای گرفتار در اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی اینجا جمع شده‌اند تا خواسته خودشان را با صلیب سرخ مطرح کنند. 

او افزود: عزیزان این خانواده‌ها در کمپ مجاهدین خلق گرفتار هستند و حقوق انسانی آنها نقض شده است و حق ارتباط با خانواده‌های‌شان را ندارند. خانواده‌ها می‌خواهند صلیب سرخ از تمام ظرفیت‌هایش استفاده و از طریق مجامع بین‌المللی این امکان را برای‌شان فراهم کند که بعد از ده‌ها سال حداقل خبری از عزیزان‌شان بگیرند. 

نرگس بهشتی، خواهر مصطفی و مرتضی بهشتی نیز از افراد حاضر در تجمع بود. او درباره برادرانش گفت: هر دو سال 1380 اسیر فرقه رجوی شدند. برادرم مرتضی سال 1390 در یک درگیری در عراق کشته شد و ما اصلا جنازه او را ندیدیم. منافقین بدون اجازه ما او را دفن کردند. ده‌ها بار من و مادرم به صلیب سرخ آمدیم و درخواست کردیم به خواسته‌های ما توجه کنند و صدای‌مان را به اعضای خانواده‌مان که در فرقه رجوی اسیر هستند برسانند اما دریغ از اینکه حتی یک نامه ما را به اعضای خانواده‌مان فرستاده باشند. 

وی افزود: امروز که روز جهانی صلیب سرخ است آمدیم تا درخواست‌مان را دوباره تکرار کنیم تا حداقل صدای ما و نامه‌های ما را به دست اعضای خانواده‌مان برسانند. ما و دیگر کسانی که اینجا تجمع کرده‌اند، سال‌هاست حتی صدای عزیزان در بندمان را نشنیده‌ایم و نتوانسته‌ایم آنها را حتی لحظه‌ای ببینیم.

این خواهر رنج کشیده یادآور شد: ۳ سال پیش یک هفته تمام از صبح تا شب پشت در اینجا نشستیم اما حتی در را باز نکردند. به زور ۲ یا ۳ بار وقت ملاقات گرفتیم و گفتند، چشم همکاری می‌کنیم اما در حقیقت هیچ همکاری‌ای از طرف آنها با ما نشد. مادرم پیش از فوت بارها به اینجا آمد؛ یک بار 10 روز تمام پشت در صلیب سرخ نشست. گریه و التماس کرد اما حتی در را به رویش باز نکردند. متاسفانه صلیب سرخ هیچ همکاری‌ای با خانواده‌ها در این زمینه نکرد.

بهشتی تاکید کرد: همه خواسته ما این است که برای لحظه‌ای اعضای خانواده‌مان را ببینیم. این درخواست زیادی نیست و صلیب سرخ باید همکاری کند. خانواده‌ها تا آخرین نفس آنقدر ایستادگی می‌کنند تا از این نهاد جواب بگیرند. مهین حبیبی، یکی دیگر از تجمع‌کنندگان، مادر «پروانه ربیعی‌عباسی» نیز گفت: 42 سال است از فرزندم دور هستم. او 42 سال پیش از ایران رفت و به منافقین ملحق شد و در این مدت هیچ تماسی با ما نداشته است. نه تلفن، نه نامه و نه هیچ چیز دیگری از او نداشته‌ایم. از صلیب سرخ می‌خواهم رحمی به مادران آنها کند و خبری از بچه‌های‌مان به ما بدهد. در پایان این تجمع، بیانیه‌ای به امضای جمع حاضر منتشر شد که در بخشی از آن آمده است: «همان‌گونه که در مأموریت صلیب سرخ جلوگیری از آلام و تسکین آن و حمایت از زندگی و سلامت و تضمین احترام انسان‌‌ها، بویژه در شرایط اضطرار آمده است، انتظار داریم اعضای گرفتار با یک دیپلماسی بشردوستانه توسط صلیب سرخ به یک زندگی ساده پناهندگی دست ‌یافته و از زندگی فرقه‌ای و شرایط سخت روحی و جسمی نجات ‌یافته و جلوی فجایعی مثل قتل و خودکشی فردی و جمعی گرفته شود». در این بیانیه که تحویل نماینده صلیب سرخ در ایران شد، همچنین تاکید شده است: «منافقین با ایجاد اردوگاهی بسته و بدون ارتباط با جهان بیرونی، مانع از حضور و ارتباط خانواده‌ها و حتی تمام نهادهای بین‌المللی از جمله صلیب سرخ با اعضا به شکلی آزادانه می‌شود و اینکه با اتکا به کدام منطق حقوق بشری والدین یک فرد از تماس و دیدار فرزند خود حتی برای یک بار محروم می‌شوند و تلاش‌های آنها طی چند دهه بی‌سرانجام مانده تا آنجا که در آرزوی این دیدار چهره در نقاب خاک می‌کشند».