رجب طیب اردوغان مردی است که تاریخ سیاسی معاصر ترکیه با نام او گره خورده است. سیاستمداری که ترکیه را به اوج رساند و حتی مخالفانش نیز نمی‌توانند منکر نقش او در اعتلای ترکیه باشند. اردوغان دهه 70 میلادی به حزب «سلامت ملی»، به رهبری «نجم‌الدین اربکان» پیوست. سال ۱۹۸۳ این بار فعالیت خود را با حزب «رفاه» اربکان آغاز کرد. سال ۱۹۹۴ میلادی حزب رفاه، اردوغان را برای شهرداری استانبول کاندیدا کرد و توانست در انتخابات شهرداری همان سال کرسی شهرداری استانبول را از آن خود کند. وقتی حزب «تقوا» اربکان در سال ۲۰۰۱ ممنوع شد، اردوغان از این حزب خارج شد و کمک کرد حزب «عدالت و توسعه» با واژه اختصاری AKP تشکیل شود. ۹ مارس ۲۰۰۳، او در انتخابات میان‌دوره‌ای پارلمان پیروز شد و چند روز بعد، «احمد نجدت سزر»، رئیس‌جمهور وقت از او خواست دولت جدید را تشکیل دهد. اردوغان ۱۴ مه ۲۰۰۳ به قدرت رسید. ژوئن ۲۰۱۱، اردوغان برای بار سوم نخست‌وزیر شد. اردوغان مطابق اصلاحات قانون اساسی در سال ۲۰۰۷، در انتخابات ۲۰۱۴ که برای نخستین بار عنوان رئیس‌جمهور به طور مستقیم انتخاب شد، به پیروزی رسید. سال ۲۰۱۸، رجب طیب اردوغان به عنوان رئیس‌جمهوری ترکیه فعالیتش را ادامه داد. او در این سال با مسائل داخلی و خارجی متعددی از جمله اقتصاد ضعیف، تحریم‌های آمریکا، مناقشات منطقه‌ای، بحران پناهندگان و تظاهرات گسترده در کشور مواجه شد. اردوغان به منظور تقویت قدرت خود در کشور، انتخابات پارلمانی را ژوئن ۲۰۱۸ برگزار کرد. در نهایت، در این انتخابات اردوغان با رای 52.5 درصدی مردم ترکیه، برای دومین دوره به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد. 

سال ۲۰۱۸، تحریم‌های آمریکا علیه ترکیه به دلیل خرید سامانه موشکی از روسیه، تنش‌هایی بین 2 کشور ایجاد کرد. همچنین ترکیه در این سال با منازعات منطقه‌ای مانند جنگ داخلی در سوریه و مناقشه با یونان درباره حقوق کنترل مناطق دریای اژه روبه‌رو شد. اردوغان با اقدامات داخلی متعددی نیز مواجه بود. او تلاش کرد با وجود تحریم‌های آمریکا و بحران اقتصادی در کشور، برای تثبیت قدرت خود در دولت و جامعه تلاش کند.

ترکیه‌‎ اردوغان بعد از سال ۲۰۱۱ میلادی و آغاز تحولات بیداری اسلامی، چالش‌های مختلفی برای همسایگان و البته برای خود ایجاد کرد. در اوج این رویداد، اردوغان با پیروی از سیاست ایالات متحده در برابر کشورهای محور مقاومت و به طور خاص سوریه، مرزهایش را برای حضور مسلحان تروریست از سایر کشورها باز و آنها را در ترکیه متمرکز کرد. هر چند در نهایت، پروژه بین‌المللی تروریسم علیه سوریه شکست خورد اما اردوغان همچنان به اتخاذ سیاست‌های تنش‌زا و البته بلندپروازانه خود در منطقه ادامه می‌دهد.

ایجاد پایگاه نظامی در عراق و ایده ‌انضمام شهر موصل به ترکیه، چالش جدیدی را برای آنکارا مقابل عراق ایجاد کرد. همچنین حضور نظامی در لیبی و نقش‌آفرینی در تحولات اخیر میان ارمنستان و آذربایجان، همه نشأت گرفته از ایده‌ها و انگاره‌های پان‌ترکیسم در منطقه تحت رهبری واحد و ذیل پرچم ترکیه از سوی اردوغان است؛ همان موضوعی که از آن به عنوان احیای رویای نوعثمانی‌گری یاد می‌شود.

در سال‌های اخیر اقتصاد ترکیه به دنبال یک‌سری سیاست‌های غیرمتعارف در کاستن از نرخ بهره، دچار بحران ارزی شده است. ارزش واحد پول (لیر) ترکیه به پایین‌ترین حد خود و میزان تورم در دوران حکومت اردوغان به بالاترین سطح خود رسیده و همین‌ها باعث شده تا درصد محبوبیت او کاهش یابد.